Το υποψιαζόμουν πως η συναυλία του Gramatik θα πήγαινε καλά από προσέλευση: λίγο ότι συχνά-πυκνά άκουγα ν' αναφέρεται σε συζητήσεις με άσχετες μεταξύ τους παρέες, λίγο ότι τα τραγούδια του εμφανίζονταν με μεγάλη συχνότητα σε news feeds στο Facebook, συν το (πάντα σημαντικό) γεγονός ότι απολαμβάνει της εύνοιας του γυναικείου πληθυσμού, δεν ήθελε και πολύ για να προκύψει το συμπέρασμα. Όμως τις ουρές έξω από τον Βοτανικό το Σάββατο και τους υπάλληλους της διοργάνωσης να φωνάζουν ότι όποιος περιμένει για εισιτήρια, περιμένει άδικα μιας και άλλος κόσμος δεν χωράει, ε, αυτά δεν τα περίμενα. Έχει ρεύμα λοιπόν στο ελληνικό κοινό ο Σλοβένος.
Εντός του χώρου τώρα, οι ηλικίες κυμαίνονταν χαμηλά –τόσο, ώστε ένιωθες ότι είχες μεταφερθεί σε τουριστικό προορισμό κατά την περίοδο σχολικών πενταήμερων ή φοιτητικών εκδρομών. Κι αν η εφηβική ανωριμότητα έδινε ηχηρό παρών, αυτό λίγη σημασία είχε, καθώς μαζί της έφερνε και το ακομπλεξάριστο κέφι, την πηγαία κίνηση του κορμιού, τα χαμόγελα που ακόμα δεν έχουν προλάβει να διαβρωθούν ή να συμβιβαστούν (και άλλα πολλά).
Φάνηκε άλλωστε και κατά τη διάρκεια του σετ του Spaced Cowboy, ο οποίος έπαιξε με χιπ χοπ ρυθμούς και funky αποχρώσεις, μα και στο 45λεπτο που βρέθηκαν επί σκηνής οι Space Blanket. Το στυλ των τελευταίων ηχούσε σαν συνδυασμός των Bloody Beetroots και των Justice με λίγο από Daft Punk, αποτέλεσαν δε πολύ καλή επιλογή για support σχήμα, μιας και έβαλαν τον κόσμο από νωρίς σε χορευτικό κλίμα. Έτσι, τα σχολιαρόπαιδα γύρω μας έφτιαξαν κλίμα ευεξίας ανταποκρινόμενα στην ανεβαστική φύση της μουσικής του συγκροτήματος και όλα ήταν έτοιμα για την είσοδο του Gramatik, όταν πλέον αποσύρθηκαν οι Space Blanket.
Ο πρωταγωνιστής της βραδιάς εμφανίστηκε λίγο μετά τις 23.30 παρέα με τον κιθαρίστα του και ξεκίνησε με τραγούδια από την αρχή της καριέρας του, με instrumental χιπ χοπ ύφους, με έντονη την παρουσία φωνητικών samples και με κεντρικές μελωδίες αρπαγμένες από διάφορα παλιότερα κομμάτια. Κάτι βεβαίως που ικανοποίησε το κοινό, το οποίο ανταποκρίθηκε με ενθουσιώδες χειροκρότημα και επευφημίες. Ο συνεργάτης πάλι του Σλοβένου προσέθετε τις κιθαριστικές πινελιές του στην πλάτη της ρυθμικής ραχοκοκαλιάς που έστρωνε εκείνος, δίνοντας στις συνθέσεις του μια αίσθηση διαφοροποίησης από τις αρχικές.
Μερικοί βέβαια ξίνισαν όταν σε κάποιο σημείο του λάιβ ο ήχος των Street Bangerz κυκλοφοριών έκανε χώρο για τις πιο πρόσφατες dubstep τάσεις του Gramatik, προσωπικά πάντως δεν βρήκα τίποτα το αρνητικό σε μια τέτοια κίνηση: η νύχτα προχωρούσε και χρειαζόταν πράγματι κάτι πιο «βαρέων βαρών» για να διατηρηθεί το κλίμα πάρτυ που είχε ήδη δημιουργηθεί. Όσοι λοιπόν δυσφόρησαν, μεταφέρθηκαν στα μετόπισθεν (ή σε πιο ακραίες περιπτώσεις εγκατέλειψαν τον Βοτανικό), οι υπόλοιποι όμως όχι μόνο παραμείναμε αλλά του δώσαμε και κατάλαβε! Κάτι παραπάνω από δυόμισι ώρες βρισκόταν επί τω έργω ο Σλοβένος και κατάφερε να στήσει ένα μεγάλο πανηγύρι στο stage του Βοτανικού, με πρωταγωνιστές τον ρυθμό και τη νεανική αδρεναλίνη. Ούτε καν εκείνη η ολιγόλεπτη διακοπή λόγω τεχνικών προβλημάτων δεν στάθηκε ικανή να ανακόψει την πορεία της βραδιάς, μιας και ο κόσμος όχι μόνο δεν μετρίασε το κέφι του, μα προσπαθούσε κιόλας να εμψυχώσει περαιτέρω τους καλλιτέχνες, χειροκροτώντας ρυθμικά.
Ωραία πινελιά στη συναυλία πρόσθεσε και ο –γαλουχημένος με soul– τραγουδιστής που ο Gramatik ανέβασε στη σκηνή εκεί προς το τέλος της εμφάνισής του, όπως βέβαια και μια χαρακτηριστική μωβ... φόρμα, η οποία δεν σταμάτησε στιγμή να κουνιέται: όσοι βρισκόσασταν στην περιοχή του δεξιού μπαρ ξέρετε καλά σε τι αναφέρομαι! Θετικότατες επομένως οι εντυπώσεις από την εμφάνιση του Gramatik στη χώρα μας και μακάρι να ξανάρθει σύντομα. Μας προσέφερε μια πραγματικά χορταστική και απολαυστικότατη βραδιά.
{youtube}iXPcTowu7mM{/youtube}
