Έχει επωμιστεί ένα ιερό χρέος η Lisa Gerrard: να διώχνει μακριά την ασχήμια τραγουδώντας. Στις ζόρικες λοιπόν εκλογικές μέρες που διανύουμε, μάλλον κατάλαβε ότι την είχαμε ανάγκη και ήρθε κοντά μας. Και δεν υπήρχε ούτε μία κενή θέση στο Ηρώδειο, όπου τo θρυλικό συγκρότημα παρουσίασε στο κοινό μια εξαιρετικά προσεγμένη setlist. Ήταν φτιαγμένη ακόμη και για τους φανατικούς, όσους έχουν παρακολουθήσει στενά την πορεία των Dead Can Dance μέσα στα χρόνια.
Το γκρουπ έκανε μια βουτιά στα καλύτερα τραγούδια της καριέρας του και στα anti-goth, anti-new wave, anti-everything χρόνια του, στα οποία βοήθησαν τον δισκογραφικό κατάλογο της εταιρείας 4AD να λάμψει. Όλη η βαθιά παράδοση αιώνων μουσικής που διαπερνούν τη δισκογραφία των Dead Can Dance απλώθηκε στον χώρο, δίχως έπαρση και δίχως ιδιαίτερη προσπάθεια. Και, σταδιακά, περικύκλωσε τη διάθεση των θεατών, χάρη στη μελωδική διαύγεια και στην καθαρότητα των κομματιών.
Η ψυχρή αλλά και παθιασμένη ταυτόχρονα μηχανή των Dead Can Dance πήρε μπροστά από το πρώτο κιόλας τραγούδι της βραδιάς στο αρχαίο θέατρο του Ηρώδου του Αττικού, με την οποία και θα έκλεινε –πανηγυρικά– η μακρά τους περιοδεία. Από τη μία ο Brendan Perry, σε ρόλο ιδιότυπου κοσμοκαλόγερου, ο οποίος φιλοσοφεί και οραματίζεται αρχαιοπρεπή μουσικά τοπία. Κι από την άλλη η Lisa Gerrard· φορώντας ένα ολόλευκο φόρεμα, σε ρόλο ιέρειας από το υπερπέραν, να δίνει σχήμα σε ανάγλυφες φωνητικές μελωδίες.
Το άλμπουμ Within Τhe Realm Of A Dying Sun (1987) τιμήθηκε δεόντως με το “Anywhere Out Οf Τhe World”, το “Xavier”, αλλά και το εξωπραγματικό “Cantara”· όλα ακούστηκαν σε φοβερές εκτελέσεις. Θυμηθήκαμε όμως και τον σπουδαίο δίσκο Spleen Αnd Ideal (1985), με το “Mesmerism”, το “Avatar”, και το “Indoctrination”, τα οποία καταχειροκροτήθηκαν. Εξαιρετική ήταν επίσης και η εκτέλεση στο “In Power We Entrust Τhe Love Advocated” από το θεοσκότεινο ντεμπούτο τους.
Δεν πείραζε αν στο κοινό συνυπήρχαν οι άνθρωποι που ήρθαν ως το Ηρώδειο επειδή είχαν αγαπήσει τα βινύλια της πρώιμης δισκογραφίας των Αυστραλών, μαζί με τους ακροατές που ερωτεύτηκαν τη Gerrard μέσα από τα soundtracks για ταινίες σαν το Gladiator (2000) και το Insider (1999). Παρόντες ήταν επίσης και new age γκουρού, αλλά και γιόγκιδες, οι οποίοι έστηναν ιδιότυπο χορό στις κορυφές του πάνω διαζώματος. Το συγκρότημα είχε κάτι να προσφέρει σε όλους.
Στο “Yulunga”, τα αρχαία πνεύματα έστηναν χορό. Στο αξεπέραστο “The Host Of Seraphim” το κοινό συντονίστηκε με συγκινητικό τρόπο. Επίσης, κανένα δείγμα κόπωσης δεν μαρτυρούσε η θεσπέσια φωνή της Gerrard, σε σύγκριση με τα χρόνια στα οποία βρισκόταν στο απόγειό της. Την άκουγες να ερμηνεύει το δικό της “Sanvean Lisa” και πραγματικά ανατρίχιαζες.
Στο encore, ο Brendan Perry μας χάρισε μια διασκευή στο “Song Τo Τhe Siren” και μετά το “The Promised Womb”, από τον δίσκο Aion (1990). Το κονσέρτο θα έφτανε στο τέλος του με τη μαγική μελωδία του “Severance”, σφραγίζοντας μέσα μας την πεποίθηση ότι η μοναχική πορεία αυτού του «αμόλυντου» διδύμου παραμένει ακριβή και πολύτιμη για όλους μας.
{youtube}D_tl2IGiqbc{/youtube}
