Κατηφορίζοντας τα στενά του Ψυρρή το βράδυ της Κυριακής συναντούσες παντού αποκριάτικες στολές, μαγαζιά γεμάτα κόσμο να κουνιέται σε (σύγχρονους και παλαιότερους) ελληνικούς ρυθμούς, καθώς και κάθε λογής ορεκτικά και ψιψιψώνια (που θα λεγε και ο Νίκος Κορόμπος) να πηγαινοέρχονται με ταχύτατους ρυθμούς. Λίγο πιο κάτω, στο Blow, μια διαφορετική πληθυσμιακή ομάδα είχε αρχίσει να παίρνει θέσεις «μάχης»: οι φίλοι του underground χιπ χοπ δεν είναι βλέπετε συνηθισμένοι να παρακολουθούν ζωντανά στην Ελλάδα παραγωγούς με το ανοδικό μομέντουμ του Apollo Brown· και το γεγονός ότι γέμισαν το Blow έδωσε ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για επανάληψη τέτοιων κινήσεων, μελλοντικά.
Το ξεκίνημα έγινε με το δίδυμο Ζωγράφου & Loop, της ευρύτερης φαμίλιας των Ορθολογιστών –παρόντες επίσης στον χώρο ήταν τόσο ο SXO (ο οποίος ανέβηκε και στη σκηνή για να συνοδεύσει τον Ζωγράφο στο μικρόφωνο), όσο και ο ΤΝΤ. Το ντουέτο είχε σκοπό να μας παρουσιάσει τον πρόσφατο δίσκο του Δε Φοβήθηκα Να Ζήσω, που έχει κατοικοεδρεύσει στα ακουστικά μου το τελευταίο τρίμηνο. Ο Loop πήρε λοιπόν θέση πίσω από τα μηχανήματα, απλώνοντας το μουσικό χαλί, ενώ ο Ζωγράφος ξεκίνησε τη λεκτική χιονοστιβάδα η οποία χαρακτηρίζει το άλμπουμ. Δεν είναι μυστικό ότι τα όσα έχει γράψει αποτελούν ένα εξαιρετικό δείγμα στιχουργικής (λεκτικά μα και νοηματικά), η δε ζωντανή αποτύπωσή τους, με όλο το πάθος και την ορμή ενός βιωματικού έργου σαν το Δε Φοβήθηκα Να Ζήσω, ανέβασε το υλικό ένα επίπεδο παραπάνω. Φάνηκε άλλωστε αυτό και από το χειροκρότημα που εισέπραταν οι δυο τους, σε κάθε ευκαιρία που δινόταν.
Η σειρά των Ugly Heroes είχε φτάσει, θα έπρεπε όμως να πάρει μια μικρή αναβολή, μιας και ο μεγάλος πρωταγωνιστής της βραδιάς, Apollo Brown, ρώτησε αν πρώτα μπορούσε να παίξει μερικά beats του για εμάς. Οι επευφημίες που γεμίσανε το Blow ήταν η καλύτερη απάντηση και κάπως έτσι βρεθήκαμε να ακούμε μερικά από τα γνωστότερα instrumentals του –όπως το "The Melody"– χειροκροτώντας, ζητωκραυγάζοντας και φυσικά επιδιδόμενοι σε ακατάπαυστο head nodding. Για καλή μας τύχη υπήρχε και δεύτερο μέρος του συγκεκριμένου showcase αργότερα στη βραδιά, καθώς όπως φάνηκε κανένας δεν χόρτασε με την πρώτη.
Όταν πάντως σήκωσαν τα μικρόφωνα ο Red Pill και ο Verbal Kent, είχε έρθει η ώρα για τα τραγούδια των Ugly Heroes. Έναν δίσκο έχουν όλο κι όλο, οπότε μην αναρωτιέστε τι ακριβώς ακούσαμε: σχεδόν τα άπαντα, είναι η απάντηση –από το "Hero’s Theme" και το μελωδικό "Never Go", μέχρι τα "God's Day Off" και "Desperate". Το κλίμα ήταν όπως ακριβώς το περίμενες, με τα ζεστά beats του Apollo Brown να αγκαλιάζουν τα αυτιά μας και τις ρίμες των δυο MC να κόβουν και να ράβουν από πάνω τους. Ο Verbal Kent σίγουρα έχει καταθέσει τα διαπιστευτήρια του τα τελευταία χρόνια (ψάξτε το SaveYourself του 2011 αν σας έχει ξεφύγει) ενώ στυλιστικά επιβεβαίωσε πλήρως την εκ Σικάγο καταγωγή του, με καπελάκι Bulls και τα Fire Red IIIs στα πόδια. Εκείνος όμως που κι αν απέδειξε πως επάξια κατέχει μια θέση δίπλα τους ήταν ο Red Pill, ο οποίος έβγαζε συναίσθημα και μια νεανική φρεσκάδα, στοιχεία ευδιάκριτα τόσο στα λεκτικά τεκταινόμενα, όσο και στο βλέμμα του.
Κατ’ επέκταση, δεν υπάρχουν και πολλά που μπορούν να ειπωθούν για τη συγκεκριμένη βραδιά καθώς είναι αρκετά απλά τα πράγματα: το αγνό, τίμιο και «αληθινό» χιπ χοπ προσγειώθηκε στο Blow την Κυριακή, σ' ένα live που όχι μόνο δεν απογοήτευσε, αλλά αποτέλεσε θρίαμβο γι' αυτήν την πλευρά του σύγχρονου μαύρου ήχου.
{youtube}zYBl2HjL7_U{/youtube}
