Άμα έχεις μπροστά σου πράμα που σαλεύει, μπορείς να τα ξεχάσεις όλα. Μπορείς δηλαδή να βάλεις στην άκρη τις αναφορές στην PJ Harvey, στην Patti Smith και στην Cat Power, μπορείς να παραβλέψεις ότι αυτό που ακούς δεν ανήκει απαραίτητα στις πρώτες προτιμήσεις σου, μπορείς να ξεχάσεις και τ’ όνομά σου άμα λάχει. Ή να αναπτύξεις επιλεκτική όραση, πετώντας στο περιθώριο του οπτικού σου πεδίου οτιδήποτε άλλο και εστιάζοντας στην απίστευτη Jessica Larrabee, η οποία τα δίνει όλα εκεί πάνω στη σκηνή.
Πριν με πείτε σεξιστή, να ξεκαθαρίσω ότι δεν αναφέρομαι στη σέξι πλευρά της Αμερικανίδας τραγουδοποιού –όχι μόνο δηλαδή. Η τύπισσα είναι περφόρμερ, πάει και τελείωσε. Όχι, δεν κοπανιέται στη σκηνή, αλλά έχει αυτό το κατιτίς, έτσι όπως αφήνει τα μακριά μαλλιά της να πέφτουν στο πρόσωπο, όπως σηκώνει ελαφρώς το ένα πόδι, έτσι όπως πάλλεται μπροστά στο μικρόφωνο. Στο μεταξύ, δεν χάνει σπιθαμή από τον έλεγχο της οργανοπαιξίας και της εκφραστικής της φωνής.
Όπως καταλαβαίνετε, έλαμψαν οι She Keeps Bees το βράδυ της περασμένης Πέμπτης στο Six d.o.g.s. Κυρίως εξ αιτίας της Larrabee, βέβαια, αλλά όχι μόνο. Γιατί και οι δύο συνοδοιπόροι της –ο Andy LaPlant στα ντραμς και ο Adam Eisler στην ηλεκτρική κιθάρα– υπήρξαν άψογοι, έστω κι αν κανείς δεν ήταν εκεί για εκείνους. Είπαμε άλλωστε, η κυρία της παρέας (κυρία με τα όλα της) ήταν η αποκάλυψη. Και απέδειξε ότι θα μπορούσε να σταθεί ακόμα και μόνη της, όταν σε κάποιες στιγμές ερμήνευσε τα τραγούδια της μόνο με συνοδεία τύμπανων ή και σόλο: το έχει δουλέψει πολύ το σκηνικό κομμάτι, έγινε πασιφανές αυτό.
Μαζεύτηκε επίσης μπόλικος κόσμος στην Αβραμιώτου για χάρη του τρίο από το Μπρούκλιν: αρκετός ώστε να φαίνεται γεμάτος το Six d.o.g.s., ευτυχώς όμως όχι τόσος ώστε να ασφυκτιούμε. Και η Jessica Larrabee, σε κάποιο από τα «παραληρήματά» της μεταξύ των τραγουδιών (είναι και λίγο τρελούτσικη, συν τοις άλλοις), δεν παρέλειψε να δηλώσει τη χαρά της που βρισκόταν στη χώρα μας και να φανερώσει τη συγκίνησή της για τις ένθερμες αντιδράσεις μας. Κάποια στιγμή πέταξε μάλιστα και το πολιτικό της σχόλιο, ρίχνοντας σπόντες για τον τρόπο που λειτουργεί τελευταία η κυβέρνηση και η αστυνομία. Τα 55 λεπτά διάρκειας του κανονικού σετ, πάντως, δεν άφησαν κανέναν ικανοποιημένο κι έτσι η τριάδα αναγκάστηκε σε ένα και δύο και τρία encore –όχι ότι έδειξαν να τους χαλάει κάτι τέτοιο δηλαδή...
Οι Microondas τώρα, που άνοιξαν τη βραδιά, είναι ένα αθηναϊκό σχήμα, επίσης τρίο, ίδιας σύνθεσης μάλιστα με τους She Keeps Bees: δύο αγόρια, ένα κορίτσι, δύο κιθάρες και μια ντραμς αντίστοιχα. Οι ίδιοι αποκαλούν τη μουσική τους «chamber rock ‘n’ roll» και επιχειρούν μια ισορροπία ανάμεσα στη μονολιθικότητα και στην τεχνική, στην εξωστρέφεια και στο εσωτερικό «βράσιμο». Προσωπικά με άφησαν μάλλον αδιάφορο, καθώς δεν ένιωσα να φτάνει κάτω αυτό που είχαν στο μυαλό τους. Έμεινα μάλιστα και με την εντύπωση ότι υπάρχει κι ένα ζήτημα «ομοψυχίας» στην επί σκηνής παρουσία τους, αφού κάθε μέλος έμοιαζε να βρίσκεται στον δικό του κόσμο για μεγάλο μέρος του 40λεπτου support σετ. Το ότι προς το τέλος, με την προσθήκη ενός μπασίστα, μεταμορφώθηκαν σε κάτι σαφώς ουσιωδέστερο, νομίζω πρέπει να αποτελέσει πυξίδα για την όποια συνέχειά τους.
{youtube}4eClQ-H-T9w{/youtube}
