Δεκέμβριος 1996, κάπου στην Αγγλία. Πρώτη φορά που θα έβλεπα τους Sepultura, στο Μάντσεστερ. Μετά το τέλος της συναυλίας, θυμάμαι να μονολογώ ότι τα 11 τραγούδια που είχαν παίξει από το Roots μου είχαν φανεί υπερβολικά πολλά, και ότι παρόλο που το συγκρότημα ήταν εμπορικά στην καλύτερή του περίοδο, είχα παρατηρήσει μια ανεξήγητη ένταση ανάμεσα στα μέλη. Λίγες μέρες μετά, ακολουθούσε η περιβόητη εμφάνιση στο Brixton, η οποία σήμανε και την αποχώρηση του Max Cavalera.
20 χρόνια μετά, όπως μας είπε ο ίδιος στη συνέντευξη που μας παραχώρησε (εδώ), αποφάσισε να κάνει περιοδεία για το Roots, αποκλειστικά για τους οπαδούς. Όταν διαβάζεις τέτοιες δηλώσεις, από τη μία δυσκολεύεσαι να μη σκεφτείς τη λέξη «αρπαχτή», από την άλλη διαπιστώνεις το πόσο καλά λειτουργεί το μάρκετινγκ. Το διαπίστωσα λ.χ. όταν έφτασα στο Gagarin: εάν δηλαδή αντί για Max & Igor Cavalera "Return To Roots" είχαμε Soulfly ή Cavalera Conspiracy (δηλαδή το ίδιο συγκρότημα, με άλλο όνομα), αμφιβάλλω εάν θα έρχονταν πάνω από 500-700 άτομα. Με Return To Roots, όμως, είχαμε sold-out!
Με το που μπήκα στον χώρο, ανέβηκα στον εξώστη για να πιάσω μια καλή θέση, καθώς από τις 21:00 που ξεκίνησαν οι Blame Kandinsky ήταν αδύνατον πια να κινηθείς στην πλατεία, από τον κόσμο. Η εγχώρια mathcore κατευθύνσεων μπάντα ξεκίνησε με το “Cassidy Godson Meets Christine Fallin” από το EP Pink Noise Motel και για τα υπόλοιπα 30 λεπτά μας έπαιξε επιλογές από αυτό, αλλά και από το επερχόμενο (ντεμπούτο) άλμπουμ Spotting Elegance In Chaos –θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 2017. Είχαν όρεξη και ενέργεια πάνω στη σκηνή, ενώ όσοι θέλουν να πάρουν μια ιδέα της νέας τους κυκλοφορίας μπορούν να ακούσουν το single “Motivation” στο YouTube. Μετά από περίπου 35 λεπτά ολοκλήρωσαν την εμφάνισή τους με το "Death Has No Name", αποσπώντας τα χειροκροτήματα του κοινού.
Setlist
Cassidy Godson Meets Christine Fallin/ Lions / Motivation / Years of the Vulture / Hope / Beautiful Savages / Cowboys Are Devout / Where The Sun Is Silent / Death Has No Name
Μέχρι να ξεκινήσουν οι Cavalera brothers, ο κόσμος άρχισε να φωνάζει συνεχώς «Sepultura-Sepultura». Στο μεταξύ, καθώς στο παρελθόν είχα μιλήσει τόσο με τον Andreas Kisser, όσο και με τον Μax Cavalera, στο μυαλό μου στριφογύριζε συνεχώς το πρόσφατο reunion των Helloween με τον Kai Hansen και τον Michael Kiske, κίνηση που άφησε τους πάντες ευχαριστημένους. Μήπως θα έπρεπε να γίνει κάτι παρόμοιο;
Για το Roots, έχω εκφράσει τη γνώμη ότι είναι το σπουδαιότερο, όχι όμως και το καλύτερο άλμπουμ των Sepultura. Από το 1996, όταν το πρωτάκουσα, μέχρι και σήμερα, μου αρέσουν σταθερά 5-6 τραγούδια, που όλως τυχαίως είναι και τα πρώτα στην tracklist. Επίσης, ο πιο σίγουρος τρόπος να γίνει χαμός σε μια συναυλία είναι να ξεκινήσεις με το “Roots Bloody Roots”, ειδικά όταν το ερμηνεύει εκείνος που το έγραψε –νομίζω ότι τα video και οι φωτογραφίες από το Gagarin, μπορούν πιο εύκολα να περιγράψουν αυτό που συνέβη: τα mosh pits και circle pits ήταν το λιγότερο, αρκεί να πω ότι η πώρωση μεταφέρθηκε ακόμα και στον εξώστη, θυμίζοντας παλιές, καλές ημέρες, τότε που πήγαινες σε μέταλ συναυλίες όχι για μιλήσεις με τον διπλανό σου, αλλά για να χτυπηθείς!
Πώρωση και πάλι κατόπιν στα “Attitude” και “Cut-Throat”, με τον επόμενο χαμό να λαμβάνει χώρα στο "Ratamahatta", όπου πλέον ήταν ο κόσμος που ανέλαβε τα φωνητικά. Μπορεί ο Max Cavalera να έχει πια παχύνει, να μην μπορεί ώρες-ώρες να τραγουδήσει, όμως αυτή τη φορά βρισκόταν σε κέφια, ενώ μέχρι και κιθάρα έπαιξε (γνωστό inside joke ανάμεσα στους οπαδούς των Sepultura), όπως θα πούμε παρακάτω. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει βέβαια και στον Igor Cavalera, που θεωρώ ότι τα καλύτερα ντραμς τα έχει παίξει στο Roots. Με ευκολία το απέδειξε άλλωστε και στο Gagarin, ενώ σταθερά καλοί στον ρόλο τους ήταν οι Johny Chow (μπάσο) και Marc Rizzo (κιθάρα).
Στη συνέχεια ακούστηκαν τα υπόλοιπα τραγούδια από το Roots, που αναλόγως τις προτιμήσεις είχαν και ανάλογες αντιδράσεις, καθώς δεν είναι αυτά που λέμε καθολικής αποδοχής –με αποτέλεσμα η συναυλία να κάνει μια μικρή «κοιλιά». Καθώς πια τίποτα δεν είναι κρυφό, όλοι περιμέναμε το encore. Ήξερα ότι εκεί παρουσιάζονται συνήθως μερικές διασκευές, αλλά ο Max στην κιθάρα μαζί με τον Igor άρχιζαν να μας «πειράζουν», παίζοντας εισαγωγές από τραγούδια των Sepultura όπως το “From Τhe Past Comes The Storm/Troops Of Doom”, αλλά κι αυτήν του “Symptom Of The Universe” των Black Sabbath.
Αυτό που ακολούθησε, ήταν ένα ατελείωτο μέταλ πάρτυ. "Procreation (Of the Wicked)" από Celtic Frost –διασκευή που υπάρχει στο single του "Roots Bloody Roots"– Polícia (Titãs διασκευή) και τέλος μια thrash διασκευή στο “Ace Of Spades”, όπου κι έγινε τεράστιος χαμός. Για να μας αποτελειώσουν οριστικά ξανά με το “Roots Bloody Roots”, σε μια πιο γρήγορη εκτέλεση, περίπου μετά από 1 ώρα και 25 λεπτά συναυλίας.
Τελικά ήταν αρπαχτή; Δύσκολο να πεις. Η διάρκεια ήταν η συνήθης που παίζει ο Max Cavalera –δηλαδή 80 λεπτά με το ζόρι– ο ήχος ήταν καλός, υπήρχε πώρωση στο έπακρο από το κοινό, αλλά για κάθε “Itsari”, “Jasco” και “Ambush”, μπορούσαμε να αντικαταστήσουμε με οποιοδήποτε άλλο τραγούδι των Sepultura εποχής Max Cavalera. Όπως είχαν κάνει δηλαδή και το 2008 οι Cavalera Conspiracy στο Rockwave Festival. Πιο καλά, τελικά, ήταν τότε…
Setlist
Roots Bloody Roots
Attitude
Cut-Throat
Ratamahatta
Breed Apart
Straighthate
Spit
Lookaway
Dusted
Born Stubborn
Itsari
Jasco
Ambush
Endangered Species
Dictatorshit
From The Past Comes The Storm/Troops Of Doom (intro guitar)
Procreation Of The Wicked (Celtic Frost)
Policia (Titas)
Ace Of Spades (Motorhead)
Roots Bloody Roots (fast version)
{youtube}3vSN4O4sVrw{/youtube}
