Η συναυλία των Big 4 (Metallica, Megadeth, Slayer & Anthrax) στο Terra Vibe, έχει μείνει στη μνήμη όσων την παρακολούθησαν, το καλοκαίρι του 2010. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη στιγμή που «η σχετικά ασθενής βροχή στο πρώτο “Creeping Death” έγινε δυνατή μπόρα στο “For Whom The Bell Tolls”, όταν όλοι έγιναν μάρτυρες μιας συγκυρίας αποκαλυπτικής. Οι καμπάνες να ηχούν και οι ουρανοί να ανοίγουν...», όπως έγραψε τότε ο Νίκος Σβέρκος; (δείτε εδώ). Σε εκείνο το φεστιβάλ, ανάμεσα στα γκρουπ που είχαν τον άχαρο ρόλο να παίξουν πρώτα, βρίσκονταν και οι Bullet For My Valentine· και υπήρχαν οπαδοί που είχαν έρθει από νωρίς να τους απολαύσουν, καθώς ήταν η πρώτη εμφάνισή τους στην Ελλάδα. Ανεξαρτήτως βέβαια από το αν έπαιξαν καλά ή όχι, όλοι περίμεναν τους Big 4, οπότε ελάχιστοι (πλην των fans) θυμούνται σήμερα ότι είχαν δει κι αυτούς.
Έπρεπε να περάσουν 9 χρόνια για να μας επισκεφτούν ξανά οι Ουαλοί και πολλοί είχαν την απορία εάν θα έχουν κόσμο. Φτάνοντας στο Piraeus Academy διαπίστωσα πάντως ότι ήδη πριν την έναρξη του support σχήματος υπήρχε αρκετή προσέλευση, τόσο κάτω, όσο και στον εξώστη: πολλές κοπέλες με μπλούζες Bullet For My Valentine, και γενικότερα ένα κοινό που ηλικιακά βρισκόταν κάτω των 30. Μιλώντας με ένα άτομο της διοργάνωσης, πάνω στην κουβέντα είπα ότι ήρθε στην Ελλάδα ένα «νέο» συγκρότημα –και αμέσως γελάσαμε, καθώς οι Bullet For My Valentine υπάρχουν από το 1998 και δισκογραφικά από το 2005, όταν κυκλοφόρησαν το The Poison· άλμπουμ που σάρωσε τόσο καλλιτεχνικά, όσο και εμπορικά, με τον μουσικό Τύπο της εποχής να τους χαρακτηρίζει (μαζί με τους Trivium) ως τους επόμενους …Metallica/Megadeth!
Οι Project Renegade είχαν εμφανιστεί και στο Ladies Of Metal Festival vol. 2, πριν από λίγες ημέρες. Παίζουν alternative/nu metal, με τα γυναικεία φωνητικά να θυμίζουν Lacuna Coil. Το πρώτο πράγμα που παρατηρούσες στη σκηνή του Piraeus Academy, είναι ότι έχουν άποψη: παρουσιάστηκαν ντυμένοι ομοιόμορφα με στρατιωτικές στολές, με τον ντράμερ Ody να φοράει μια μάσκα σαν αυτήν του Bane στο The Dark Knight Rises. Δίπλα τους δε υπήρχε μια κοπέλα, η οποία βιντεοσκοπούσε κάθε στιγμή του support set.
Το δεύτερο που διαπίστωσα είναι ότι τα τραγούδια τους διαθέτουν groove, με αποτέλεσμα να καταφέρουν σε αρκετές στιγμές να παρασύρουν το κοινό στον ρυθμό τους· και το τρίτο, ότι η ποζεριά του Ody είναι ωραία, αλλά λίγο τείνει προς την υπερβολή (πετούσε π.χ. μπαγκέτες στο πλήθος ήδη από το πρώτο/δεύτερο τραγούδι). Στο 45άλεπτο που τους αναλογούσε έπαιξαν επιλογές από το EP Cerebra (2017) και από το ακόμα ακυκλοφόρητο πρώτο τους άλμπουμ Order Of The Minus. Εάν τώρα ο δίσκος αυτός έχει κι άλλα κομμάτια στο επίπεδο του “Pressure” (από το EP), τότε είμαι σίγουρος ότι θα ακούσουμε κάτι καλό.
Setlist: Liber8, Pressure, Natural Born Killer, One Οf Τhe Crowd, Sylar, The New Joker
Μέχρι να εμφανιστούν οι πρωταγωνιστές της βραδιάς, το Piraeus Academy είχε πλέον γεμίσει –όχι ασφυκτικά, ώστε να μην μπορείς να κινηθείς, αλλά τόσο όσο έπρεπε. Τους Bullet For My Valentine τους είχα ξαναδεί ως 3ο όνομα στο Download Festival στην Αγγλία (2006), καθώς και στο αντίστοιχο φεστιβάλ που έγινε το 2018 στην Ισπανία (δείτε εδώ)· και δεν μπορώ να πω ότι είχα εντυπωσιαστεί. Ήθελα λοιπόν να τους παρακολουθήσω και σε μία headline εμφάνιση, πόσο μάλιστα στο Piraeus Academy, όπου ο ήχος είναι κατά κανόνα καλός (όπως και πράγματι ήταν).
