Late summer για κάποιους, φθινοπωράκι για άλλους, μάλλον αναπόφευκτα back to school για τους περισσότερους, ο Σεπτέμβριος ήταν πάντα ένας μήνας τέλους και αρχής, αρχής και τέλους και η μουσική είναι πάντα ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσεις ή να τελειώσεις κάτι. Κάπως έτσι ο Σεπτέμβριος εδραιώθηκε ως ένας μήνας που επιφυλάσσει μεγάλες συναυλίες με το καλημέρα της σεζόν, συναυλίες που ανακοινώνονται και ξεπουλάνε μήνες πριν, κάπως σαν ο Αύγουστος να είναι απλώς ένα συναυλιακό διάλειμμα και ο Σεπτέμβρης να ακολουθεί το νήμα του συναυλιακού καλοκαιριού. Και μπορεί πολλοί ροκάδες, μεταλάδες, μπλιμπλικάδες και λοιπές φυλές ψαγμένων μουσικόφιλων να μειδιούν και να μην έχουν καταχωρίσει στα καρνέ τους τους Imagine Dragons και την hyper energetic, power pop-rock τους ως ένα αντικείμενο μεγάλης συναυλίας αλλά οι αριθμοί απήχησης -ιδίως στο «νεανικό» κοινός εντός και εκτός συνόρων τεκμηριώνουν το αντίθετο. Σε μια σχετικά «αθόρυβη» αλλά επιτυχημένη προπώληση αρκετές χιλιάδες κόσμου είχαν με μεγάλο ενθουσιασμό εξασφαλίσει -έναντι του διόλου ευκαταφρόνητου αντιτίμου- την είσοδό τους στο πρώτο show των Imagine Dragons στην Ελλάδα στο πλαίσιο του Mercury World Tour τους, ήδη με την ανακοίνωση της συναυλίας, έναν περίπου χρόνο πριν, για τις 6 Σεπτεμβρίου 2023.
Σε αυτούς τους χιλιάδες, λοιπόν, κόσμου που περίμεναν πώς και πώς να δουν ένα αγαπημένο τους συγκρότημα η συντριπτική πλειοψηφία ήταν παιδιά και νέοι, ενώ για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν ήταν λίγες οι οικογένειες που ξεκίνησαν για να φτάσουν εγκαίρως στο ΟΑΚΑ από κάθε γωνιά της Αττικής αλλά και της Ελλάδας μιας και οι μαρτυρίες στα δεκάδες οργισμένα σχόλια social media χρηστών (κάτω από τις λιγοστές αναρτήσεις τις διοργάνωσης που παρέμεναν με τη δυνατότητα σχολιασμού ενεργή) κάνουν λόγο για αρκετά ταξίδια από Πάτρα και Θεσσαλονίκη, με την ανάλογη ταλαιπωρία στον δρόμο λόγω των ακραίων καιρικών φαινομένων στη μισή χώρα. Όπως ήταν, λοιπόν, λογικό και αναμενόμενο, λόγω αυτών ακριβώς των ακραίων καιρικών φαινομένων, της πρόγνωσης του καιρού για τη χθεσινή ημέρα στην Αττική και του άγχους που συνήθως διακατέχει τους γονείς όταν συνοδεύουν μικρά παιδιά ο αναβρασμός σχετικά με το αν θα πραγματοποιηθεί η συναυλία των Imagine Dragons είχε (δικαίως) ξεκινήσει από νωρίς για να κορυφωθεί μέχρι και το τέλος σε ένα απίστευτο διοργανωτικό αλαλούμ – case study μηδενικής διαχείρισης.
Η πραγματική διολίσθηση της κατάστασης ξεκίνησε λίγο μετά τις έξι το απόγευμα όταν -λόγω της ραγδαίας βροχόπτωσης που μέσα σε δέκα λεπτά πρόλαβε να μετατρέψει πολλούς δρόμους και περιοχές της Αττικής σε ποτάμια και λίμνες- η διοργανώτρια εταιρεία High Priority έβγαλε μια γρήγορη ανακοίνωση σχετικά με την «αναστολή» του ανοίγματος του venue και τη μεταφορά του κόσμου που είχε ήδη φτάσει στον συναυλιακό χώρο (μιας και βάσει προγράμματος οι πόρτες άνοιγαν στις 17.30) στο γειτονικό κλειστό γήπεδο μπάσκετ. Η ανακοίνωση ανέφερε χαρακτηριστικά ότι: «Θα υπάρξει επόμενη ανακοίνωση για την ώρα που θα ανοίξουν οι πόρτες για τη διεξαγωγή της εκδήλωσης».
