Οι Godspeed You! Black Emperor κάθονται μάλλον στην κορυφή του post-rock πάνθεου, έχοντας μαζέψει ορκισμένους θαυμαστές στην πολυετή τους πορεία. Μπάντα που έχει δώσει παλμό στο είδος και αγαπιέται το ίδιο από ακροατές και μουσικοκριτικούς, μετρά πολλούς θαυμαστές και στην Ελλάδα, με τις συναυλίες τους να γεμίζουν τον εκάστοτε χώρο εμφάνισης. Είναι λογικό λοιπόν ότι η εκ νέου παρουσία τους στα μέρη μας δημιούργησε αέρα προσμονής, κάτι που ταιριάζει πολύ και με τον τρόπο με τον οποίον αντιμετώπισαν τη βραδιά στο Gazi Music Hall.
Πριν, όμως, ανέβηκε στη σκηνή με τον εξοπλισμό του ο KGD, κατά κόσμον Kevin Doria, για ένα support set που δεν πρόλαβα, αν και φρόντισα να βρίσκομαι στον χώρο στις 21.00.
Η μυσταγωγία ξεκινάει απλά, χωρίς εκρήξεις και φανφάρες, αλλά, αντιθέτως, με έναν ανεπαίσθητο βόμβο, που μεγαλώνει λες και ταΐζεται ενεργειακά από το διψασμένο κοινό. Και είναι αυτή η ηρεμία πριν τη συναισθηματική καταιγίδα την οποία υπόσχονται οι Godspeed You! Black Emperor. Ακόμα και οι προβολές πίσω τους αντικατοπτρίζουν για αρχή τον λευκό θόρυβο, με τα φυσικά έγχορδα (βιολί, κοντραμπάσο) να προσθέτουν τις οργανικές τους φωνές στην απόκοσμη συνθήκη. Δεν πέρασε πολύ ώρα μέχρι οι Καναδοί να βουτήξουν με το κεφάλι στα κύματα ήχου που σηκώνουν οι post-rock ελεγείες τους.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ακούσαμε πολύ υλικό από τον τελευταίο τους δίσκο, το Luciferian Towers του 2017. Και εκεί ίσως οφείλονται και οι πιο ελπιδοφόρες μελωδίες που έρχονται από τα χέρια ενός συγκροτήματος, το οποίο έχει γίνει γνωστό για τα χαώδη, απελπιστικά έρημα τοπία που ζωγραφίζει η μουσική του. Αυτό δεν σημαίνει πάντως ότι δεν είχαμε τα εκτεταμένα drones που περιμένει κανείς να τον οδηγήσουν στο λυτρωτικό ξέσπασμα που έχουμε συνηθίσει από τους Godspeed You! Black Emperor. Εναντιώς, σημαίνει ότι η έρημος στην οποία κατοικεί ο ήχος τους φανερώνει δείγματα ζωής, με βλαστούς ελπίδας να πασχίζουν να σκαρφαλώσουν στην επιφάνεια κι ύστερα να αναπνεύσουν στο αφιλόξενο περιβάλλον της σύγχρονης πραγματικότητας.
Οι Godspeed You! Black Emperor είναι επίσης μία πολιτικοποιημένη μπάντα. Παρότι το είδος μουσικής που υπηρετούν δεν σερβίρει την ιδεολογία του σε εύπεπτο στιχουργικό μανιφέστο, όλα τα στοιχεία οδηγούν εκεί. Αυτό καθρεφτίστηκε άλλωστε και στις προβολές στο Gazi Music Hall, οι οποίες στροβιλίζονταν μεταξύ δυστοπικών εικόνων καταναλωτισμού και βιομηχανοποίησης, φτάνοντας μέχρι και σε λούπες από μια μουντή εξοχή, του πιο βαρύθυμου road trip στην ιστορία. Κι όλα αυτά συνοδεύουν τους ογκώδεις τοίχους μουσικής, τα μεγαλειώδη κρεσέντο και τα μανιασμένα ξεσπάσματα. Ακόμα κι εκεί, η μπάντα από τον Καναδά εμπνέει την αίσθηση μίας μνημειώδους οικειότητας.
Παρόλαυτα, το διήγημα κινδυνεύει να γίνει φλύαρο και πολυπαιγμένο, ειδικά εν έτει 2018. Αν και διάφορες free jazz διαθέσεις έρχονται να τρυπώσουν στο παίξιμο της μπάντας, το αυτί ενός εκπαιδευμένου και ορκισμένου ακροατή μάλλον μπαίνει στον αυτόματο μετά από τις πρώτες 5-10 φορές που οι Godspeed You! Black Emperor αναπτύσσουν τη γνωστή αφήγηση. Αποτελείται όμως το κοινό τους από εκπαιδευμένους ακροατές; Ρίχνοντας μια ματιά στο κατάμεστο Gazi Music Hall, θα έλεγε κανείς πως μάλλον όχι. Αν πάντως μπορείς να κατηγορήσεις μεγάλη μερίδα του κόσμου τους ως φασέους, αυτό δεν οφείλεται ούτε λίγο στους ίδιους τους Καναδούς, που ακόμα και στις πιο εμπορικές τους εκφάνσεις καταφέρνουν να είναι ειλικρινείς και τίμιοι απέναντι στην τέχνη τους.
Κι αυτό περίπου συνοψίζει το θέαμα της βραδιάς. Μια τίμια, ειλικρινής εμφάνιση, πλήρης και γεμάτη από όποιο πρίσμα και να την κοιτάξεις, η οποία σε άφηνε όμως με μία απορία για το αν η μουσική των Godspeed You! Black Emperor έχει πλέον κάτι καινούριο να πει.
{youtube}oMK76ptrMQw{/youtube}
