Οι Γερμανοί είναι ένα σχήμα που βρίσκεται στο peak της δημοτικότητας του, με δίσκους που δημιουργούν συνεχώς νέους οπαδούς και σε έναν βαθμό συντηρούν το metal σε μια επαφή με την νεολαία. Και ακριβώς αυτές τις ηλικίες περιλάμβανε η σύσταση του κοινού που απόλαυσε την τριάδα LLNN, Playgrounded και The Ocean.
Οι Δανοί LLNN που άνοιξαν τη βραδιά σε ένα μισογεμάτο Fuzz, ήταν σίγουρα μια ηχητική attraction και παρά την άγνοια των παρευρισκόμενων για τα πεπραγμένα τους, ήταν φανερό ότι άνετα κέρδισαν το ενδιαφέρον τους. Το περσινό album τους, με τίτλο Unmaker παίχτηκε σχεδόν ολόκληρο και ενθουσίασε την πλειοψηφία με τις πολλαπλές αρρυθμίες των sludge riffs που κατακλύζουν τις συνθέσεις, τις καίριες ηλεκτρονικές προσθήκες που δημιουργούν το κατάλληλο κλίμα για να σε αποτελειώσουν οι αλληλουχίες από κραυγές του τραγουδιστή (και κιθαρίστα) Christian Bonnesen.
Tην σειρά τους στο σανίδι πήραν οι Playgrounded, ένα ελληνικό group που κάνει το ταπεινό breakthrough του σε ευρωπαϊκό tour που ακουμπάει μεγαλύτερα κοινά. Ο νέος τους δίσκος, με τίτλο The Death of Death, κυκλοφόρησε μέσω της Pelagic Records (της εταιρείας που τρέχουν οι The Ocean) και ήταν μια πολύ λογική προσθήκη στο billing της περιοδείας. Η τιμητική θέση της μπάντας που θα παίξει πριν τους The Ocean, έδωσε στο group ακόμα μεγαλύτερη ώθηση, ενώ και η σάλα του Fuzz Club είχε γεμίσει, δημιουργώντας τις καλύτερες συνθήκες για μια δυνατή εμφάνιση. Οι Playgrounded άρπαξαν την ευκαιρία που τους δόθηκε και με τέλειο ήχο (ίσως τον καλύτερο της βραδιάς) ψυχαγώγησαν τους πολυάριθμους φίλους τους και κυρίως κέρδισαν πολλούς περισσότερους. Η μουσική τους, συνθετικά, είναι μια πιο εμπνευσμένη εκδοχή του έσχατου στυλ που έχουν οι Katatonia, με τις κιθάρες και τα ηλεκτρονικά στοιχεία που τις συντροφεύουν να ταιριάζουν απόλυτα με τις νωχελικές μελωδίες που τραγουδάει ο Σταύρος. Μια εξαιρετική εμφάνιση αντάξια της ποιότητας του headliner.
Οι The Ocean ανέβηκαν στην σκηνή του Fuzz την προγραμματισμένη ώρα (ευλαβικά τηρήθηκε, άλλωστε, όλο το πρόγραμμα) και γρήγορα κατάλαβαν όλοι όσοι βρέθηκαν μάρτυρες της συγκεκριμένης φάσης του group, πως η κολεκτίβα αποτελεί ένα υπερσύγχρονο όχημα με “τρελό” οδηγό τον Loïc Rossetti. Ο Ελβετός frontman αποτελεί μια ζωντανή απόδειξη ότι οι rock και metal συναυλίες δεν είναι μια αγγαρεία των μουσικών που απλά θέλουν να πουλήσουν merch και εισιτήρια. Βέβαια και αυτό το επιθυμούν οι The Ocean, άλλωστε για αυτό έφεραν σχεδόν ένα ολόκληρο δισκοπωλείο στην είσοδο του club (κάποιοι μάλιστα έχασαν μέρος της εμφάνισης των συγκροτημάτων για να μην απωλέσουν την σειρά εξυπηρέτησης που υπομονετικά περίμεναν).
Με εξαίρεση το "Impasses" από το Pelagial και το "Firmament" από το Heliocentric album, η μπάντα επέλεξε να παίξει ζωντανά τραγούδια από τους δύο τελευταίους δίσκους, που ανήκουν στο concept του Phanerozoic. Και αυτή η επιλογή, όχι μόνο δεν αποθάρρυνε τον κόσμο αλλά αφού έκανε sold out το Temple σχεδόν γέμισε το Fuzz. Και ακόμη περισσότερο, η άψογη εμφάνιση τους (παρά τα σποραδικά τεχνικά προβλήματα στην δεύτερη κιθάρα), το αδιανόητο light show και το performance του Rossetti, με τα συνεχή stage divings (δεν δίστασε να πέσει και από το αριστερό μπαλκόνι στις αγκαλιές του κοινού) και crowd surfing του, αποτελούν παρακαταθήκη για την επιτυχία των εμφανίσεων που είμαι σίγουρος ότι θα επαναληφθούν στο άμεσο μέλλον και πάλι στην χώρα μας -άλλωστε και οι εντυπώσεις από το show της Θεσσαλονίκης ήταν εξίσου αποθεωτικές.
