Γλυκό φθινοπωρινό βράδυ αυτό του Σαββάτου που πέρασε. Στο 105 της Πειραιώς όπου βρίσκεται ο συναυλιακός χώρος με το όνομα Loulou is present λίγο πριν τις 9 το βράδυ που ήταν η ώρα έναρξης της συναυλίας των Portico Quartet η Λούλου ήταν εκεί, το προσωπικό του χώρου επίσης αλλά το κοινό απουσίαζε και το συγκρότημα δεν είχε εμφανιστεί στην σκηνή. Έχοντας έρθει ξανά σε επαφή με το ελληνικό κοινό φαίνεται πως η ξακουστή βρετανική τετράδα γνώριζε πως 9 σημαίνει 9.30 στην χώρα μας και είχε ρυθμίσει ανάλογα το ρολόι της.
Πράγματι, εκείνη ακριβώς την ώρα ο χώρος ήταν γεμάτος και στα δύο επίπεδα, χαμήλωσαν τα φώτα και βγήκαν στη σκηνή. Έριξαν μερικές νότες όπως ρίχνουν οι ψαράδες λίγη τροφή στην θάλασσα να μαζευτούν ψάρια και άρχισε ο πλους με το όχημα Portico Quartet σε μουσικά σκοτεινά τούνελ με φωτεινούς σταθμούς.
Το κοινό ήταν κυρίως συνομήλικο των μουσικών της σκηνής -σαν reunion σαραντάρηδων συμμαθητών- και αφέθηκε, απορροφημένο από την μουσική, σε τέτοιο βαθμό, που σπάνια έβλεπες κάμερες κινητού στραμμένες στην σκηνή η χαμηλά να στέλνουν και να λαμβάνουν μηνύματα η να τραβιούνται σέλφι, σπάνια τέτοια προσήλωση σε συναυλίες στις μέρες μας.
Μουσικά θέματα πρωτότυπα που σε πάνε όπου θέλει το υποσυνείδητο σου να τραβήξει, τα οποία ακούγονταν με ευλάβεια και κατάνυξη, βοηθούσε και ο ήχος ο οποίος ήταν πραγματικά πολύ καλός, σαν να βρίσκεσαι σε μικρό κλαμπάκι για ψαγμένους και απαιτητικούς ακροατές διψασμένους να ακούσουν κάθε νότα. Την κατάνυξη διέκοπτε το λίκνισμα των σωμάτων σε μερικά χορευτικά σημεία του σετ μέχρι που ξαφνικά με μια απότομη αλλά απόλυτα συντονισμένη παύση, έκλεισαν ταυτόχρονα, ακολούθησε ένα μικρό κενό, η παρουσίαση της μπάντας, ευχαριστίες και καληνύχτισμα.
“Τι σου είναι οι σύγχρονες μπάντες” σκέφτηκα “παίζουν τρία τέταρτα και χαιρετάνε”, κοίταξα όμως την ώρα και είδα ότι είχαν παίξει μία ώρα και ένα τέταρτο. Και όσο αναρωτιόμουν σε ποιο χωροχρόνο είχα αφήσει το χαμένο μου ημίωρο εμφανίστηκαν στην σκηνή για ένα δεκάλεπτο ανκόρ, μουσικό τρατάρισμα να έχουμε για τον δρόμο.
Έξοδος στην όμορφη αθηναϊκή νύχτα όπου στον καθαρό ουρανό εκεί που πλανιόταν πριν το ερώτημα πού θα μπορούσαμε να κατατάξουμε μουσικά τους Portico quartet έβλεπες τρεις γραμμές λευκές πλάι στο ολόγιομο φεγγάρι να δίνουν την απάντηση. Την επόμενη φορά που θα έρθουν, όποτε έρθουν, όπως και να λέγονται θα προσπαθήσω να είμαι εκεί
