Ένα 50λεπτο όλο κι όλο. Τόσο μας δόθηκε η ευκαιρία να ακούσουμε ένα από τα σημαντικότερα ονόματα του σύγχρονου πειραματισμού (αν και μιας κάπως indie κοψιάς του). Κι αν θέλετε τη γνώμη μου, δεν χρειαζόταν παραπάνω· η ποσότητα δεν έκανε ποτέ τη διαφορά –όχι στη μουσική.
Ο Tim Hecker, λοιπόν, ήλθε, είδε και απήλθε, τυλιγμένος και στις 3 καταστάσεις από ένα πυκνό πέπλο καπνού, διαπερατό μόνο από τους έξυπνους φωτισμούς κατά μήκος αυτού που χρησίμευε ως σκηνή στο «ιερό» της Αγγλικανικής Εκκλησίας. Εμείς πάντως (όσοι/ες γεμίσαμε την εκκλησία, σ’ ένα sold-out που πρέπει να σημειώθηκε σε ελάχιστες μέρες), αν και ήρθαμε, δεν (τον) είδαμε: κάποιες φορές μόνο διακρίναμε μια φιγούρα κι αυτή αχνή, φωτισμένη μόνο στο περίγραμμά της. Θα στοιχημάτιζα όμως ότι απήλθαμε ικανοποιημένοι/ες από τις συχνότητες με τις οποίες μας έλουσε.
Αναφέρθηκα σε έναν indie πειραματισμό, έχοντας βέβαια στο μυαλό μου την αποδοχή που απολαμβάνει ο Hecker σε sites σαν το Pitchfork. Και δεν το εννοώ αξιολογικά, για να τον ξεχωρίσω από άλλους πιο γνήσιους, τάχα, πειραματιστές –έτσι κι αλλιώς, παρότι τον έχω χαρεί προσωπικώς σε δίσκους όπως το Ravedeath, 1972 (2011) ή το Virgins (2013), δεν έχω εντρυφήσει και τόσο στην εργογραφία του για να καμώνομαι τον ειδικό. Νομίζω όμως ότι ακόμα και η επιλογή του να απομακρύνεται πάντοτε λελογισμένα από τις μεσαίες συχνότητες (επιχειρώντας π.χ. σύντομες καταδρομικές στις χαμηλές), εξηγεί ή δικαιολογεί τις παραπάνω συμπάθειες· θα μπορούσε επίσης να προστεθεί ότι και η ταυτότητα των ήχων του τον κρατά, γενικώς, σε μία επαφή με την ευρύτερη ποπ κουλτούρα. Αν και τη θέση του εκεί την έχει μάλλον δημιουργήσει ο ίδιος για τον εαυτό του, παρέα με άλλους μυστήριους τύπους, όπως π.χ. ο Ben Frost.
{youtube}Cu-ihs4BkAs{/youtube}
Δεν ξέρω επίσης αν αυτό που μας παρουσίασε ήταν καθ’ οιονδήποτε τρόπο site-specific ή αν «απλώς» ό,τι θα ακούγαμε σε κάποιον άλλον, πιο τυπικά συναυλιακό χώρο, το ακούσαμε ενισχυμένο από την υπέροχη ακουστική της ψηλοτάβανης εκκλησίας. Πάντως το 50λεπτο σετ του Καναδού είχε ή απέκτησε μια έντονη χωρική διάσταση: δηλαδή άκουγες και ήταν σαν να έβλεπες τις συχνότητες να συγκρούονται η μία με την άλλη καθώς απλώνονταν –οι ίδιες ή οι πολύ γεμάτες αντανακλάσεις τους– στον υλικό χώρο τριγύρω σου.
Όπως και να 'χει, η μουσική του Hecker ταίριαξε γάντι σε εκείνη τη διπλής όψεως αρχιτεκτονική, την ηχητική (το τι δηλαδή έβγαινε από τη κονσόλα, το λάπτοπ ή ό,τι άλλο είχε μπροστά του) και την υλική (το πού ακουγόταν αυτό που έβγαινε). Η πολύ προσεγμένη χωροταξία των ήχων από πλευράς Hecker –η προέλευση, η τοποθέτηση και η κατεύθυνσή τους– έκανε τη μουσική σχεδόν ανάγλυφη, βεβαιώνοντάς σε πως, τουλάχιστον σε μία τέτοια εκδοχή της, έχει κι εκείνη 3 και μάλιστα ολοζώντανες διαστάσεις.
Ταυτόχρονα, βέβαια, υπήρχε και το σκηνικό της τεχνητής ομίχλης, όχι άσχετο προφανώς με τα μουσικά συμφραζόμενα. Δεν ξέρω αν αυτό το «dark ambience» περιγράφει επαρκώς την αισθητική του Hecker, πάντως η μουσική του τρέφει ιδιαίτερη συμπάθεια προς κάπως θολά (μέσα στην καθαρότητα της χωροθέτησής τους) ηχοτοπία. Αναφέρομαι φυσικά στις χροιές των ήχων του και στην επιδίωξή τους να αναπαραστήσουν ένα ονειρικό ή και αλλοκοσμικό περιβάλλον. Τα φωνητικά samples που χρησιμοποίησε κάπου προς το τέλος, αλλά και οι κάπως σκονισμένες χροιές στα περισσότερα σημεία, στάθηκαν ενδεικτικά. Ένα εξίσου ενδιαφέρον σημείο ήταν το πώς ο Καναδός έπαιζε με τη ρυθμικότητα μιας φαινομενικά άρρυθμης μουσικής, περισσότερο υπονοώντας τους ρυθμούς, παρά εκφέροντάς τους.
Μολονότι ο Tim Hecker κινήθηκε όντως μαεστρικά μέσα σε όλα τα παραπάνω, δημιουργώντας αρκετές εστίες έντασης (αλλά επενδύοντας επίσης και στη μετέπειτα ανακούφισή τους), αισθάνθηκα ότι θα χρειαζόταν ένα νεύρο παραπάνω για να ταράξει λιγάκι τα ύδατα που σε ορισμένες (λίγες) περιπτώσεις άρχιζαν να λιμνάζουν. Κάπως σαν να χρειαζόταν τότε μία πιο αποφασιστική απομάκρυνση από ό,τι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο «κεντρώος χώρος» του πειραματισμού· λίγη τσογλανιά παραπάνω και θα μιλούσαμε πιθανώς για τη συναυλία της χρονιάς. Όχι ότι τα πράγματα δεν έπεισαν ως είχαν. Απλώς δεν απογειώθηκαν, ενώ καταφανώς θα μπορούσαν.
{youtube}1NkZVWXK5jM{/youtube}
