Η δεκαετία των 30 παίζει περίεργα παιχνίδια στους μουσικόφιλους. Πρόωρα γηρατειά; Νοσταλγία; Είναι που χάνουμε την επαφή με τη μουσική καθώς βρίσκουμε τον ελεύθερο χρόνο μας να συρρικνώνεται με τα επαγγελματικά και με την οικογένεια; Πάντως βρέθηκα προ εκπλήξεως όταν η παρέα άρχισε το ψηστήρι για να πάμε στους New Kids On The Block. Μα στους New Kids On The Block;! Που τους κοροϊδεύαμε χωρίς έλεος στην εποχή του grunge και των R.E.M.; Καθαγιάστηκαν λοιπόν κι αυτοί υπέρ αναπόλησης;
Ψάχνοντας, είδα ότι το φαινόμενο ήταν γενικευμένο. Η βραδιά στο Annexet δεν θα ήταν μια μεμονωμένη σκανδιναβική υπόθεση, αλλά το ξεκίνημα μιας... ευρωπαϊκής περιοδείας! Και είχε ασφαλώς και την απαραίτητη «θεωρία»: έχουμε παίξει σε αρένες –τα ξέρετε– όμως τις πιο ωραίες συναυλίες μας τις δώσαμε σε μικρά venues, όπου βρεθήκαμε πιο κοντά με τους υπέροχους fans μας, μπλα μπλα μπλα. Δούλεμα στα μούτρα, από ένα συγκρότημα που εδώ και πολύ καιρό έχει χάσει την πρόσβαση στα στάδια και έχει πέσει κατηγορία.
Tην περασμένη Τρίτη το Annexet ήταν χαλαρά γεμάτο, κατά κύριο λόγο με γυναίκες, που κατά κύριο λόγο τα είχαν πατήσει τα 35. Είχε όμως και άντρες, και δεν ήταν όλοι βαριεστημένοι συνοδοί: αντάλλαξα βλέμματα κατανόησης με μερικούς, αλλά είδα και κάποιους που είχαν έρθει να το ζήσουν. «Εντάξει ρε μεγάλε, σκέφτηκα, πλήρωσες 525 κορόνες (γύρω στα 60 ευρώ), πιες μια μπύρα και χαλάρωσε». Οι New Kids On The Block βγήκαν 8 νταν και ομολογώ ότι βγήκαν με κέφι, το οποίο και κράτησαν ως το τέλος του λάιβ, μιάμιση ώρα αργότερα. 40άρηδες πλέον, όχι εντελώς αγνώριστοι, μα διαφορετικοί από ό,τι τους θυμόμουν από τα βιντεοκλίπ. Αλλά οπωσδήποτε καλοστεκούμενοι. Ειδικά ο Jordan (Knight).
Ο χώρος βοήθησε πολύ τη συναυλία. Γιατί ήταν εύκολο στις εκστασιασμένες fans να πλησιάσουν, να τους δουν από (πολύ) κοντά, σχεδόν να τους αγγίξουν. Ήταν οπωσδήποτε από τα ζητούμενα αυτό και οι ίδιοι οι New Kids On The Block φάνηκε να το γνωρίζουν καλά, καθώς φλέρταραν εμφανώς με τις κυρίες και έδειξαν και το αναγκαίο κορμί, ανταποκρινόμενοι στις στριγκλιές και στα «ουουουου!», στα λευκά Forever Love χαρτάκια που σηκώνονταν για χάρη τους και στις σουηδικές σημαίες με το όνομα του Donnie Wahlberg. Α, ναι, όσο συνέβαιναν αυτά τραγουδούσαν κιόλας. "If You Go Away", "Games", "Step By Step", "Hangin' Tough" και άλλες επιτυχίες, ακούσαμε όμως και μια διασκευή-έκπληξη στο "Back For Good" των Take That.
Ήταν σωστοί και όχι κρύοι επαγγελματίες οι New Kids On The Block και παραδέχομαι πως στάθηκαν καλά στη σκηνή του Annexet, διαψεύδοντας την πίστη μου ότι θα ήταν χάλια. Αλλά σε αρκετά σημεία του λάιβ έγινε φανερό ότι η μουσική δεν ήταν το νούμερο ένα ζητούμενο στη βραδιά, ότι η σχέση με τις/τους fans περνούσε από άλλα βασικά κανάλια. Φαντάζομαι βέβαια έτσι συμβαίνει στον κόσμο κάθε boy band, είτε φρέσκου σαν τους One Direction, είτε σιτεμένου...
{youtube}E8NZOakI-ec{/youtube}
