Κείμενο: Άρης Θανασούλας
Τελευταία ημέρα του τριημέρου EJEKT festival λοιπόν και αναμφίβολα υπήρχε πολύς κόσμος που περίμενε την παρθενική εμφάνιση των Bring Me The Horizon στην χώρα μας με μεγάλη ανυπομονησία (συμπεριλαμβανομένου του γράφοντα) όπως και τις μπαντάρες που τους συνόδευσαν σε αυτήν την ωραία βραδιά. Πάμε όμως να δούμε τα πράγματα από την αρχή
Φτάνοντας στον χώρο της συναυλίας διαπίστωνε κανείς ότι υπήρχε μια εξωφρενικά τεράστια ουρά για να εισέλθει ο κόσμος. Η ουρά ολοένα και μεγάλωνε από τον κόσμο που έφτανε αλλά το σύστημα σκαναρίσματος των barcode είχε αλλά σχέδια. Αποτέλεσμα; Οι SixForNine που ήταν η πρώτη μπάντα του απογεύματος να παίξουν σε μια άδεια αρένα. Όταν εν τελεί λύθηκε το τεχνικό θέμα και εισήλθε ο κόσμος στον χώρο, οι SixForNine τελείωναν το τελευταίο κομμάτι του set τους κάτω από τον καυτό ήλιο. Σίγουρα η πιο αδικημένη μπάντα καθώς από τα ηχεία ακουγόντουσαν ορεξάτοι και γεμάτοι ενέργεια.
Σειρά είχαν οι μαυροντυμένοι Bury Tomorrow για φυσικό solarium με τον ήλιο στα μούτρα. Πρώτη τους συναυλία στην Ελλάδα και ενώ βγήκαν με τα μπούνια, κάποιο τεχνικό θέμα στην κιθάρα τους έφερε ένα μεγάλο διάλειμμα 15 λεπτών στο set τους, με αποτέλεσμα να κόψουν περίπου 2-3 τραγούδια. Γενικά από ο,τι φαίνεται δεν τους θέλει και πολύ η Ελλάδα καθώς προηγήθηκε και η ακυρωμένη εμφάνιση τους πριν μερικούς μήνες. Τίμιοι όμως, το ιδρώνουν το αμάνικο, ο κόσμος αν και λίγο χλιαρός λόγω της διακοπής δίνει στην μπάντα ενέργεια με κάποια crowdsurf και mosh pits εδώ και εκεί ενώ extra credit points πρέπει να δοθούν στον κιθαρίστα τους και το μπλουζάκι Obituary που φόραγε. Ωραία επίγευση αφήνουν με το τέλος του set τους οι Βρετανοί, ένα set που περιλάμβανε μεταξύ άλλων σύγχρονους metalcore υμνους όπως “Choke”, “Death”, “Abandon Us” κλπ. Σίγουρα θα ήθελα να τους απολαύσω ξανά σε κάποιο κλειστό venue. Με κλιματισμό.
Οι Neck Deep που ακολούθησαν σίγουρα είχαν ευκολότερο έργο από τις προηγούμενες μπάντες καθώς πλέον έχει πέσει ο ήλιος και οι μπύρες δεν ζεσταίνονται στα 5 λεπτά. Πρώτη εμφάνιση και για αυτούς στην χώρα μας και ενώ υπάρχει μια μουντάδα από το κοινό στα πρώτα 2-3 κομμάτια, μετά ξεκινάει ο χορός με circle pits που συνεχώς μεγαλώνουν. Οι Neck Deep και ο χείμαρρος του punk rock ιδιώματος που υπηρετούν ξεχύνεται στο ΟΑΚΑ και στην σκηνή του EJEKT, η μπάντα γράφει χιλιόμετρα, ο τραγουδιστής αστειεύεται λέγοντας ότι «Δυστυχώς δεν είμαστε οι Bad Omens» ενώ όταν ο κόσμος σταματάει το moshing για να πάρει ανάσες αυτός τους παρακινεί λέγοντας τους ότι είναι “Sleep Token Fans”. Φουλ παιχνιδιάρικη διάθεση, πολύ ταιριαστή προσθήκη όπως αποδείχτηκε για μια τέτοια μέρα και αφού τελείωσαν τα ορεκτικά είχε έρθει η ώρα για το κυρίως.
Το κυρίως βέβαια άργησε λίγο να έρθει, πρέπει να μεσολάβησε περίπου 1 ώρα μέχρι να στηθεί το stage για τον Oli Sykes και την παρέα του. Όταν όμως βγαίνει η Eve στις γιγαντοοθόνες και σε προετοιμάζει για την «τελευταία συναυλία της ζωής σας» τα ξεχνάς όλα. Μπαίνουν με το “DArkSide” και αυτό που γίνεται μπορεί να χαρακτηριστεί γηπεδικό. Παίζουν Empire στα καπάκια και άντε γεια. Παιδικές αναμνήσεις από το που ήσουν όταν άκουσες για πρώτη φορά το Sempiternal σου κατακλύζουν το μυαλό. Η μπάντα σε δαιμονιώδη φόρμα, ανεβοκατεβαίνει συνέχεια τις 2 πλατφόρμες που έχουν στηθεί στην σκηνή, φανταστικό light show, γενικά όλα στην εντέλεια. Όλα εκτός ίσως από το setlist, από το οποίο θεωρώ λείψαν πολλά κλασικά κομμάτια όπως “Sleepwalking”, “Happy Song” κτλ. όμως δεν θα επεκταθώ γιατί αυτά είναι προσωπικά γούστα του καθενός. Και πως να επεκταθώ άλλωστε, όταν κομμάτια σαν τα “Parasite Eve”, “Teardrops”, “Antivist” (μεγάλο respect που ανέβασαν ένα παιδί από το κοινό να το τραγουδήσει μαζί με τον Sykes, ο οποίος ΤΑ ΕΣΠΕΙΡΕ ΟΛΑ), “Drown” έφεραν τον πραγματικό παροξυσμό στο ΟΑΚΑ. Κάπου εκεί παίχτηκε και το “Shadow Moses” με όλους μας να ακουγόμαστε πιο πολύ από τον Sykes στο "This Is Sempiternal". Βέβαια ένιωθες ότι ο κόσμος ήξερε όλους τους στίχους απέξω οποίο τραγούδι και να επέλεγαν να παίξουν οι Bring Me The Horizon. Πρώτη έκπληξη της βραδιάς ίσως ήταν το “Kingslayer” στο οποίο ένα παλικάρι έφυγε από την μέση του moshpit με φορείο (περαστικά!) ενώ στο εμβληματικό “Can You Feel My Heart?” γίνεται το σώσε. Κυριολεκτικά δυο ζευγάρια ανθρώπων δίπλα μου αγκαλιάζονται με δάκρυα στα μάτια. Encore με “Doomed” και pyro show, “LosT” που θα μπορούσε να αντικατασταθεί ίσως με κάποιο deep cut από την πλούσια δισκογραφία τους και “Throne” όπου γίνεται το έλα να δεις. Και 2ο Encore να έπαιζαν δεν θα έφτανε. Και 2 μέρες σερί να έπαιζαν πάλι θεωρώ δεν θα έφτανε. Ιστορικό.
Κείμενο: Άρης Θανασούλας
