Μπορεί το event της Παρασκευής στο Fuzz να στήθηκε ως συναυλία του Schoolly D, κατέληξε όμως περισσότερο σαν μίνι χιπ χοπ φεστιβάλ, μιας και τελικώς είδαμε ζωντανά 4 καλλιτέχνες.
Τον άχαρο ρόλο του πρωτεργάτη της βραδιάς ανέλαβε ο Binalog Frequency –και λέω άχαρο γιατί όσο βρισκόταν επί τω έργω ήταν ζήτημα αν από κάτω ήμασταν 40 άτομα. Τα οποία δεν φάνηκαν μάλιστα να ενδιαφέρονται για τα όσα επέλεγε, κρίνοντας από το ότι δεν ακούστηκε ούτε ένα χειροκρότημα στο αντίο... Το σετ του, πάντως, το οποίο κινήθηκε στο γνωστό του b-boy electro στυλάκι, κρίνεται ιδιαιτέρως ενδιαφέρον. Δυστυχώς είχε την ατυχία να παίζει μουσική για breaking χωρίς τους κατάλληλους δέκτες.
Στη συνέχεια είδαμε τους Cypress Junkies, που, όπως δείχνει και η ετυμολογία του ονόματός τους, αποτελούνται από τον Eric Bobo των Cypress Hill και τον DJ Rhettmatic των Beat Junkies. Και οι δυο με καριέρα και καταξίωση στον τομέα τους, ήρθαν στην Αθήνα να μας παρουσιάσουν την πρότασή τους περί του πώς ένας DJ μπορεί να αποδειχθεί σε μουσικό πολυεργαλείο και πώς, αντίστοιχα, ένας μάστορας των κρουστών μπορεί να δώσει αυτό το κάτι παραπάνω από ρυθμικής πλευράς.
Επιλέγοντας κατά κύριο λόγο παλαιότερες και ήδη γνώριμες επιλογές –το “Don't Stop 'Til You Get Enough” του Michael Jackson, το “Gypsy Woman” από Crystal Waters, το “The Breaks” του Kurtis Blow ή το “Jump Around” των House Of Pain– τα χρησιμοποίησαν ως πρώτη ύλη για να κόψουν, ράψουν, προσθέσουν επάνω τους: επί της ουσίας, δηλαδή, ανακατασκεύασαν κάτι ήδη γνωστό σε διαφορετικές εκδοχές. Απολαυστικοί, ιδιαιτέρως όταν επιδείκνυαν την τεχνική στην τέχνη τους, απέσπασαν εύκολα το χειροκρότημα του κόσμου, δίνοντας μάλιστα και αφορμές για άφθονο χορό.
Αμέσως μετά ήρθε η σειρά των Ημισκουμπρίων. Και, κρίνοντας από τις μπλούζες που έφεραν το όνομά τους ανάμεσα στους παρευρισκόμενους, μπορούσες με ασφάλεια να πεις πως ένα μεγάλο μέρος του κοινού είχε έρθει στο Fuzz και για ή κυρίως για εκείνους –το επιβεβαίωσε μερικώς και η αποχώρηση μερίδας του κόσμου στο τελείωμα της εμφάνισής τους. Από άποψη απόδοσης, το γκρουπ ήταν όπως ακριβώς το αναμέναμε: γεμάτο ενέργεια, κέφι και διάθεση για πλάκα και με αρκετές από τις επιτυχίες του μαζί, όπως το “Νωρίς”, το “Πώς Να Σου Το πω”, το “Brazil” και το “Greek Lover”.
Ιδιαίτερη στιγμή της βραδιάς, όταν στη σκηνή ανέβηκε ο Tiny Jackal για να πουν μαζί με τον Δημήτρη Μετζέλο το “Κρίση” στη μνήμη του Killah P (ο οποίος επίσης συμμετείχε στο κομμάτι). Αλλά ξεχωριστή στάθηκε και η ακουστική εκτέλεση στο “Α Ρε Πατέρα”, η οποία ξεχείλιζε από συναίσθημα και έτυχε ηχηρού χειροκροτήματος. Μετά ανέλαβε ο Μιθριδάτης να πει το δικό του “Μόνο Εσύ”, ενώ στη συνέχεια εμφανίστηκε και ο Don Freaka για να πει με τον Μετζέλο τον ύμνο τους στο Λος Άντζελες (“LA LA”). Και αφού παίχτηκαν και οι προσωπικές δουλειές, επιστρέψαμε σε Ημίζ επιτυχίες όπως τον “Μοναχό”, το “Βουκολικό”, το “Πάμε Όλοι Μαζί Σε Μια Παραλία”, το “Πυρετός Το Σαββατόβραδο”, ενώ για τελείωμα ακούστηκε φυσικά το “Στη Ντισκοτέκ”. Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε μια πολύ χορταστική και μεγάλη σε διάρκεια εμφάνιση, που έμοιαζε με παράσταση main act και όχι support σχήματος.
Ο Schoolly D δεν άργησε να βγει, παρουσιάστηκε δε μπροστά μας με στιλάτη περιβολή, την οποία ωστόσο δεν χαρήκαμε πολύ: εντός δεκαλέπτου, είχε μείνει γυμνόστηθος να σουλατσάρει στη σκηνή. Συνοδεία του DJ του, μας εξαπέλυσε μερικά παλιοσχολίτικα beats ενώ ο κιθαρίστας που βρισκόταν δίπλα τους φρόντιζε να εμπλουτίζει τον –γυμνό για τα σημερινά δεδομένα– ήχο με τα ακόρντα του, αποστολή που εκπλήρωσε σε μεγάλο βαθμό. Ο old school χαρακτήρας του λάιβ δεν περιορίστηκε μόνο στις μουσικές, μα αντήχησε και στο flow του Schoolly D, το οποίο έμοιαζε (και είναι) βγαλμένο από διαφορετικές εποχές, φέρνοντας μαζί του όλη την αλητεία, την επιθετικότητα και την οργή του rap των δρόμων της δεκαετίας του 1980.
Ενεργητικός παρά τα χρόνια του, ο Αμερικανός έκανε το σόου του, υπήρξε δε και ιδιαίτερα ομιλητικός ανάμεσα στα κομμάτια• στο μεταξύ, χαζεύαμε ξανά τα Ημισκούμπρια, που είχαν μεταφερθεί στις πρώτες σειρές, συμμετέχοντας σαν απλοί θεατές στο όλο event. Κάπου εκεί ο Schoolly D μας έπαιξε και congas και λίγο μετά αποχώρησε, μετά από μόλις 45 λεπτά επί σκηνής. Εμφάνιση-σφηνάκι λοιπόν εκ μέρους του παλαίμαχου ράπερ, ο οποίος στάθηκε πάντως ικανοποιητικότατος από πλευράς απόδοσης. Κρίμα να μην μπορούμε να πούμε το ίδιο και για το χρονικό κομμάτι του λάιβ του.
{youtube}C0iLNViS1QQ{/youtube}
