Βρίσκομαι στα σαρακοστά μου γενέθλια να ψαχουλεύω την συλλογή μου για να ακούσω την καλύτερη επιλογή για την επόμενη μέρα. Αυτή του απολογισμού και του hangover. Ρε σεις, τι συνέβη και δεν συζητάμε ακόμα με ζεστά λόγια για ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας; Πώς πέρασε έτσι και δεν ακούμπησε; Αναρωτιέμαι. Ήταν αρχές Ιανουαρίου του 2016 όταν οι LCD Soundsystem ανακοίνωσαν την επίσημη κυκλοφορία του τέταρτου άλμπουμ τους με τίτλο American Dream. Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις αρχές του επόμενου φθινοπώρου.
Θέλετε να το πάμε τυπικά ή να μπω κατευθείαν στο ζουμί; Είναι γεγονός πως αυτή η υπερμπάντα από τη Νέα Υόρκη είναι και θα είναι πάντα στο προσκήνιο. Ο πολυτάλαντος James Murphy πάντα θα μας απασχολεί, είτε με τις μουσικές ικανότητες της μπάντας του, είτε μέσω του πολύχρωμου καμβά του label της DFA, με πολλές εξαιρετικές κυκλοφορίες από όλο τον κόσμο. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για έναν από τους πιο επιδραστικούς μουσικούς εκεί έξω, όχι μόνο για τις ιδέες και την αισθητική του, αλλά και για το πόσο μπορεί να προπορεύεται στα νέα κύματα μουσικής.
Δεν άλλαξαν πολλά από το πρωτοποριακό LCD Soundsystem του 2005 που σύστησε εκ νέου την νεοϋορκέζικη γκλαμουράτη ντίσκο του '70, ξαναφτιαγμένη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για όλα τα indie kids και τους σύγχρονους djs εκεί έξω και με τις σωστές δόσεις dance και rock. Για να είμαστε και πιο σαφείς, χρησιμοποίησε όλα τα καλά εκείνου του φανταστικού ήχου που έσκασε μύτη στην πόλη το 1980 και ακούει στο όνομα no wave. Την μίξη ουσιαστικά του new wave, της disco και του punk.
Τα πράγματα στο American Dream είναι διαφορετικά παρ' όλα αυτά. Ο πιο ώριμος δίσκος τους ρέει σαν νερό. Ακόμη κι αν τα tracks κρατάνε πολύ, έχουν να πουν πολλές ιστορίες. Είναι πιο σκοτεινοί, πιο μελαγχολικοί και γι' αυτό και μου αρέσουν πολύ. Οι LCD Soundsystem κρύβουν όλη αυτή την δημιουργική απαισιοδοξία που τερματίζεται άνετα μέσα σε ένα βράδυ που το αλκοόλ και τα φώτα μπορούν να τραυμαυτίσουν κάθε ανάμνηση αλλά και να την αναδείξουν. Αυτή είναι και η αίσθηση κάθε φορά που το ακούω. Ηλεκτρονικοί ήχοι, killer μπασογραμμές, new wave κιθάρες και η κολασμένη φωνάρα του Murphy να δίνει πόνο, πάνω στα εξαιρετικά τύμπανα του δίσκου. Με τα synths να «ξύνουν», πηγαίνοντας σχεδόν όλα τα κομμάτια του δίσκου αλλού.
Το American Dream είναι μεγάλος δίσκος και αν πιστεύετε ότι κάτι χάσατε από αυτό στο όχι και τόσο μακρινό 2017, καλά θα κάνετε να το ρίξετε στα ηχεία. Ακούγεται εξαιρετικά σε μια χρονιά όπως αυτή που διανύουμε.
.jpg)
