Όταν επισκέπτεται την πόλη μας μία χορωδία αξιώσεων, με ιστορία αδιάκοπης λειτουργίας επί πέντε συναπτούς αιώνες, η συναυλία αποτελεί από μόνη της σημαντική είδηση. Όμως η King’s College Choir δεν είναι λείψανο με αρχαιολογική σημασία, αλλά ένας ζωντανός οργανισμός με ουσία, που διατηρεί σε εξαιρετικά υψηλό επίπεδο την παράδοση της αγγλικανικής χορωδιακής μουσικής, επιβεβαιώνοντας όσους επιμένουν ότι ύψιστο όργανο είναι τελικά η ανθρώπινη φωνή.
Όταν ο Ερρίκος ΣΤ’ ίδρυσε το King’s College, εξέφρασε τη ρητή επιθυμία να συντηρείται μία χορωδία που θα συνόδευε καθημερινά τις λειτουργίες του παρεκκλησιού του εκπαιδευτικού ιδρύματος. Έτσι, στην καταστατική χάρτα του Κολλεγίου (1453), πέραν του υπόλοιπου προσωπικού που θα το στελέχωνε, περιγράφονται συγκεκριμένα τόσο ο αριθμός, όσο και οι δραστηριότητες των μελών της. Ο ίδιος μάλιστα ο βασιλιάς είχε επιμείνει ότι οι χορωδοί θα έπρεπε να είναι φτωχά αγόρια με καλή φυσική κατάσταση και «έντιμα», μικρότερα από 12 ετών, τα οποία να γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση. Μπορεί οι αιώνες να κύλησαν και οι μονάρχες να άλλαξαν, ωστόσο οι απαιτήσεις της χορωδίας εξακολουθούν να είναι υψηλές, ενώ η αποστολή της έχει εμπλουτιστεί και συμβαδίζει με την εποχή μας.
Εκτός λοιπόν από τις υποχρεώσεις της εντός του κολλεγίου, η King’s College Choir περιοδεύει πλέον για συναυλίες και έχει και δική της δισκογραφική εταιρεία, τη Nine Lessons and Carols, η οποία δανείζεται το όνομά της από τη γνωστότερη λειτουργία που λαμβάνει χώρα αδιάλλειπτα από την παραμονή των Χριστουγέννων του 1918 και μεταδίδεται ζωντανά απ' το BBC, κάθε χρόνο από το 1928.
Στο Μέγαρο Μουσικής οι ακροατές είχαν έτσι την τύχη να απολαύσουν τον κρυστάλλινο ήχο των φωνών και τη δεξιοτεχνία των δύο οργανίστων της χορωδίας, του Henry Websdale και του Donal McCann, υπό τη διεύθυνση του (πάνω από τρεις δεκαετίες Αρχιμουσικού της King’s College Choir και διακεκριμένου οργανίστα) Stephen Cleobury. Μάλιστα, πριν το ξεκίνημα, ο γλυκύτατος κύριος Cleobury μας ζήτησε συγγνώμη επειδή άργησε να καταφθάσει το βαλιτσάκι με τα ρούχα του, οπότε και εμφανίστηκε με το καθημερινό του κουστούμι στο ξεκίνημα. Το ενδυματολογικό «λάθος», φυσικά διορθώθηκε άμεσα.
Μικρή ένσταση θα μπορούσε να αποτελεί ότι οι επιλογές που παρουσίασε η χορωδία στο αθηναϊκό κοινό υπήρξαν πολύ γενικές σε σύγκριση με άλλους σταθμούς της περιοδείας, χωρίς δηλαδή πολλά απαιτητικά έργα. Για παράδειγμα το μεγαλυνάριο Magnificat Quinti Toni ήταν τοποθετημένο στο ξεκίνημα, πιθανότατα για να μην κουράσει. Όμως το κοινό στη χώρα μας δεν είναι ιδιαίτερα εξοικοιωμένο με τη χορωδιακή μουσική και ίσως να ήταν σωστή απόφαση τελικά.
Φυσικά, περί ποιότητας, ούτε λόγος. Αυτό που απολαύσαμε ήταν μία επιλογή έργων που στην πλειονότητά τους απαρτίζουν το περίφημο Festival of Nine Lessons and Carols, το οποίο και μας εισήγαγε ιδανικά στη χριστουγεννιάτικη περίοδο. Το χαρμόσυνο μήνυμα της γέννησης του Ιησού εκφράστηκε ιδανικά μέσα από τη μουσική εξέχοντων συνθετών όπως οι Francis Poulenc και Johann Sebastian Bach, αλλά και από τα λόγια σπουδαίων ποιητών και ανώνυμων στιχουργών, όσων δόξασαν τον ερχομό του θεανθρώπου σε κάλαντα ακόμα και του 14ου αιώνα –από την Αγγλία, τη Γερμανία και την Αμερική. Τις συνθέσεις φυσικά ερμήνευσαν αλάνθαστα τα αγόρια της χορωδίας, με τις αγγελικές φωνές τους. Ήταν μια εξαιρετική και κατανυκτική βραδιά, αληθινό δώρο Χριστουγέννων.
{youtube}q5n6X9sUznI{/youtube}
