Σωστό ρεσιτάλ η πρώτη εμφάνιση του Alfa Mist στα μέρη μας, με ένα κοινό τόσο αφοσιωμένο στη σκηνή και στο μομέντουμ, ώστε έκανε τη βραδιά ένα πραγματικό διαμάντι μέσα στο συναυλιακό κομφούζιο των ημερών.
Τον Alfa Mist τον γνωρίσαμε το 2015 με το Nocturne. Χιπ χοπ, soul, τζαζ, samples, χαλαρά beats και η μελαγχολία που έχει το συννεφιασμένο σούρουπο της Μεγάλης Βρετανίας είναι κάποιες ταιριαστές συστάσεις για τον δίσκο. Δύο χρόνια μετά ήρθε το Antiphon (2017), σαν ώριμο απόσταγμα της πρώτης αυτής δημιουργικής περιόδου: τα beats αποχώρησαν, ο λόγος περιορίστηκε στα παρενθετικά samples, το πιάνο έλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο και η τζαζ του Alfa Mist πήρε έτσι τον αναλογικό δρόμο, χωρίς να κοιτάξει πίσω.
Και ακριβώς αυτό το πρόσωπο του Alfa Mist απολαύσαμε την Πέμπτη, που, παρότι καθημερινή, καθόλου δεν πτόησε τον κόσμο, ο οποίος από νωρίς κιόλας γέμισε ικανοποιητικά τον κάτω όροφο του Gagarin. Μάλιστα η πυκνότητά του παρέμεινε σταθερή από την αρχή κιόλας του προγράμματος, το οποίο όχι μόνο ξεκίνησε νωρίς και στην ώρα του, αλλά επιφύλασσε κι ένα πολύ καλό support: στις 21.30 βρισκόταν ήδη στη σκηνή ο Αθηναίος Moderator, μια εξέχουσα περίπτωση παραγωγού-beatmaker, που με κάθε κυκλοφορία ταράζει όλο και πιο ευχάριστα τα νερά του instrumental χιπ χοπ και της τέχνης του sampling.
Ο Moderator ανέλαβε αυτό που λέμε «ζέσταμα». Τα beats του κατέλαβαν λοιπόν από άκρη σ' άκρη το Gagarin και ο κόσμος το απολάμβανε πολύ χαλαρά. Ενώ πολλοί δεν σηκώθηκαν καν από τα σκαλάκια, ακόμα περισσότεροι έπιναν το ποτό τους και αφιερώνονταν σε κουβέντες και γνωριμίες, χωρίς όμως κάτι τέτοιο να παραγκωνίζει τον Moderator, ο οποίος έντυνε live τις λούπες και τα samples του με beats. Και, ομολογουμένως, για όσους τουλάχιστον πήγαμε να δούμε και το opening της συναυλίας με έναν ενθουσιασμό και μια περιέργεια παραπάνω, δεν μας άφησε καθόλου παραπονεμένους. "Puppets", "Harlem River", "Red Headed Devil", "Sweet Curse", "The Scene Οf Τhe Crime", "Words Remain", "Trouble", "I’ll Βe Τhere", "Take 5" ήταν μερικά από τα κομμάτια του 45λεπτου set, καλύπτοντας κάποια από τα πιο δυνατά σημεία της πορείας του, από το φρέσκο Sinner’s Syndrome (2018) μέχρι το The World Within (2015), το Air (2013) και την περίφημη συλλογή Modulations.
Συνεπέστατος φάνηκε όμως και ο Alfa Mist, ο οποίος ανέβηκε στη σκηνή στις 22.30, με την Kaya Thomas-Dyke στο μπάσο και τον James Houghton στα ντραμς να συστήνουν το επονομαζόμενο Alfa Mist Trio, που είχε στις πλάτες του τις προσδοκίες όλων μας να αποδώσει ζωντανά τη χαρακτηριστική αισθητική του Βρετανού συνθέτη και παραγωγού.
Από τις πρώτες νότες στα πλήκτρα, το κοινό άρχισε να σιγοντάρει με εκείνο το ανεπαίσθητο, ρυθμικό κούνημα του κεφαλιού, υπαίτιο για το οποίο ήταν η λυρική ρευστότητα των κομματιών του Alfa Mist, αλλά και οι μελωδίες που ξεκίνησαν να ξετυλίγονται με μια σταδιακή κορύφωση. Μια κλιμάκωση που συμβαίνει ανύποπτα, ώσπου να βρεις τον εαυτό σου να κρέμεται από τα drumsticks του Houghton, ο οποίος απογείωνε τις συνθέσεις σε παικτικό ντελίριο, με highlight το "Kyoki", σε αυτοσχεδιαστικό διάλογο με τα πλήκτρα· στο μεταξύ η Thomas-Dyke αποτελούσε την ήρεμη δύναμη μιας μελωδικής πάλης, η οποία είχε παρασύρει άπαντες τους παρευρισκόμενους.
Σχεδόν 1 ώρα κράτησε η εμφάνιση του Alfa Mist Trio, επιβεβαιώνοντας το γνωστό ρητό για τα αρώματα στα μικρά μπουκαλάκια. Στεκόμενοι κυρίως στην τελευταία του κυκλοφορία, Antiphon, ακούσαμε ζωντανά το "Errors", το "7th October" και το "Keep On", ενώ η Thomas-Dyke χάρισε στο πρόγραμμα και την αιθέρια φωνή της στο μαγευτικό "Breathe".
Η εμφάνιση του Βρετανού μουσικού ήταν όπως πρέπει, πιστή και ουσιώδης από την αρχή ως το τέλος. Από τα συλλεκτικά εισιτήρια στην είσοδο και το απόλυτα αφοσιωμένο κοινό –που πολλές συναυλίες θα ζήλευαν– μέχρι τη διάρκεια και την έντασή της. Μια ένταση η οποία δεν επιβαλλόταν, αλλά σαγήνευε και παρέσυρε.
Ο Alfa Mist είναι ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο του πώς η τζαζ εξελίσσεται και συνδιαλέγεται με άλλα μουσικά είδη και τεχνικές, συν τω χρόνω. Ένα σημείο το οποίο κινείται με γρήγορα βήματα, αλλά πολύ σταθερά και καλά μελετημένα πατήματα, προς την επίτιμη λεγεώνα της σύγχρονης τζαζ. Δικαίως λοιπόν έχει όλα τα βλέμματα πάνω του σε αυτήν τη διαδρομή.
{youtube}zeR2_YjlXWA{/youtube}
