Ο καιρός μας έκανε τη χάρη τη 2η ημέρα του φεστιβάλ για τους Foo Fighters, αλλά η 3η μέρα ξημέρωσε με καταιγίδα. Ομπρέλα και αδιάβροχο λοιπόν ανά χείρας, λόγω όμως του άσχημου καιρού υπήρξε σημαντική καθυστέρηση στα λεωφορεία της διοργάνωσης για το Kosakowo. Έτσι, ενώ υπολόγιζα να φτάσω κατά τις 18:00 ώστε να δω τον Mac Miller, έφτασα τελικά 19:45, την ώρα δηλαδή που ξεκινούσαν οι Prophets Of Rage –το project των Tom Morello, Tim Commerford, Brad Wilk (Rage Against The Machine/Audioslave), Chuck D, DJ Lord (Public Enemy) & B Real (Cypress Hill).
Οι Prophets Of Rage μπήκαν με το ομώνυμο τραγούδι και αμέσως μετά έπαιξαν το “Testify” των Rage Against Τhe Machine, με αποτέλεσμα από κάτω να γίνεται χαμός. Κάτι δεν μου κολλούσε όμως στην εμφάνισή τους, το οποίο κι έγινε ξεκάθαρο μετά τα “Take Τhe Power Back” και “(Rock) Superstar”: οι Chuck D & B Real ήταν άνετοι στα δικά τους τραγούδια, μα καθόλου άνετοι σε εκείνα των Rage Against Τhe Machine. Οι Morello, Commerford & Wilk έπαιζαν βέβαια με χειρουργική ακρίβεια, όμως ένιωθες ότι το σχήμα δεν είχε κολλήσει. Μάλλον δε το έχουν πάρει είδηση και οι ίδιοι, γι' αυτό και στη μέση της εμφάνισης είχαν ένα «Rap interlude», με τους Chuck D, DJ Lord & B Real να παίζουν ένα medley από τα “Hand Οn Τhe Pump”, “Can’t Truss It”, “Insane Ιn Τhe Brain”, “Bring The Noise”, “I Ain’t Goin’ Out Like That”, “Welcome To The Terrordome” και “Jump Around”, και από κάτω να πέφτει «ξύλο».
Εάν άξιζε μια σκηνή από όλη την εμφάνισή τους, ήταν η στιγμή όπου πήρε το μικρόφωνο ο Tom Morello για να μας πει ότι το επόμενο τραγούδι είναι αφιερωμένο σε έναν φίλο τους που πέθανε πρόσφατα –κι εάν ξέρουμε τα λόγια, να το τραγουδήσουμε εις μνήμην του. “Like A Stone” σε instrumental έκδοση, λοιπόν, στη μνήμη ασφαλώς του Chris Cornell, και δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπο πολλών, όπως και στο δικό του. Ο Morello δεν παρέλειψε φυσικά να γυρίσει και την κιθάρα του προς το κοινό, ώστε να δούμε το «Fuck Trump» που είχε γραμμένο στο πίσω μέρος της.
Από εκεί και πέρα, ακολούθησε μια ομοβροντία με τραγούδια των Rage Against Τhe Machine –με ενδιάμεσο το “How I Could Just Kill A Man” των Cypress Hill– κι κλείσιμο με το “Killing In The Name”. Να πω ότι δεν πέρασα καλά, θα είναι ψέμα. Να πω ότι ένιωσα πως έβλεπα μπροστά μου μονάδες και όχι συγκρότημα, θα είναι αλήθεια.
Setlist
Prophets of Rage (Public Enemy)
Testify (Rage Against the Machine)
Take the Power Back (Rage Against the Machine)
(Rock) Superstar (Cypress Hill)
Guerrilla Radio (Rage Against the Machine)
Unfuck The World (Prophets of Rage)
Bombtrack (Rage Against the Machine)
Fight the Power (Public Enemy)
Rap interlude: Hand on the Pump / Can’t Truss It / Insane in the Brain / Bring the Noise / I Ain’t Goin’ Out Like That / Welcome to the Terrordome / Jump Around
Sleep Now in the Fire (Rage Against the Machine)
Like a Stone (instrumental) (Audioslave)
Know Your Enemy (Rage Against the Machine)
Bullet in the Head (Rage Against the Machine)
How I Could Just Kill a Man (Cypress Hill)
Bulls on Parade (Rage Against the Machine)
Killing in the Name (Rage Against the Machine)
Η βροχή εντωμεταξύ συνεχιζόταν με αμείωτους ρυθμούς και το Kosakowo είχε πια μεταμορφωθεί σε λασπωμένο χωράφι όταν έφτασε η ώρα για τον The Weeknd, στις 22:00. Ακόμα και σε σπηλιά να ήμουν χωμένος για τον τελευταίο χρόνο, κάπου θα είχε πάρει το αυτί μου το “Starboy” με τις 800.000.000 ακροάσεις στο Spotify ή το “I Feel It Coming”. Και διόλου τυχαία, ήταν το “Starboy” και τα visuals τα οποία το συνόδευαν που ανέλαβαν το εντυπωσιακό ξεκίνημα του Abel Tesfaye στο Open'er 2017 –σημειώνοντας γκολ από τα αποδυτήρια.
Για τη συνέχεια είχαμε το “Party Monster” και το “Reminder” και εκεί ήταν που καταλάβαινες ότι, ανάμεσα στα άλλα, ο Weeknd μπορεί και να τραγουδάει. Μπορεί σε μερικά κομμάτια ο τρόπος του να θύμιζε εκείνον του Michael Jackson, αλλά και πάλι αυτό που βλέπεις μπροστά σου είναι live και όχι playback. Στις συναυλίες, επίσης, ο Καναδός σταρ φαίνεται ότι προσπαθεί να δώσει μια πιο pop διάσταση στο υλικό του, με τη βοήθεια βέβαια και των μουσικών που είχε μαζί του. Για το τέλος είχε κρατήσει το “I Feel It Coming”, ενώ έκλεισε το set του με το “The Hills”. Και στις δύο περιπτώσεις, το κοινό χόρεψε και με το παραπάνω.
21 τραγούδια για headliner είναι υπερ-αρκετά, απλά χρονικά η συναυλία κράτησε 80 λεπτά αντί για 2 ώρες. Οι επιλογές που είχα, λοιπόν, ήταν είτε να πάω στην Tent Stage για τους Warpaint, είτε να περιμένω τους Moderat μετά τα μεσάνυχτα. Με τη βροχή ωστόσο να συνεχίζεται ακάθεκτη και με μία ακόμα φεστιβαλική μέρα ν' ακολουθεί, αποφάσισα να γυρίσω στο ξενοδοχείο. Δεν ήταν άλλωστε και τόσο δύσκολη επιλογή: είχα μόλις δει ένα από τα πιο hot ονόματα της εποχής μας, σε μια αψεγάδιαστη pop συναυλία με εντυπωσιακά visual effects· οτιδήποτε άλλο έβλεπα, μάλλον θα έχανε στη σύγκριση.
Setlist
Starboy
Party Monster
Reminder
Six Feet Under
Low Life(Future cover)
Might Not (Belly cover)
Sidewalks
Or Nah (Ty Dolla $ign cover)
Acquainted
Wicked Games
Often
Earned It
In the Night
Tell Your Friends
Die for You
Rockin'
Secrets
Can't Feel My Face
I Feel It Coming
The Hills
{youtube}iMJX2yhXEAQ{/youtube}
