Από τις απαρχές του, το metal ιδίωμα έχει μια νιχιλιστική στάση απέναντι σε πάσης φύσεως σύμβολα και ταμπού. Γι' αυτό και δεν άφησε τίποτα όρθιο στο πέρασμά του –έχει ασχοληθεί (τόσο ακουστικά, όσο και οπτικά) με όλα: από ναρκωτικά και πολιτική, μέχρι θρησκείες και δράκους. Όταν δε απέναντί του βρίσκει τον συντηρητισμό του Χριστιανισμού, εκεί εξαγριώνεται και προκαλεί ανοιχτά, με σκοπό να προσβάλλει και να προβληματίσει. Συμβαίνει από τους παλαιούς Black Sabbath και τους βετεράνους Celtic Frost ως τους σύγχρονους Ghost και Batushka, ωριμάζοντας μάλιστα όσο περνάνε οι δεκαετίες. Αρκετοί Αθηναίοι βρέθηκαν λοιπόν το Σάββατο στο Κύτταρο, για να δουν από κοντά τι έχουν να πουν οι Πολωνοί περί όλων αυτών.
Με μισή περίπου ώρα καθυστέρηση, λίγο μετά τις 20:00, μπήκαμε στο Κύτταρο οι 100 πρώτοι που περιμέναμε απέξω, χαζεύοντας διμοιρίες των ΜΑΤ να περιφρουρούν μια μίνι πορεία Αναρχικών, που βρισκόταν στην Αχαρνών. Στις 21:00, οι δικοί μας Bio-Cancer άνοιξαν τη βραδιά μπροστά σε περίπου 300 παρευρισκόμενους. Το κινηματογραφικό intro ήταν όμως το μόνο σημείο του σόου τους όπου μπορούσες να ανασάνεις· ήδη από την πρώτη νότα μας πήραν από τα μούτρα και δεν μας άφησαν να πάρουμε ανάσα στα 40 λεπτά που τους αναλογούσαν στο stage.
Οι Bio-Cancer είναι άρτιοι γνώστες του καλού thrash κι έτσι ήταν όλα τα στοιχεία του εκεί: γρήγορα τύμπανα, groovy riffs, πολλά δεύτερα φωνητικά, σόλο που σου ξυρίζανε τα αυτιά και ατελείωτο headbanging. Το κάθε φινάλε κομματιού σήμαινε και την αρχή του επόμενου, χωρίς το παραμικρό ηχητικό κενό ανάμεσά τους, αποδεικνύοντάς μας ότι οι ευρωπαϊκές περιοδείες που έχουν κάνει τους έμαθαν πώς να χειρίζονται και το πιο απαιτητικό κοινό. Μουσικά, μάλιστα, θα αποδεικνύονταν οι καλύτεροι της βραδιάς, σίγουρα επομένως τους αξίζει κάτι περισσότερο. Παρότι πολλοί που δεν τους είχαμε ξαναδεί ζωντανά, κατάφεραν και να μας κερδίσουν, αλλά και να μας «ζεστάνουν» για τη συνέχεια.
Δέκα λεπτά χρειάστηκαν για την αλλαγή εξοπλισμού και το καλωσόρισμα του δεύτερου support της βραδιάς, των Monolith Deathcult. Οι Ολλανδοί ξεκίνησαν με half-time death διαθέσεις, προσγειώνοντάς μας άτσαλα μετά τις thrash βόμβες που είχαν σκάσει στα αυτιά μας. Δεν άργησαν όμως να ανεβάσουν ταχύτητες και, κατά συνέπεια, εμάς. Η χρήση προηχογραφημένων χορωδιών λειτούργησε μάλιστα σαν προπομπός των Batushka και ένωσε, κατά κάποιον τρόπο, την προηγούμενη με την επόμενη μπάντα. Άλλαξαν δε 3 φορές μουσικό ύφος, δείχνοντάς μας έτσι ότι ανήκουν στους χαμαιλέοντες του είδους τους: ξεκίνησαν από χορωδιακό, αργό death metal, πέρασαν από industrial μονοπάτια τύπου Rammstein και κατέληξαν σε πιο electro-groovy οδούς (βλέπε "Remanufacture", των Αμερικανών Fear Factory). Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσαν όσο οι Bio-Cancer, λειτούργησαν πάντως ζεστά στη μέση του line-up και κατάφεραν να αφήσουν το στίγμα τους, κερδίζοντας επάξια το εγκάρδιο χειροκρότημά μας στις 22:50, όταν και μας αποχαιρέτησαν.
