Τα τριήμερα δεν ενδείκνυνται ιδιαίτερα ως επιλογή για επιτυχημένες, συναυλιακές βραδιές, πόσο μάλλον όταν και το ίδιο το όνομα δεν είναι αρκετά ηχηρό για να αναχαιτίσει την έμφυτη ανάγκη για εξόρμηση σε αυτά τα επιμηκυμένα Σαββατοκύριακα. Ωστόσο στην περίπτωση των Kerala Dust η συνθήκη ανατράπηκε μιας και, χωρίς να έχουν ακουστεί ιδιαίτερα στη χώρα μας, κατάφεραν το Σάββατο 25 Φεβρυαρίου να γεμίσουν το Gagarin 205 και να χαρίσουν μία εναλλακτική, χορευτική βραδιά Αποκριών στο διψασμένο για εκτόνωση και παρτάρισμα κοινό.
Τη συναυλιακή δράση άνοιξαν οι Sworr. με τις minimal, downtempo μελωδίες τους. Με νέο πλέον line-up, παραμένοντας όμως στο τριαδικό σχήμα, έφτιαξαν κατάλληλα την ατμόσφαιρα της live βραδιάς παίζοντας κομμάτια τόσο από το νέο όσο και από το παρθενικό τους δίσκο. Διαθέτουν εξαιρετική αίσθηση του timing ως γκρουπ και της ηχητικής αισθητικής που υπηρετούν μέσα από τη μουσική τους, αλλά έχω την αίσθηση πως χρειάζονται το κάτι παραπάνω για να κερδίσουν ακόμη και την προσοχή και του πιο κακομαθημένου, εγχώριου κοινού, ξέρετε, αυτό που στήνει κουβεντολόι στη γαλαρία των λαιβάδικων και γυρίζει πλάτη στους μουσικούς. Έκλεισαν με το καλύτερο ίσως τραγούδι τους, "Fluorescence Pt.2" μετά από 40 λεπτά, ανανεώνοντας τη σχέση τους με το κοινό σε μία βραδιά που ήταν ακριβως στα μέτρα τους και στην οποία πρέπει να κέρδισαν και νέους φίλους παρά τον όποιο εκνευριστικό αχό.
Σειρά τώρα είχε η live τετράδα των Kerala Dust που πρόκειται ουσιαστικά για το προσωπικό, εκτεταμένο project του Βρετανού Edmund Kenny. Αυτή θα ήταν η δεύτερη στάση στο μεγάλο, παγκόσμιο tour τους και η πρώτη μόλις φορά που θα έπαιζαν ζωντανά στην Αθήνα. Το πολυπληθές, και εν μέρει μασκαρεμένο, κοινό ήταν ιδιαίτερα ορεξάτο και αυτό φάνηκε από τις πρώτες κιόλας ενθουσιώδεις του αντιδράσεις απέναντι στις εναρκτήριες ρυθμικές απόπειρες του γκρουπ. Με ένα πρώτο αυτί, ο ήχος των Kerala Dust μοιάζει πολύ με αυτόν των Darkside - το side project του Nicolas Jaar - αλλά σταδιακά έγινε σαφές, πως δικός τους απώτερος αποδέκτης δεν είναι η καρδιά και το μυαλό, αλλά το σώμα, κάτι που εκτιμήθηκε δεόντως στη δεδομένη συνθήκη.
Όπως ήταν λογικό εστίασαν το set τους στον ολόφερσκο τους δίσκο Violent Drive επιλέγοντας επί το πλείστον στιγμές από αυτόν - με κορυφαίο το “Future Visions” - χωρίς όμως να ξεχνούν την υπόλοιπη δισκογραφία τους. Σε κάθε περίπτωση ήξεραν τον τρόπο για να διαχειρίζονται σωστά τις μεταβάσεις ανάμεσα στα τραγούδια της setlist αποφεύγοντας τα μεγάλα, νεκρά διαστήματα, και παρότι το ύφος τους κυμαίνεται σε ένα πανομοιότυπο μοτίβο που συνδυάζει rock/ neo-soul στοιχεία με ηλεκτρονική μουσική, αποδείχθηκαν μετρ του να μπλέκουν ιδανικά την ατμοσφαιρικότητα με ένα στοιχείο πηγαίας, χορευτικής έντασης. Όσο, μάλιστα, μπαίναμε βαθύτερα στο set, τόσο περισσότερες ήταν οι αφορμές που προσέφεραν στο κοινό να χτυπηθεί σα να βρίσκεται οριακά σε τέκνο πάρτι, ειδικά στο πρώτο encore της βραδιάς που μετέτρεψαν το Gagarin 205 σε κανονικό κλαμπάκι. Μετά από λαϊκή απαίτηση ακολούθησε και ένα δεύτερο, χλιαρό encore (9 στις 10 φορές όποιο encore μετά το πρώτο είναι αχρείαστο), κλείνοντας τα βραδιά μέσα σε δυνατό χειροκρότημα, ενώπιον ενός κοινού που είχε χορτάσει από χορό.
Οι Kerala Dust χάρισαν, λοιπόν, μία εναλλακτική κορύφωση των Αποκριών, ανάβοντας μάλλον το φιτίλι για τη συνέχεια της βραδιάς. Και μετά από το μακράν κερδισμένο στοίχημα της εμφάνισης τους σε αντίξοες συνθήκες, είμαι βέβαιος πως θα εξελιχθούν σύντομα σε πουλέν του εγχώριου, συναυλιακού κοινού.