Το “Don't Need You” διαθέτει intro που σε προετοιμάζει ιδανικά για την πρώτη κραυγή που θα βγει από το λαρύγγι του τραγουδιστή/κιθαρίστα Matt Tuck –δεν χρειάστηκαν έτσι παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα για να «πάρει φωτιά» το κοινό. Ένα ακόμα τραγούδι από το Gravity (2018) και είχε έρθει η ώρα για το “Your Betrayal”. Μιας και κάποτε χαρακτήρισαν όπως είπαμε τους Ουαλούς ως «νέους Metallica/Megadeth», φέρτε στο μυαλό σας να ακούτε το “Creeping Death” σε συναυλία των Metallica και φανταστείτε αντίστοιχες αντιδράσεις. Κάπου εκεί μετακινήθηκα στον εξώστη, όπου επίσης γινόταν χαμός από ενθουσιασμό.
Ανεξαρτήτως από το εάν μου αρέσουν ή όχι οι Bullet For My Valentine, οφείλω να ομολογήσω ότι την Παρασκευή είχαν τεράστια διαφορά από όσες φορές τους είδα σε φεστιβάλ. Έπαιξαν δηλαδή με τον «αέρα» του μεγάλου συγκροτήματος, με τον Matt Tuck να ξέρει πια πώς να χειριστεί τη φωνή του: πλέον, δηλαδή, είναι ικανός και να την προστατεύει, αλλά και να εναλλάσσεται επιτυχημένα σε καθαρά και brutal φωνητικά, με την πολύτιμη βοήθεια του μπασίστα Jamie Mathias. Δεν έχασε βέβαια την ευκαιρία να μας απολογηθεί για τα 9 χρόνια που έκαναν να μας επισκεφτούν ξανά και είναι ίσως καλό, με την ευκαιρία, να τονίσουμε εδώ προς τους Έλληνες διοργανωτές ότι υπάρχει και στη χώρα μας κοινό να στηρίξει το παρεξηγημένο metalcore.
Ξαναγυρίζοντας στα της συναυλίας, το drum solo θα μπορούσε να λείπει, αλλά ευτυχώς ήταν σύντομο, ενώ το γκρουπ μας αποχαιρέτησε προσωρινά με τον δυναμίτη “Suffocating Under Words Of Sorrow (What Can I Do)”. Και εδώ αρχίζει λίγο η γκρίνια. Μέχρι το τέλος του 2018, οι Bullet For My Valentine έπαιζαν 17-18 τραγούδια, δηλαδή σκάρτα 90 λεπτά. Από τη στιγμή όμως που ξανάρχισαν περιοδεία πριν από λίγες ημέρες, τα τραγούδια μειώθηκαν και φτάσαμε σκάρτα στα 75 λεπτά. Να μην αρχίσω και γράφω τώρα συγκροτήματα που τα 100 λεπτά τα έχουν για πρωινό και να μην φτάσω σε Metallica, οι οποίοι παίζουν άνετα για 2 ώρες. Εάν βέβαια στους οπαδούς κάτι τέτοιο είναι αρκετό, πάω πάσο· προσωπικά, θα εξακολουθήσω να γκρινιάζω για αυτά τα θέματα.
Το encore, πάντως, ήταν ονείρωξη για τους fans, αφού περιλάμβανε το “You Want A Battle? (Here's A War)” και μετά το “Tears Don't Fall” –και να μην άνοιγε καθόλου το στόμα του ο Matt Tuck για να τραγουδήσει τους στίχους, θα ήταν περιττό, καθώς ανέλαβε το κοινό. Στο τέλος της συναυλίας ακούσαμε και το αγαπημένο τραγούδι του Tuck, το “Walking The Demon”.
Παραβλέποντας τη γκρίνια για τη διάρκεια, η συναυλία κρίνεται άψογη: ήχος, απόδοση, τραγούδια, πώρωση του κοινού με moshpit/wall of death κτλ., best-of τραγούδια, όλα αυτά τα συστατικά υπήρχαν. Και όταν στο μετρό της επιστροφής βλέπεις το βαγόνι γεμάτο πιτσιρίκια με μπλούζες των Bullet For My Valentine που έχουν στα πρόσωπά τους τεράστια χαμόγελα, ξέρεις ότι παρακολούθησαν μια συναυλία που θα τους μείνει χαραγμένη στη μνήμη.
Setlist
Don't Need You
Over It
Your Betrayal
4Words (To Choke Upon)
Worthless
The Last Fight
Letting You Go
(drum solo)
Scream Aim Fire
Piece Of Me
No Way Out
Suffocating Under Words Of Sorrow (What Can I Do)
encore
You Want A Battle? (Here's A War)
Tears Don't Fall
Walking The Demon
{youtube}YIVJs56Wo8A{/youtube}
