Ορμώμενο από την περατζάδα της Istiklal, το πενταμελές σχήμα προσγειώθηκε το βράδυ της Παρασκευής στη σκηνή της Ηπείρου & Αχαρνών και, μέσα από ιστορίες και διαπολιτισμικές αναφορές, ξενάγησε τον κόσμο στα πιο φωτεινά σημεία του μεσανατολίτικου τοπίου και της σεφαραδίτικης παράδοσης. Το έδαφος είχε ετοιμάσει κατάλληλα αμέσως πριν ο Mr. Z (ο συνΑβοπολίτης Ζώης Χαλκιόπουλος, δηλαδή) με ένα εκλεκτό DJ set. Το οποίο βούτηξε στα άδυτα του anatolian rock με διαμάντια από την Τουρκία των 1970s όπως το "Sevenler Ağlarmış" από τους 3 Hür-El και το "Hal Hal" του πρωτοπόρου Barış Manço, διακτινίστηκε ως τη gipsy rock αισθητική των αδερφών Las Grecas με το "No, Νanay" και επέστρεψε στον 21ο αιώνα με το "Nissim" και τo δαιμόνιο του Gaslamp Killer.
Κάπως έτσι, λίγο μετά τις 22.30, οι Light Ιn Babylon έλαβαν θέσεις σε αυτό το αλέγρο κλίμα που τους περίμενε. Και το χειροκρότημα του κόσμου τους έδωσε το καλύτερο αγχολυτικό για να ξεκινήσουν, με την κιθάρα του Γάλλου Julien Demarque και το σαντούρι του Τούρκου Metehan Çiftçi να δίνουν το σήμα. Λίγο πιο πίσω, ο Σκωτσέζος Stuart Dickson άρχισε να ζεσταίνει τα κρουστά του και ακριβώς δίπλα του ο Ιρανός Payam Ghasemi έδωσε με το μπάσο του βάθος στο σκηνικό, που ήρθε να κατακτήσει αμέσως μετά η στεντόρεια φωνή της Michal Elia Kamal. Η φιγούρα της οποίας στάθηκε καθοριστική μέχρι την τελευταία καληνύχτα.
Σε μια αδιάλειπτη προσπάθεια να γεφυρώσει το πολιτισμικό και γλωσσικό χάσμα ανάμεσα στο κοινό και στα τραγούδια του σχήματος –στα οποία κυριαρχούσε τόσο η εβραϊκή, όσο και η τουρκική γλώσσα– η Kamal υποσχέθηκε εξαρχής πως η βραδιά θα ήταν αφιερωμένη σε ιστορίες, όνειρα και ταξίδια από τη Δύση μέχρι την έρημο και πίσω. Ξεκίνησε έτσι παρουσιάζοντας την "Istanbul", το κομμάτι τους για την πόλη των αντιθέσεων, όπως την περιέγραψε, για να περάσει αργότερα στο "Circus": ένα κομμάτι για τη συναυλιακή εμπειρία, το υπέροχο μείγμα συναισθημάτων και καταστάσεων που συντίθεται μπροστά τους κάθε φορά που ανεβαίνουν στη σκηνή.
Αν και ξεκίνησαν σε ένα κλίμα περισσότερο αισθαντικό και λιγότερο χορευτικό από ό,τι ενδεχομένως να περίμενε ο κόσμος, οι Light Ιn Babylon δεν άργησαν να φτάσουν στο «διασκεδαστικό κομμάτι της βραδιάς», όπως το σύστησε η Kamal, προσκαλώντας τον κόσμο να χορέψει στο περίφημο "Gipsy Love"· το οποίο διαδέχθηκε το "Bursa'nın Ufak Tefek Taşları", ένα παραδοσιακό της Τουρκίας, και το "Canim Benim" από τον δίσκο του 2016 Yeni Dunya. Στο τελευταίο, μάλιστα, η Kamal φρόντισε να μεταφράσει τον ιδιωματισμό του τίτλου όσο πιο παραστατικά μπορούσε, δίνοντάς μας το «αγαπησιάρικο» συγκείμενο του τραγουδιού, ανοίγοντας για ακόμη μια φορά δρόμο στα φοβερά ενδιαφέροντα ταξίδια της διαπολιτισμικότητας που χαρακτηρίζουν τις εμφανίσεις του γκρουπ.
