Γέμισε beats, scratches και ηχηρά back spinnings το Ξέφωτο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, σε μια βραδιά-γιορτή για την ιστορία, τα πρόσωπα, τις γειτονιές και την ευρύτερη κουλτούρα του χιπ χοπ...

Απογοήτευση στο Βουκουρέστι, καθώς το σώμα, η κορμοστασιά και το χαμόγελο του John Bon Jovi ήταν μεν παρόντα στην Piața Constituției, όχι όμως και η φωνή, η οποία ήχησε παλαίμαχη και ταλαιπωρημένη...

Αποστομωτική εμφάνιση από τους Cure, οι οποίοι έβγαλαν sold-out την Πλατεία Νερού και έδωσαν μια συναυλία που θα θυμόμαστε, με πρωταγωνιστή έναν απίστευτο, γλυκύτατο και δειλά εκφραστικό Robert Smith...

Παρά το επικείμενο μπουρίνι, η Βλάχα με τη φωνή που σείει τα ντουβάρια γέμισε την Τεχνόπολη και αποτυπώθηκε ως σίφουνας, απέναντι σε ένα κοινό διψασμένο μεν για διονυσιακές, «θανασέικες» τελετές, που όμως στάθηκε σαν χάνος απέναντι στο αφήγημα ελευθερίας που έπλεξε ως καλεσμένη η Imiterasu...

Ενώ στην Πλατεία Νερού γινόταν χαμός για τους Cure, η Τεχνόπολη γιόρτασε την καλοκαιρινή πανσέληνο με μια βραδιά στην οποία πρωταγωνίστησε η απαστράπτουσα Κατερίνα Ντούσκα, με λουλούδια να τυλίγουν το μικρόφωνό της στο πρώτο της live μετά τη συμμετοχή στην Eurovision...

Στην πρώτη του επίσκεψη στην Αθήνα έβγαλε sold-out την ταράτσα του Gazarte, με τη νοσταλγική χροιά της φωνής του και τη χειμαρρώδη του ενέργεια να κουμπώνουν όμορφα με soul συνθέσεις παλαιάς σχολής...

Skid Row και sold-out το 2019, γίνεται; Και όμως, γίνεται! Και όχι μόνο αυτό, αλλά όσοι δεν ήρθαν, πραγματικά έχασαν...

Παρότι 88, πλέον, η Κουβανέζα βασίλισσα του Buena Vista Social Club απέδειξε στην Τεχνόπολη ότι έχει ακόμα μπόλικη φλόγα μέσα της, αποχαιρετώντας έτσι το ελληνικό κοινό με μια συναυλία που θα μείνει χαραγμένη με δέος μα και τρυφερότητα στις μνήμες...

Σε μιάμιση ώρα οι Slayer περάσαν 37 χρόνια ιστορίας, σε μια αποχαιρετιστήρια συναυλία που έμοιαζε με το χάος ως αναγνώριση της βίας της ίδιας της ζωής, μετατρέποντας το κλειστό γήπεδο μπάσκετ του ΟΑΚΑ σε λάκκο όπου κορμιά χτυπιούνταν και απωθούνταν σαν αντίθετα ηλεκτροφόρα σωματίδια...

Κι αν κάτι έλειψε από τις ενορχηστρώσεις, το τραχύ βελούδο της φωνής του Stuart Staples και η αναδρομή σε 27 χρόνια συνεπούς ροκ μελαγχολίας, στάθηκαν υπερ-αρκετά για να μη φύγει κανείς παραπονεμένος από το Ηρώδειο, από τους πολλούς πιστούς που διεκδίκησαν μια θέση στα μάρμαρά του το Σάββατο το βράδυ...