Έκπληξη. Αυτό ήταν το πρώτο συναίσθημα στο άκουσμα της ανακοίνωσης των εμφανίσεων του Bilal στη χώρα μας, καθώς –καλώς ή κακώς– ανήκει στα ονόματα που θεωρείς πως δεν θα σου δοθεί η ευκαιρία να παρακολουθήσεις εντός των συνόρων. Μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό, όμως, ήρθε η ψυχική ανάταση, μιας και δεν είναι λίγο να βλέπεις ζωντανά έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του (neo)soul κινήματος, τη στιγμή μάλιστα που φαίνεται αποφασισμένος να ξαναπάρει στα χέρια την καριέρα του, μετά από μια περίοδο αβεβαιότητας ως προς τη συνέχειά της. Ας είναι καλά οι φωστήρες της πρώην δισκογραφικής του, της Interscope, αλλά αυτό είναι μια διαφορετική συζήτηση...
Το Half Note το Σάββατο είχε μπόλικο κόσμο, θέαμα που δεν μπορεί παρά να ικανοποιεί, δεδομένου του βιογραφικού του συγκεκριμένου ονόματος. Ο κόσμος λοιπόν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα και το ίδιο έκανε και ο ίδιος ο Bilal με τη συνοδευτική του μπάντα. Εξαμελής η σύνθεση του σχήματος, με πρωταγωνιστή βέβαια τον ίδιο + κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα και τύμπανα. Προσθέστε κι έναν δεύτερο βοκαλίστα, ο οποίος εκ πρώτης όψεως φάνταζε σαν τον Wale με το καπέλο και τα dreads του, κι έχετε σχηματίσει μια αρχική εικόνα.
Έναρξη με το “The Flow” και συνέχεια με το “Winning Hand” –και τα δύο μέσα από το φετινό A Love Surreal. Μας το ανακοίνωσε άλλωστε και από τα ηχεία ο Bilal, ότι στην αρχή θα ακούσουμε τραγούδια από αυτό το άλμπουμ, έστω κι αν λίγο αργότερα άρχισε να κοιτάει και λίγο πιο πίσω, στις υπέροχες ας πούμε κιθάρες του “All Matter”. Πάντως, η αίσθηση μουσικά ήταν αδιαμφισβήτητα εκείνη της κλίκας των Soulquarians, της οποίας δεν αποτελεί τυχαία μέλος. Η φωνή του αναμενόμενα λαχταριστή, ενώ οι μορφασμοί του προσώπου του πρόδιδαν τη διάθεση που είχε όταν έγραφε το εκάστοτε τραγούδι. Η διαχυτικότητά του με το εγχώριο κοινό, πάλι, θα χρειαζόταν λίγη ώρα για να φανεί, καθώς προφανώς ο Bilal ήθελε να αισθανθεί οικείο το περιβάλλον μέχρι να ξεκλειδωθεί και να αρχίσει να γίνεται πιο ομιλητικός.
Η μπάντα από πίσω του κυριολεκτικά «σκότωνε»: ένας μπασίστας οδηγός και στυλοβάτης, τα πλήκτρα να διανθίζουν τον ήχο με μελωδίες, ένας κιθαρίστας με αδιαμφισβήτητες παικτικές ικανότητες –τις οποίες και επέδειξε σε όλη τη γκάμα τους– τις οποίες όμως χαλιναγωγούσε με μαεστρία για τις ανάγκες των τραγουδιών. Ως σύνολο, η μπάντα του Bilal κοντρόλαρε υποδειγματικά το τέμπο, δείχνοντας πειθαρχία στις χαμηλότονες στιγμές και πάθος στα ξεσπάσματα, που εντυπωσίασαν. Μετά από 40 λεπτά είχαμε ένα διάλειμμα της δράσης, κατά το οποίο τα φώτα δυνάμωσαν και μας δόθηκε η ευκαιρία να διακρίνουμε στο κοινό γνωστές φιγούρες, σαν π.χ. τον MC Yinka ή τη Μάγκυ Χαραλαμπίδου.
Μετά τη δεκάλεπτη διακοπή θα αντικρίζαμε επάνω στη σκηνή μόνο τον Bilal με τον δεύτερο βοκαλίστα, οι οποίοι στήσανε με το στόμα τους και τις φωνητικές τους χορδές ένα αυτοσχέδιο τζαμάρισμα, «παίζοντας» από τύμπανα και μπάσο μέχρι κιθάρα, κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Στο τέλος του συγκεκριμένου σκετς θα έπαιρναν τη θέση τους και οι υπόλοιποι μουσικοί για την κανονική συνέχεια του προγράμματος. Μια πιο ήρεμη εκδοχή του “Robots” θα έσερνε τον χορό, στο τελείωμα της οποίας η εξάχορδη πήρε φωτιά με ένα αυτοσχέδιο σόλο. Το “Lost For Now” συνέχισε τη χαλαρή και μελωδική διάθεση, ενώ το “Back To Love” ανέβασε λίγο ρυθμούς και –μαζί με το “Butterfly”– επιβεβαίωσε πως το A Love Surreal είχε την τιμητική του στο Half Note. Προλάβαμε πάντως κι ακούσαμε και ένα τραγούδι από το Love For Sale, ένα άλμπουμ που δεν υπήρξε ποτέ, όπως χαρακτηριστικά είπε και ο ίδιος ο Bilal. Το “Levels”, ακολούθως, μετατράπηκε σε βραδυφλεγή ηχητική βόμβα, οδηγώντας μας στην «επίσημη» αποχώρηση του συγκροτήματος από τη σκηνή.
Αλλά το έντονο ρυθμικό χειροκρότημα έδειξε στους συμμετέχοντες πως θα έπρεπε οπωσδήποτε να υπάρξει encore. Κι έτσι έγινε, με τον Bilal εμφανώς ικανοποιημένο μα και λίγο ξαφνιασμένο από την ενθουσιώδη αυτήν υποδοχή. Το “Soul Sista” αποτέλεσε ιδανικό τραγούδι επιστροφής, όμως ο κόσμος ζητούσε επίμονα και καθυστερήσεις από τον διαιτητή Bilal, ο οποίος γύρισε στο γκρουπ του και είπε «ένα ακόμα στα γρήγορα», επιστρατεύοντας το “Sometimes” από το ντεμπούτο του 1st Born Second (2001).
Κάπως έτσι, ολοκληρώθηκε μια εμφάνιση που μόνο θετικές εντυπώσεις άφησε, τόσο σε εμάς, όσο και στον Bilal με τους μουσικούς του. Οι εμφανίσεις τους θα συνεχιστούν μέχρι και αύριο Τρίτη 5 Νοεμβρίου και αν έχετε τη δυνατότητα, να σπεύσετε στο Half Note. Ο κύριος Bilal Sayeed Oliver πραγματικά τα αξίζει τα λεφτά του.
{youtube}Tu0WbjwJO8w{/youtube}