Ως «World music» χαρακτήρισε άλλωστε και η ίδια η Kamal τους Light Ιn Babylon, σε μια απόπειρα να απαντήσει στην ερώτηση για το τι είδος μουσικής παίζουν. Κι αυτή η «διερμηνευτική» προσέγγιση που είχε η συναυλία στο Κύτταρο είναι ίσως ένας ενδεδειγμένος τρόπος να τη συστήσουν στον κόσμο, κατά κάποιον τρόπο «εκπαιδεύοντάς» τον στις συγγενικές αναφορές όλων αυτών των παραδόσεων, που κοινό παρονομαστή έχουν τον άνθρωπο, το βίωμα και την επιθυμία του για ελευθερία. Όπως στο ποίημα του Εβραίου ποιητή του 11ου αιώνα, Solomon Ibn Gabirol, που οι ίδιοι έχουν μελοποιήσει με τον τίτλο "Kipur".
Στα σημαντικότερα στιγμιότυπα της βραδιάς ανήκει σίγουρα η ιστορία της Kamal, ως παιδί Ιρανών προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στο Ισραήλ μετά την Ιρανική Επανάσταση. Σύμφωνα με την οποία, το πρώτο διάστημα των εμφανίσεών της στην Τουρκία –όπου ζει πλέον μόνιμα, τα τελευταία 10 χρόνια– ρωτήθηκε από μια Ιρανή φίλη πώς νιώθει που βγαίνει και τραγουδάει μπροστά σε τόσους άντρες. Χωρίς να έχει ζήσει τη ζωή στην πατρίδα των γονιών της, η νεαρή καλλιτέχνις άργησε πολύ να καταλάβει την ερώτηση, ώσπου έμαθε ότι οι γυναίκες στο Ιράν δεν επιτρέπεται ούτε να τραγουδούν δημόσια, ούτε να ηχογραφούν δίσκους. Με αυτήν λοιπόν την αφορμή, αλλά και με την ελπίδα ότι όλες εκείνες οι γυναίκες θα μπορούν κάποια μέρα να βρεθούν στη θέση της, η Kamal έγραψε το 2011 το "Women Οf Teheran". Το οποίο και μας τραγούδησε αμέσως μετά την ιστορία, απολαμβάνοντας την υποστήριξη του κοινού με το πιο δυνατό χειροκρότημα της βραδιάς.
Λίγο αργότερα, ωστόσο, στο encore, το "Hinech Yafa" έφερε μία ακόμη ανέκδοτη ιστορία στο φως, για το πώς μια «ατυχής» ενδυματολογική επιλογή της Kamal πρωταγωνίστησε στο πιο δημοφιλές τους video στο YouΤube (13 εκατομμύρια προβολές σήμερα), χάρη στο αναπάντεχο αφιέρωμα του Γερμανού φωτορεπόρτερ Mathias Martin. Χαριτολογώντας μάλιστα, η ίδια έχει πλέον μετονομάσει το κομμάτι σε "My Pyjamas Song" και επιλέγει ακομπλεξάριστα να μοιράζεται την ιστορία του με τον κόσμο που το αγάπησε και το υποστήριξε για τη μουσική και την αυθεντικότητά του, παρά τα όποια ευτράπελα στα «παρασκήνια».
Η εμφάνιση των Light Ιn Babylon στην Αθήνα έκλεισε έτσι με χιούμορ, χαμόγελο και εγκαρδιότητα. Κάνοντας τον κόσμο να βαδίζει χορεύοντας προς την έξοδο, όντας ακόμη υπό την επήρεια της μοναδικής τους ενέργειας.
{youtube}Gbbs9VVkmp4{/youtube}
