Όσοι τυχεροί είχαν βρεθεί στο Plisskën Festival του 2014 (σε μια χρυσή στιγμή για τη διοργάνωση, με ένα από τα καλύτερα line-up που επέδειξε εγχώριο φεστιβάλ τα τελευταία χρόνια), θα θυμάται σίγουρα (μεταξύ άλλων) και την εμφάνιση των Wooden Shjips, να επιβεβαιώνει την αγάπη του ελληνικού κοινού για τη ροκ συντροφιά από το Σαν Φρανσίσκο. Πέντε χρόνια μετά αυτή δεν έχει ξεχαστεί και το Plisskën την επιβραβεύει ξαναφέρνοντάς τους μπροστά στο αθηναϊκό κοινό, ως προπομπό της πολυαναμενόμενης επιστροφής του στο συναυλιακό καλοκαίρι.
Οι Wooden Shjips είναι μπάντα που αναπόφευκτα θυμίζει καλοκαίρι. Η μουσική τους βρυχάται Καλιφόρνια, όχι όμως με τον γλυκανάλατο τρόπο του εύκολου surf rock και του Baywatch –αλλά με όλη τη δυναμική μιας γκαζωμένης ψυχεδέλειας, στην οποία το μουσικό είδος που πήρε το όνομά του από την αγαπημένη θαλάσσια δραστηριότητα της Δυτικής Ακτής εκπροσωπείται με τον πλέον δημιουργικό και έξυπνο τρόπο. Οι Wooden Shjips είναι μεγάλοι πειραματιστές πολλών ροκ ιδιωμάτων· και παρουσιάζουν τα ευρήματά τους με την ευκαιρία κάθε νέας τους εμφάνισης.
Έτσι έγινε και στην κυριακάτικη συναυλία τους στο Gagarin, στην οποία κουβάλησαν στις βαλίτσες τους τις καλύτερες στιγμές από το τελευταίο τους άλμπουμ V (2018) –το "Eclipse", το παραμυθιάρικο "Staring At The Sun" και το ατμοσφαιρικό "Ride On”. Ο Ripley Johnson και η παρέα του δεν δίνουν δεκάρα για το φαίνεσθαι και τις δημόσιες σχέσεις. Βγαίνουν στη σκηνή σαν να πήγαν για μπίρες, δημιουργούν και οριοθετούν το προσωρινό τους σκηνικό σύμπαν, αναπτύσσουν μέσα τους τη μουσική, την αποδίδουν με καταπληκτική δυναμική, ποιότητα και ακρίβεια· και, μόλις τελειώνουν, φεύγουν σαν να μη συνέβη και τίποτα το σπουδαίο.
Βγήκαν κατά τις 10, γάζωσαν ασταμάτητα με τις κιθάρες τους, φιλοδώρησαν το κοινό –που το είχε ρίξει στον χορό ήδη με την πρώτη συγχορδία– με κάμποσες στιγμές από τους παλαιότερους δίσκους τους Dos (2009) και Back To Land (2013) και στο encore έριξαν τίτλους τέλους με μια σαρωτική, απολαυστική διασκευή στο "Buddy" των Snapper. Μετά ευχαρίστησαν, χαιρέτησαν και κατέβηκαν τόσο αθόρυβα, όσο δυνατά είχαν παίξει αυτή τη 1 και κάτι ώρα που βρίσκονταν επί σκηνής.
Της εφόδου τους βέβαια είχαν προηγηθεί οι δικοί μας Holy Monitor –ένα από τα δυνατότερα εγχώρια χαρτιά της psych σκηνής– οι οποίοι σε κάθε τους εμφάνιση γίνονται όλο και πιο στιβαροί, μεγαλώνοντας δικαίως και τη φήμη τους και το fan base τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τέλος περισσότεροι έφευγαν από τον πάγκο του merch με δίσκους των Holy Monitor στα χέρια, παρά με των πρωταγωνιστών της βραδιάς.
Σε ένα από τα πρώτα πραγματικά βράδια της άνοιξης, μια συναυλία των Wooden Shjips ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν. Πετάει τριγύρω έναν κουβά με χρώματα και σε στέλνει σπίτι να ονειρεύεσαι μεθυσμένες βόλτες στους λόφους του Σαν Φρανσίσκο.
{youtube}5VPV6bdlrJ0{/youtube}