Όσοι παρακολούθησαν το σίριαλ των social media στους λογαριασμούς της High Priority αλλά και των Imagine Dragons γνωρίζουν ότι μια τέτοια ανακοίνωση δεν ακολούθησε ποτέ. Ενώ η βροχή αν και εξασθενημένη συνέχιζε να πέφτει, με κεραυνούς και αστραπές να μην προμηνύουν μια ευνοϊκή καιρική συνθήκη για την άμεση συνέχεια, χιλιάδες θεατών με το εισιτήριο στο χέρι περίμεναν πάνω τα κινητά τους να μάθουν τι ακριβώς θα γίνει τελικά. Αν μια ψευτολυρική, κακοτραβηγμένη φωτογραφία με ένα ουράνιο τόξο πάνω από τη σκηνή και καμιά εκατοστή ανθρώπους με αδιάβροχα στα Instagram stories μία ώρα μετά μπορεί να θεωρηθεί -με την απαραίτητη δημιουργική ασάφεια- ανακοίνωση είναι κάτι που θα είχε ενδιαφέρον -ή και όχι- να συζητηθεί, γεγονός πάντως είναι ότι πέρα από αυτό το story και μια εξίσου πρόχειρη και μη επαγγελματική ανάρτηση στο Facebook λίγο αργότερα, σύμφωνα με την οποία το opening act των AJR βρισκόταν πάνω στη σκηνή και οι Imagine Dragons «είχαν φτάσει στο ΟΑΚΑ, έτοιμοι να παίξουν» ουδέποτε υπήρξε η προαναγγελθείσα και ευλόγως αναμενόμενη επόμενη επίσημη και επαγγελματική ανακοίνωση σχετικά με τη διεξαγωγή της συναυλίας. Η φάση ήταν «Κάντε ό, τι καταλαβαίνετε» και αυτό ακριβώς, στην κυριολεξία, ειπώθηκε από προσωπικό που βρισκόταν σε διάφορες εισόδους του ΟΑΚΑ.
Γιατί πολλοί φτάσαμε στο ΟΑΚΑ, γύρω στις οκτώ και μισή το βράδυ, παρακινημένοι περισσότερο από τα σχόλια χρηστών που έμεναν στην περιοχή και μίλαγαν για μουσική που άκουγαν από τον χώρο της συναυλίας και καθόλου από την πληροφορία που δεν πήραμε από τη διοργάνωση. Φτάσαμε για να εγκλωβιστούμε αρκετή ώρα στα parkings στα οποία δεν υπήρχε συντονιστής ούτε για δείγμα, με αποτέλεσμα πολλές δίοδοι να είναι φρακαρισμένες από αυτοκίνητα ατάκτως παρκαρισμένα και όλα αυτά με πολύ δυνατή βροχή να έχει και πάλι ξεκινήσει και το πρώτο μήνυμα της Πολιτικής Προστασίας (το γνωστό κι «αγαπημένο» πια 112) να φωτίζει τις οθόνες των κινητών των κατοίκων της Αττικής. Την ίδια περίπου στιγμή αρκετοί επίδοξοι θεατές είχαν πάρει απόφαση ότι δεν πρόκειται να κατάφερναν να δουν τη συναυλία -ακόμα και αν αυτή γινόταν- μιας και δεν είχαν τρόπο να προσεγγίσουν το venue με αρκετούς σταθμούς του μετρό κλειστούς και αρκετούς δρόμους απροσπέλαστους από την βροχή και τα συνήθη μποτιλιαρίσματα.
Από εκεί και πέρα θα έλεγε κανείς ότι με βάση την κοινή λογική αλλά και τους κανόνες που υποτίθεται ότι συνοδεύουν ένα πρωτόκολλο τύπου 112 που καλεί σε περιορισμό μετακινήσεων στις απολύτως απαραίτητες λόγω έκτακτων και επικίνδυνων καιρικών φαινομένων μια συναυλία που περιμένει δέκα χιλιάδες κόσμου θα έπρεπε να αναβληθεί/ακυρωθεί/ματαιωθεί. Αλλά επειδή, όπως καθημερινά πια επιβεβαιώνεται (και ιδίως χθες πολλαπλά με τον χειρότερο δυνατό τρόπο), η λογική και οι κανόνες σε αυτή την χώρα δεν φαίνεται να χαίρουν της εύλογης προτεραιότητας και εκτίμησης, τίποτα τέτοιο δεν συνέβη. Αντ’ αυτού ξεκίνησε ένα μπάχαλο εισόδου αλλά και εξόδου θεατών, κάτω από αντικρουόμενες απόψεις και ενημερώσεις του προσωπικού, με τους μισούς να μιλάνε για κανονική διεξαγωγή και τους άλλους μισούς για εκκένωση του ΟΑΚΑ λόγω 112.
