Αυτή η Κυριακή σίγουρα δεν ήταν μια συνηθισμένη Κυριακή. Για την ακρίβεια, ήταν οτιδήποτε άλλο από μια νορμάλ, ρουτινιάρικη μέρα. Θα μπορούσα βέβαια να αναφέρομαι στους OFF! και στην ιδιαίτερη περσόνα του Keith Morris, ο οποίος, μετά από τη θέση του σε ιστορικά σχήματα όπως οι Circle Jerks και οι Black Flag, κάνει πλέον το σόου του με το ιδιόμορφο super group του, με το οποίο και κατέφθασε στην Αθήνα. Όμως η αλήθεια είναι ότι το διαφορετικό της ημέρας οφειλόταν στις καταιγιστικές εξελίξεις στο πολιτικό και οικονομικό προσκήνιο, με τα νέα για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου να είναι ακόμα νωπά και να μην έχουν ακόμα καταλαγιάσει στη συνείδησή μας.
Αυτό ίσως να έπαιξε και τον ρόλο του στο γεγονός πως το An Club δεν γέμισε ασφυκτικά, όπως πιθανόν να περιμέναμε –μάζεψε πάντως έναν σεβαστό αριθμό ανθρώπων. Έτσι ο θερμός πυρήνας που επέβαλλε η παρουσία μιας τέτοιας μπάντας στήθηκε τελικά στο κέντρο του χώρου, ενώ στα πέριξ ο κόσμος ήταν αρκετός ώστε να δημιουργηθεί μια αμφιθεατρική αίσθηση, με ένα punk γεύμα στο τραπέζι. Κάτω από τη σκηνή επομένως υπήρχε mosh pit σφυροκόπημα, crowd surfing και stage diving πανδαισία, καθώς και head banging υπερπροσφορά. Επάνω στο σανίδι, βέβαια, τα τεκταινόμενα ήταν ικανά να τροφοδοτήσουν αλλά και να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο τα όσα γινόντουσαν.
Ο Dimitri Coats με την κιθάρα του και την προϋπηρεσία του στους Burning Brides παρείχε τα απαραίτητα πακέτα παραμορφωμένης παράνοιας, ασορτί με μπουκωμένα riffs, δαιμονισμένα ξεσπάσματα και ταχύτητες που μυρίζανε καμένο λάστιχο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που μετά από μισή ώρα επί σκηνής το μαλλί του έμοιαζε λες και είχε βουτηχτεί στην κοντινότερη μπανιέρα (ή έστω κουβά με νερό). Ο Steven Shane McDonald –προερχόμενος από την power pop των Redd Kross– βρήκε μια χαρά τη θέση του στο hardcore punk των OFF! και ο cool χαρακτήρας του καθώς και η θεατρικότητα του (παρέα με τις γκριμάτσες του) εξισορρόπησαν τη γενικότερη παράνοια της μουσικής του συγκροτήματος. Στα δε μετόπισθεν ο Mario Rubalcaba των Earthless και των Rocket From The Crypt φρόντιζε να πυροβολεί σταθερά και δυναμικά, ώστε να δημιουργεί μια μανιασμένη ραχοκοκκαλιά πάνω στην οποία καθόταν το ηχητικό οικοδόμημα.
Όσο για τα φωνητικά, τις μικροφωνικές παρεμβάσεις αλλά και τη συνολική μούρλα, εξολοκλήρου υπεύθυνος ήταν ο αιώνια έφηβος (και σε 3 μήνες αισίως 60άρης) Keith Morris. Άναυδες κραυγές, ροχάλες, τρελαμένα βλέμματα, παρότρυνση του κοινού σε πανικό, φωνητικά που μόνο σε άνθρωπο της ηλικίας του δεν φέρνουν, αλλά και dreadlocks με μήκος που σε άφηνε εντυπωσιασμένο. Ένας άνθρωπος-κινητή ατραξιόν, που σε όποιο συγκρότημα και αν έχει συμμετάσχει έχει διεκδικήσει το μερίδιο της δόξας το οποίο του αναλογούσε. Εδώ βέβαια δεν μιλάμε για μερίδιο, αλλά για ολική κλοπή του προβολέα της παράστασης. Οι OFF!, ως συγκρότημα, θερίζουν επί σκηνής και ο Keith Morris είναι το απόλυτο κερασάκι στην τούρτα των Καλιφορνέζων. Όσο για το συχνό μπλα-μπλα του μεταξύ των τραγουδιών, με κουβέντες κατά του κεφαλαίου, των τραπεζιτών και τα λοιπά, ήταν ευπρόσδεκτο μεν, μα αρκετά γενικόλογο.
Τη βραδιά άνοιξαν οι Insect Radio και οι Corpses. Λόγω των εξελίξεων και της δυσκολίας αποκόλλησής μου από την οθόνη του υπολογιστή και της τηλεόρασης, δυστυχώς δεν πρόλαβα τους πρώτους. Άκουσα όμως τους δεύτερους σε όλη τη διάρκειά τους, κι έχω μονάχα θετικά να πω: μια πάρα πολύ δυναμική μπάντα, με ορμητική δύναμη και συναυλιακό τσαγανό. Μπορεί να παίξανε παραπάνω από όσο ίσως προβλέπεται για ένα support σχήμα, όμως σε κανένα σημείο δεν ένιωσες να βαριέσαι ή να δυσανασχετείς. Το κάθε άλλο, μιας και η κόλαση της μουσικής τους σε έβαζε όλο και πιο βαθιά στα σωθικά της, με το πέρασμα της ώρας.
{youtube}r-2HJI2jg88{/youtube}
