Η ανακοινωθείσα επίσκεψη των Αμερικάνων Bell Witch έμελλε να στιγματιστεί από συνθήκες δυσοίωνες για την ομαλή διεξαγωγή της συναυλίας. Ελέω δηλαδή απρόβλεπτης καθυστέρησης στην άφιξη του custom made εξοπλισμού του γκρουπ, η διοργανώτρια εταιρία 3 Shades οf Black ήρθε στη δυσάρεστη θέση της μετάθεσης της ημερομηνίας από τις 28 στις 30 Μαΐου (δηλαδή, 2 μέρες μετέπειτα). Ως εκ τούτου, η ημερομηνία διεξαγωγής συνέπεσε με τη συναυλία των Ολλανδών Pestilence, προκαλώντας μια σχετική δυσχέρεια σε όσους είχαν σκοπό να παραβρεθούν και στις δύο.
Τη βραδιά στο Temple άνοιξε το funeral doom σχήμα των Shattered Hope, κάνοντας μια εμφάνιση επιβλητική ακόμη και υπό τα αυστηρότερα συναυλιακά κριτήρια. Με σύμμαχο τον εξαιρετικό ήχο καθόλη την παραμονή τους επί σκηνής, η πενταμελής σύμπραξη απέδωσε σωρεία υποδόριων θεμάτων υπό την πένθιμη επένδυση που σταθερά τους χαρακτηρίζει. Τα δε βαραθρώδη φωνητικά στάθηκαν ιδανικός μπροστάρης, τη στιγμή που οι αγέρωχες τυμπανοκρουσίες και τα αρκούντως νωχελικά leads υποστήλωναν άξια μια παρουσία άφθαρτη στην τρεχούμενη διάρκειά της.
Οι Bell Witch, από τη δική τους πλευρά, αποδείχθηκαν πολυμήχανοι μαέστροι μιας καθόλα ρομαντικής, νεκρικής υφής. Επιδιδόμενοι στις κάλλιστα λεπτοραμμένες μελωδίες του εξαιρετικού Mirror Reaper (2017), η ογκώδης πεταλιέρα του Dylan Desmond απέρρεε την αύρα μυριάδων καταδικασμένων ψυχών, παγιδευμένων στα στεγανά ενός καθρέφτη θαμπωμένου από τη λήθη του χρόνου. Κάθε μελωδία φάνταζε και ως ανάλαφρο χάδι: ως μεταμφιεσμένο, αρχέγονο ξόρκι των νεκρών, το οποίο στόχο είχε να σε παρασύρει στα εσώτερα δώματα του καθρέφτη, δίχως καμία προοπτική επιστροφής.
Σύμμαχος στη διαδραστικότητα των αναφερθέντων συνειρμών στάθηκε η άριστη συνεργασία του επιδραστικού power duo. Ο Jesse Shreibman ανέλαβε επάξια τις βαραθρώδεις τυμπανοκρουσίες, όπως και τις ακραίες, πηγαδίσιες κραυγές, τη στιγμή που ο Dylan Desmond επένδυε άριστα τον έγχορδο ρόλο του με φιλτραρισμένα, καθαρά φωνητικά. Όντας άρρηκτα δεμένοι ως μία αδιάσπαστη μονάδα, η πνευματική βαθμίδα της μουσικής τους επικοινωνίας δεν επέτρεψε να προκληθεί στιγμή εκτελεστικής κοιλιάς στο set, παρά το ότι το ένα θέμα διαδεχόταν το άλλο σε μία πρωτοφανώς διογκώμενη παλιρροιακή κορύφωση.
Ουσιαστική υποστήλωση στη δημιουργία μιας αδιάσπαστης αύρας προσέφερε ασφαλώς η ενδότερη δομή του υλικού τους. Η μακροσκελής απόδοση του "Mirror Reaper (As Above)" δεν άφηνε κενά για επικοινωνία με το κοινό, μήτε παύσεις για τυχόν ακροαστικές νηνεμίες, παρά επέτρεψε το μεθοδικό χτίσιμο μιας πύλης σκοτεινής για οράματα ενός άλλου, στοιχειωμένου κόσμου. Ως μοναδικό αρνητικό σημείο στάθηκε λοιπόν η σύντομη διάρκεια του set, καθότι οι τρεχούμενες διάρκειες των κομματιών δεν επέτρεψαν την ακολουθία ενός ανέλπιστου, οπαδικού encore.
Εν ολίγοις, η επίσκεψη των στοιχειών που ακούνε στην ονομασία Bell Witch στάθηκε καθόλα θριαμβευτική σε απολογισμό, παρά τα εμπόδια και την απογοητευτική προσέλευση. Δίχως να είμαι σε θέση να γνωρίζω κατά πόσο η προαναφερθείσα συναυλία των Pestilence αποτέλεσε βραχνά για σημαντική μερίδα του ακροατηρίου, το μόνο βέβαιο είναι πως το ιδιόμορφο κράμα του στοιχειωμένου funeral doom παραμένει υποπεδίο μιας μουσικής με ισχνή οπαδική βάση στην εγχώρια επικράτεια. Ελάχιστες ήσαν άλλωστε οι συναυλίες που σημείωσαν μεγαλύτερο συγκριτικά ενδιαφέρον, πέραν των ελαχίστων εξαιρέσεων που μπολιάζουν με πολλά περισσότερα συστατικά τις δομές της μουσικής τους...
{youtube}10q1ZJyLXFk{/youtube}