Δοκιμάζοντας την τύχη μας και καταφέρνοντας εν τέλει να πλησιάσουμε στη στοά Καλατράβα και στον προαύλιο χώρο όπου ήταν στημένη η σκηνή έλαβε χώρα και η τελευταία πράξη της μη οργάνωσης, με το λιγοστό προσωπικό να αφήνει τον κόσμο να εισέρχεται «χύμα» χωρίς έλεγχο εισιτηρίων (και φυσικά χωρίς κανένα λοιπό έλεγχο), χωρίς τήρηση των διαζωμάτων, και με κάποιες παιδικές έως γελοίες παραινέσεις μετακίνησης του κόσμου από το μικρόφωνο, κατά τη διάρκεια των οποίων ακούστηκε επί λέξει «Προσοχή παιδιά, μη γίνει καμιά μ***α και δεν γίνει η συναυλία. Σας υπόσχομαι το show θα είναι τούμπανο. Αλλά μη γίνει καμιά μ****α». Από ό, τι φαίνεται το αφήγημα της ατομικής ευθύνης ήταν ιδιαίτερα εξυπηρετικό εν προκειμένω.
Αν, πάντως, υπάρχει συναυλιακός θεός μάλλον ήταν με το μέρος των Imagine Dragons χθες γιατί η συναυλία έγινε τελικά και ήταν και καλή. Λίγο μετά τις 21.00, με τα εναρκτήρια apocalyptic themed visuals να δένουν για έναν περίεργο ή όχι και τόσο περίεργο λόγο άψογα με τον λασπωμένο χώρο και τα χιλιάδες αδιάβροχα, ο Dan Reynolds και η υπόλοιπη παρέα από το Λας Βέγκας βγήκαν στη σκηνή ανοίγοντας σαρωτικά με το “My Life” και το “Believer” και ευχαριστώντας επανειλημμένα το αθηναϊκό κοινό που αψήφισε τον καιρό και την ταλαιπωρία για να τους δει, δηλώνοντας πως «λίγη βροχή δεν θα ήταν ικανή για να τους σταματήσει» (Η όποια δεοντολογική καλλιτεχνική ευθύνη για την οποία εγκαλούν τους Imagine Dragons αρκετοί fans τους από χθες με το επιχείρημα ότι θα έπρεπε να ακυρώσουν οι ίδιοι τη συναυλία από σεβασμό στην έκτακτη συνθήκη που δεν επέτρεψε σε χιλιάδες κόσμου να δει αυτό το για το οποίο πλήρωσε είναι μια άλλη ιστορία). Το show συνεχίστηκε με τη βροχή που εν τω μεταξύ έκανε κράτει κατά περιόδους και τις αστραπές να δουλεύουν ως συνένοχοι σκηνοθεσίας του υψηλών προδιαγραφών show, συνθέτοντας ένα πρόσκαιρο σκηνικό ευφορίας και λήθης: της ευφορίας που σου δημιουργεί αυτόματα, χωρίς να το πολυσκεφετείς, ένα catchy pop tune, που σε γυρνάει πίσω στα παιδικά σου χρόνια, όταν όλα ήταν απλά και η μουσική δεν είχε ταμπέλες και ποιότητες, ενώ η βροχή πέφτει «κινηματογραφικά» στο πρόσωπό σου. Και λήθης όλων αυτών που έπαιζαν στο news feed του κινητού σου για μια ακόμα βαριά και ασήκωτη ημέρα και όλων αυτών που σε περιμένουν πάλι εκεί μόλις η συναυλία θα τελειώσει.