Αντί για τα metal τραγούδια που συνήθως ακούμε στις συναυλίες μέχρι τα συγκροτήματα να στήσουν/ξεστήσουν εξοπλισμό, αυτή τη φορά είχαμε έναν μονότονο (σχεδόν μυστηριακό) ambient ήχο, ο οποίος είχε μάλλον σκοπό να δημιουργήσει το κατάλληλο τελετουργικό κλίμα, όση ώρα η σκηνή άλλαζε προσωπείο. Η όψη και μόνο του πρώτου μανουαλιού με τα κεράκια στάθηκε αρκετή για να καταχειροκροτήσει το ήδη γεμάτο Κύτταρο. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που αισθάνθηκα ότι δεν χρειάζεται καν να ανέβει μπάντα να παίξει: οι Batushka μπορούν απλά να τοποθετούν τα χριστιανικά σκηνικά τους, να τα αφήνουν μισή ώρα εκεί και να φεύγουμε. Ένα εικόνισμα της Παναγίας έκανε στη συνέχεια την εμφάνισή του, μαζί με ένα ακόμα μανουάλι, τα κεράκια άναψαν και κατά τις 23.30 οι Πολωνοί άρχισαν υπό τις οσμές του λιβανιού.
Μουσικά, παίζουν old-school black metal από τα έγκατα της δεκαετίας του 1990· το μοναδικό στοιχείο που τους διαφοροποιεί, είναι η χρήση τριμελούς χορωδίας, η οποία κρίνεται απαραίτητη στο έντονα θρησκευτικό τους ύφος. Δεν είναι όμως τόσο το ηχητικό αποτέλεσμα άξιο λόγου, όσο η οπτικοακουστική εμπειρία που παρέχουν. Ένιωσα δηλαδή ότι βιώνω ένα εικαστικό δρώμενο, παρά ότι παρακολουθώ συναυλία, καθώς οι Batushka καταπιάνονται με ένα θέμα ταμπού και το φτάνουν στα όριά του. Τους είδαμε με λιβανιστήρια και αγιαστούρες στα χέρια. Σήκωσαν εικονίσματα να προσκυνήσουμε, τραγούδησαν ψαλμωδίες και όλα με μεγάλη δόση ειρωνίας και σαρκασμού. Εμφανισιακά φορούσαν όλοι μαύρους μανδύες με πάσης φύσεως σατανιστικά σύμβολα, χωρίς να φαίνεται το παραμικρό από τα πρόσωπά τους. Κατάφεραν έτσι να δημιουργήσουν ένα πρωτόγνωρο κλίμα στον κόσμο και σίγουρα πέτυχαν τον σκοπό τους.
Συνολικά ήταν μια μεστή metal βραδιά και θεωρώ πως οι περισσότεροι φύγαμε από το Κύτταρο πολύ ικανοποιημένοι. Όσον αφορά τα κακώς κείμενα της βραδιάς, δεν θα σταθώ στην προαναφερόμενη μισή ώρα καθυστέρησης, ούτε και στις «λασπωμένες» χαμηλές συχνότητες των support –η επί σκηνής παρουσία τους υπερκάλυψε τις όποιες ηχοληπτικές δυσκολίες. Θα σταθώ όμως στη φειδωλή χρήση κλιματιστικού. Μετά δηλαδή από μια ζεστή και βροχερή μέρα με υψηλή υγρασία, μαζευτήκαμε περί τους 800 μαντράχαλους, ο ένας πάνω στον άλλον, μεταξύ καπνών, λιβανιού και ιδρώτα. Ήταν ανάγκη να κάνουμε σάουνα; Ανάψτε τα ρημάδια να ανασάνουμε... Δεν πρόλαβε δηλαδή να τελειώσει το live και φεύγαμε όλοι άρον άρον, αναζητώντας λίγο αέρα.
Βέβαια, έτσι είναι: βάσει Χριστιανισμού, η εξάγνιση αμαρτιών γίνεται μέσω βασανισμού και θυσιών. Βλέποντας τους Batushka ζωντανά, οι περισσότεροι θα προσβληθούν, ενώ εμείς οι υπόλοιποι –όσοι γνωρίζουμε περί τίνος πρόκειται– το απολαμβάνουμε με την ψυχή μας. Επιστήμη και τέχνη ή συντηρητισμός και θρησκείες; Η επιλογή στρατοπέδου ήταν, είναι και θα είναι υποκειμενική υπόθεση.
{youtube}Ylxbm2qCfbA{/youtube}
