Η περίπτωση του τραγουδοποιού Adam Cohen είναι ιδιαίτερη και καθόλου ευκαταφρόνητη. Ακόμα και για όσους δεν κάνουν εύκολα στο μυαλό τους τον καλλιτεχνικό απογαλακτισμό των ευνοημένων «απόγονων», που μοιραία θα τους συνθλίβει πάντα το βάρος των απαιτήσεων του μεγάλου ονόματός τους. Εδώ, όμως, δεν έχουμε να κάνουμε με έναν Jacob Dylan, ούτε με έναν Julian Lennon (Θεός φυλάξοι). Ο Adam δεν είναι ένας απόλυτα χαρισματικός τραγουδοποιός, όμως είναι κάτι σαν τον πιο ταλαντούχο φίλο σου που γύμνασε με συνέπεια και όραμα το αισθητήριο και το ταλέντο του και μπήκε επάξια στον γαλαξία της αδελφότητας των ρομαντικών αντρών. Όσων κρατούν μια κιθάρα, και είναι ανοιχτά περήφανοι που τραγουδούν στίχους οι οποίοι «ξέρουν τι λένε».
Στον μαγευτικό χώρο του Ηρωδείου, ο γιος του Leonard Cohen έπαιξε προχθές μπολιάζοντας με μια μικρή ιδέα οπτιμισμού κάθε τραγούδι του, χωρίς ποτέ να γίνεται συνειδητά συναισθηματικός. Φρόντισε οι θεατές να παρακολουθήσουν μια άψογη σε επίπεδο οργάνωσης και εκτέλεσης, επαγγελματικότατη συναυλία.
Η ευρεία ορχήστρα (ήταν η Συμφωνική του Δήμου Αθηναίων) βρέθηκε σε πλήρη συσχετισμό με την κιθάρα του Adam Cohen, χαρίζοντάς μας μια βραδιά «όμορφη», που συντονίστηκε με τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο με τις προσδοκίες, αλλά και με τους καρδιακούς μας παλμούς· για μια συναυλία, όπως προανέφερα, «όμορφη». Με μια όρεξη επί σκηνής που σε ρίχνει κατευθείαν στον μικρόκοσμο των τραγουδιών η εμφάνιση του τραγουδοποιού αποτέλεσε ένα ανέμελο σφύριγμα μέσα στον πακτωλό από φασαριόζικες παραστάσεις, σε έναν αμόλυντο αισθητικά χώρο, που πάντα σε συνεπαίρνει.
Ακούστηκαν τραγούδια από τη μικρή αλλά έντιμη δισκογραφία του Cohen, ο οποίος μπόρεσε να τους δώσει τον ιδιαίτερο σφυγμό που χρειάζονταν. Τραγούδια που δεν κοιτάζουν ψηλά και δεν χολοσκάνε ιδιαίτερα για αποδοχή.
Τελικά, επίσης, κατάφερε και απέδειξε ότι υπήρχε ζωτικός λόγος για την παρουσία ορχήστρας, που έντυσε ένα –υπό άλλες συνθήκες– άκακο και πλαδαρό ακουστικό set. Ίσως πάλι να λειτούργησε το ότι υπήρξε μια ανάσα πολιτισμού στην αρχή μιας ταραγμένης βδομάδας, με ψυχροπολεμικό κλίμα. Όπως και να έχει, η εμφάνιση του Adam Cohen χάρισε μια μικρή ενδοφλέβια ένεση ευδαιμονίας, στην καρδιά μιας πόλης που έμοιαζε πιο αμήχανη από ποτέ.
{youtube}ecAidhUoEIU{/youtube}