Ο Dan Reynolds, με αμφίεση «μόλις έκανα τις πενήντα επαναλήψεις στα βάρη και πάω να πιω ένα energy drink να στανιάρω», δηλαδή με σορτσάκι, κοιλιακούς, λευκή κάλτσα και skateboard shoes, έκανε, κατά τα άλλα, στο έπακρο αυτό που έπρεπε, αποδεικνύοντας το προσωπικό του frontman κεφάλαιο, και σφραγίζοντας μια πολύ καλή εμφάνιση από όλο το group. “Thunder” -κυριολεκτικά, μεταφορικά και πάλι κυριολεκτικά- “Natural”, “Whatever It Takes”, “Enemy” όλα τα hits προπόνησης των Imagine Dragons ήταν εκεί, άψογα εκτελεσμένα και διανθισμένα από τις πιο «συγκινητικές» πλευρές της δισκογραφίας τους όπως το “Birds”, το πολύ όμορφο “Bad Liar” και το “Demons” και τo awareness talk που παραδοσιακά κάνει από σκηνής ο Reynolds σχετικά με την ψυχική υγεία, ορμώμενος από την προσωπική του ιστορία κατάθλιψης. Ήταν επίσης εκεί όλα τα εντυπωσιακά τεχνικά εφέ, οι ροζ καπνοί, ο φούξια χαρτοπόλεμος, τα μπαλόνια, τα πυροτεχνήματα ενώ τα φυσικά εφέ περιορίζονταν -για την καλή τύχη όλων των παρευρισκόμενων- σε σκηνικό ρόλο. Κι ήταν εκεί και ο κόσμος που στη μεγάλη του πλειοψηφία ζούσε στο έπακρο αυτή τη για πολλούς λόγους μοναδική συναυλιακή εμπειρία, χοροπηδώντας, χορεύοντας μες στη βροχή, τραγουδώντας δυνατά όλους τους στίχους – αν και μάλλον αρκετοί που βρέθηκαν προς τα πίσω δεν θα το χάρηκαν το ίδιο με μια στρατιά από ομπρέλες μπροστά τους να τους κόβει την ήδη περιορισμένη ορατότητα.
Με το αντίο των Imagine Dragons κάτω από τις τελευταίες ουρές των πυροτεχνημάτων που έκαναν το “Walking the Wire” να θυμίζει NYE extravaganza άνοιξαν και οι ουρανοί κανονικά (για μια ακόμη φορά) καθιστώντας την επιστροφή στο σπίτι μια ακόμη μικρή περιπέτεια στους δρόμους μιας αμήχανης πόλης. Δεν την κατέστησαν ανέφικτη ούτε επικίνδυνη -τουλάχιστον όχι τόσο όσο θα μπορούσε να είναι υπό διαφορετικές, όχι και τόσο απρόβλεπτες συνθήκες. Όπως περίπου και το show από το οποίο επιστρέφαμε. Δεν ήταν εκ του αποτελέσματος ανέφικτο, ούτε τόσο επικίνδυνο όσο θα μπορούσε να είναι υπό διαφορετικές, λίαν προβλέψιμες συνθήκες. Αλλά δυστυχώς αυτό δεν (πρέπει να) αρκεί για να ξεπλύνει την παρτίδα, μια παρτίδα παιγμένη στον γνωστό και τόσες και τόσες φορές ακριβά πληρωμένο παθογενές mentality σύμφωνα με το οποίο -μεταξύ άλλων- «αφού το κάνουμε τόσο καιρό έτσι χωρίς να έχει συμβεί τίποτα κακό, δεν θα συμβεί τίποτα κακό και τώρα».
Σε μία ημέρα ήδη αφόρητα επιβαρυμένη από τα σημεία και τα τέρατά της δεν χρειαζόμασταν μόνο την pop ανάταση που επαγγελματικά -με τη στενή performance έννοια τουλάχιστον- μας πρόσφεραν οι Imagine Dragons. Χρειαζόμασταν έναν λόγο για να μπορούμε να ασχοληθούμε απερίσπαστοι μόνο με αυτήν την ανάταση όπως της έπρεπε, να γράψουμε ένα live review για ένα live που είχε όλες τις προδιαγραφές να είναι μεγάλο, ωραίο και εντυπωσιακό, και όχι για τη διοργάνωσή του που κραυγαλέα έπαιξε με τις πιθανότητες. Κοινώς θα μπορούσαν άνετα όλα να είναι πολύ ωραία χωρίς να είναι καθόλου στραβά. Αλλά δεν ήταν.
Σημ: Την Πέμπτη 7/9 στις 2μμ, η διοργανώτρια εταιρεία προχώρησε στην παρακάτω ανακοίνωση:
