Ο υψηλός βαθμός αναζήτησης και πειραματισμού που εμφυσά στις συνθέσεις πάντα ισορροπούσε –και ισορροπεί– άριστα με τη χρυσή τομή μεταξύ πρωτοπορίας και αμεσότητας. Αντλώντας στοιχεία από το αστείρευτο πεδίο των επιρροών του, ο Lee Konitz ενσωματώνει τα πάντα μέσω του ιδιοσυγκρασιακού του φίλτρου και του μοναδικού αυτοσχεδιαστικού του λόγου.
Δεν υπήρξε ποτέ ο καλλιτέχνης που θα επαναπαυτεί σε δάφνες ή θα αφεθεί σε νοσταλγικά μονοπάτια παλαιάς αίγλης. Ανήσυχος και λίαν ενημερωμένος για τα σύγχρονα μουσικά θέματα, προτιμάει να δίνει το παρών μέσα από το κουαρτέτο του, το οποίο αποτελείται από τους δεξιοτέχνες Dan Tepfer (πιάνο), Jeremy Stratton (μπάσο) & George Schuller (ντραμς). Αυτό έπραξε λοιπόν και πριν λίγες μέρες στο Half Note, με περισσή άνεση και λιτότητα.
Η διεισδυτική σύνθεση και ο αέρας καινοτομίας χαρακτήρισαν τα κομμάτια “All The Things You Are/Thingin” και “You Are Too Beautiful” με τα οποία κι άνοιξε τη συναυλία, για ν’ ακολουθήσουν οι εσωτερικές «παύσεις» των “Solar (Solarity)” και “What Is This Thing Called Love/Subconscious-Lee”. Το σημαντικό με αυτόν τον θρυλικό σαξοφωνίστα είναι ότι παρακολουθεί όλες τις μουσικές εξελίξεις, παίρνει καθετί το ενδιαφέρον και το ενσωματώνει στις ήδη υπάρχουσες φόρμες· δίνοντας έτσι νέα ζωή και μεταλλάσοντάς το κάθε φορά σε κάτι διαφορετικό. Χαρακτηριστικές στιγμές, το “317 East 32nd Street”/Out Of Nowhere” του Lennie Tristano, αλλά και μια προσωπική του δημιουργία, το “Kary’s Trance”.
Επιπλέον, η εκπληκτική ρυθμική αίσθηση του “Body And Soul” ανέδειξε τη δημιουργική φύση ενός μουσικού που εκφράζεται ζωντανά χωρίς φλυαρίες και ανέμπνευστες μεγαλόσχημες φράσεις. Tόσο ο ίδιος όσο και το σχήμα του, απέδειξαν με την απόδοσή τους το Σάββατο πως δημιουργούν με δομές σίγουρες και σταθερές, ενώ ταυτοχρόνως υπάρχει και η ελευθερία στον κάθε οργανοπαίκτη ξεχωριστά να συνεισφέρει στη διαμόρφωση των κομματιών. Αλήθεια, πόσο πολύτιμο –μα και σπάνιο– είναι αυτό στις μέρες μας; (ή και όχι;)
Στα 87 του λοιπόν χρόνια «he sure did speak» ο Lee Konitz (στην αργκό της τζαζ σημαίνει «έπαιξε πολύ καλά μουσική») και «he’s a close, man!» («ο μουσικός που κάνει σχεδόν τα πάντα με το μουσικό όργανο»). Στάθηκε έτσι στη σκηνή του Half Note ως ένας ζωντανός θρύλος, με όλη τη σημασία της λέξης.
{youtube}aJTUi-OAxT4{/youtube}
