Ήταν μια από τις συναυλιακές συναντήσεις που θα μπορούσαν να χτυπήσουν «κόκκινο», όμως τα καιρικά φαινόμενα στήσανε τα δικά τους κόλπα και η άφρο καρδιά της Νιγηρίας δεν σκίρτησε όπως επιθυμούσε... Οι πρωταγωνιστές της βραδιάς MC Yinka, Adedeji Adetayo και Keziah Jones έβαλαν τα δυνατά τους, το πολυπληθές κοινό παρέμεινε πιστό μέχρι τέλους, αλλά «νικητής» της βραδιάς αναδείχθηκε η δύναμη της βροχής.
Η εορταστική ατμόσφαιρα στην Τεχνόπολη ήταν διάχυτη από νωρίς την Τετάρτη, με χορευτές να επιδίδονται σε φιγούρες, τον κόσμο να γεύεται πικάντικα τοπικά εδέσματα (τα οποία σέρβιραν γυναίκες με παραδοσιακές στολές από τις διαφορετικές εθνικότητες της Νιγηρίας) και με παιδιά 4ης γενιάς Αφρικανών να μας τραγουδούν για την ειρηνική συμβίωση των λαών. Λίγο μετά τις 8.30, τη μουσική σκυτάλη πήρε ο δημοφιλής MC Yinka και η παρέα του, εκφράζοντας εγκάρδιες ευχαριστίες για τον κόσμο που τίμησε με την παρουσία του τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία, ιδίως σε εποχές όπως αυτές που διανύουμε. Στο πλαίσιο της 53ης Επετείου της Νιγηριανής Ανεξαρτησίας, το μήνυμα της αλληλεγγύης και της αμοιβαίας προόδου όφειλε άλλωστε να ακούγεται παντού και δυνατά. Έτσι, τόσο η απόδοση του ίδιου του Yinka, όσο και οι επιλογές του σετ ήταν κομμένες και ραμμένες για την περίσταση, με τα κομμάτια “Έξοδος”, “Ταξίδεψέ Με”, “Το Κέρμα”, “Χαιρετισμός” και “Over There” να πριμοδοτούν μια λίαν ανεβαστική διάθεση.
Στη συνέχεια μας ανακοινώθηκε η ματαίωση της εμφάνισης των National Troupe Of Nigeria ένεκα προβλημάτων με τις βίζες τους, κάτι που έφερε στη σκηνή τον λίαν πρόσχαρο και ταλαντούχο Adedeji Adetayo με την ενδεκαμελή πολυ-πολιτισμική παρέα του: μια all-star band, όπως τη χαρακτήρισε, αποτελούμενη από τους Βαγγέλη Στεφανόπουλο/πλήκτρα, Yoel Soto/μπάσο, Δημήτρη Κλωνή/ντραμς, Akinsola Elegbede/ντραμς, Carlos Menendez/κρουστά, Arlyn Gonzalez, Ηλιάνα Τσαπατσάρη & Idra Kayne/φωνητικά και David Lynch/σαξόφωνο. Οι μουσικές τους ήταν ένα μίγμα από afrobeat, soul, jazz και funk μελωδίες με ρίζες στην αφρικανική παράδοση, από το οποίο ξεχώρισαν η afro-jazz αύρα του “Naijazz”, το “Jojolo” (με afro-funky διάθεση που τα έσπαγε), το “Felasophy” (ένας ύμνος στον θρυλικό πρωτομάστορα του afrobeat Fela Kuti, όπου συμμετείχε και ο MC Yinka), το “Ajo” (ένα ταξίδι του Adetayo με στάσεις σε Νιγηρία, Αθήνα, Ολλανδία και Ισπανία) και το “Highlife Party”, ένα πάρτυ-δώρο της Αφρικής στον υπόλοιπο κόσμο.
Βεβαίως, το 1ο Φεστιβάλ Νιγηριανής Μουσικής & Χορού θα κορυφωνόταν με τη συναυλία ενός προσφιλή στο εγχώριο κοινό καλλιτέχνη, ο οποίος μας είχε επισκεφτεί για τελευταία φορά ακριβώς πριν από 20 χρόνια, στο Ρόδον. Απίστευτος τυπάς, με τον χρόνο λες και δεν έχει περάσει από πάνω του, ο Keziah Jones βγήκε φανερά γκαζωμένος και αποφασισμένος να φανκάρει με όλο του το είναι. Αλλά τα καιρικά σκέρτσα μας άφησαν με τη γλύκα τριών, μόλις, τραγουδιών (“War”, “Invisible Ladder”, το τρίτο μού διαφεύγει): μετά από αυτά, μια δυνατή μπόρα σκέπασε τα πάντα, επιβάλλοντας την οριστική λήξη της συναυλίας...
Για ένα μισάωρο κατόπιν όλα φαίνονταν μετέωρα στην Τεχνόπολη και ουδείς ήξερε τι μέλλει γενέσθαι: πολύς κόσμος αναχωρούσε, αρκετοί απαιτούσαν τα χρήματά τους πίσω, ενώ οι φήμες οργίαζαν πως ο Keziah Jones θα συνέχιζε με ένα αυτοσχέδιο λάιβ, μεταφερόμενος σε κλειστό χώρο στο Γκάζι –όπως και τελικά έγινε (έπαιξε με φίλους του στο Hoxton, μισή περίπου ώρα μετά μεσάνυχτα). Εμείς ωστόσο διαλέξαμε τον δρόμο της επιστροφής, με την ευχή να τον/τους ξαναδούμε σύντομα. Ως γνωστόν, τα κάλλιστα έπονται, και το πιστοποιεί και ανάρτηση του Jones στον λογαριασμό του στο Facebook, στην οποία κάνει λόγο για νέα εμφάνιση στην Αθήνα, σε δύο εβδομάδες. Θα είμαστε σίγουρα εκεί!
