Άλλη μία συναυλία της Arte Fiasco, άλλη μία βραδιά με φρέσκο όνομα από τον indie χώρο, με support σχήμα εξίσου φρέσκο, από την εγχώρια σκηνή. Όμως Τρίτη σε συνδυασμό με αγώνα Champions League Μπάγιερν-Μπαρτσελόνα δεν το λες και «κατάλληλες προϋποθέσεις» για μεγιστοποίηση της προσέλευσης του κόσμου στο στενό της Αβραμιώτου. Τελικά βέβαια το Six d.o.g.s. κατάφερε να μαζέψει το κοινό του, το οποίο μπορεί να μην κατέκλυσε το μαύρο δωμάτιο, δημιούργησε πάντως μια πληθυσμιακή κατάσταση αρκετά ικανοποιητική.
Εκκίνηση εργασιών με τους –συζητημένους τελευταία– Rita Moss. Το ντουέτο βγήκε στη σκηνή με μπάσο και τύμπανα, παίζοντας πανκ μέχρι τελικής πτώσης. Η αρχή υπήρξε εκρηκτική: παραμορφωμένες μεν, τσαχπίνικες δε μπασογραμμές στο προσκήνιο, φωνητικά παύλα κραυγές, τα ντραμς να λυσσομανούν ακατάπαυστα στο παρασκήνιο. Ενδιαφέρουσα γενικά παρουσία, η οποία μαγνήτισε τα βλέμματα λόγω επιθετικότητας και πάθους. Από κάποιο σημείο όμως και μετά αναρωτιόσουν εάν αυτό που έβλεπες και σε ενθουσίαζε θα μπορούσε να κάνει το ίδιο και στο σαλόνι σου. Ζωντανά ωστόσο οι Rita Moss αξίζουν της παρουσίας σας σε μελλοντική τους εμφάνιση.
Οι Nü Sensae εμφανίστηκαν με καρό πουκάμισα και απόλυτα grunge ντύσιμο και στήσιμο. Άλλωστε μας έδειξαν τις μουσικές τους εμμονές από το πρώτο κιόλας τραγούδι. Παίρνουμε λοιπόν ισόποσες δόσεις από grunge και πανκ, προσθέτουμε –λόγω γυναικείας παρουσίας πίσω από το μικρόφωνο– σκελίδες από Babes In Toyland και L7 και έτοιμο το πιάτο μας! Το riot grrrl κίνημα έχει εμφανώς επηρεάσει τη μπασίστρια/τραγουδίστρια Andrea Lukic, η οποία όσο ήρεμη και απόμακρη ήταν μεταξύ των κομματιών, τόσο αγρίμι γινόταν κατά τη διάρκεια αυτών. Ψυχωμένο παίξιμο στο μπάσο, κραυγές και ουρλιαχτά που σε μεταφέρανε πίσω στην εποχή των Νεάντερταλ και μια συνολική κατάθεση ψυχοσύνθεσης επί σκηνής.
Εκ αριστερών της, ο Brody McKnight διατηρούσε πιο ψύχραιμη στάση, χωρίς πάντως κάτι τέτοιο να επηρεάζει τη μανία με την οποία βάραγε την εξάχορδη, συμπληρώνοντας έτσι τους παραμορφωμένους ήχους των εγχόρδων. Στα μετόπισθεν, ο μετά από 2-3 τραγούδια άμπλουζος Daniel Pitout βασάνιζε (κυριολεκτικά) το drum kit του, πυροβολώντας μανιασμένους ρυθμούς προς πάσα κατεύθυνση, ακατάπαυστα. Ιδανικό συμπλήρωμα σε ένα σχήμα που όλοι φαίνονταν λες και συμμετέχουν σε άτυπο διαγωνισμό για το ποιος θα παίξει πιο δαιμονισμένα.
Η ατμόσφαιρα μύριζε αδρεναλίνη, το κοινό δεν άργησε να κουνηθεί στον ρυθμό και το κλίμα έγινε πολύ γρήγορα εκείνο ενός punk rock πάρτυ. Και οι ίδιοι όμως οι Καναδοί το ευχαριστιόντουσαν στο έπακρο μαζί με μας, κάτι που φάνηκε από το γεγονός ότι ψάχνανε κομμάτια να μας παίξουν, ώστε να μη μας αφήσουν ανικανοποίητους στα τελειώματα του live. Μέχρι και το παρθενικό τραγούδι που ηχογράφησαν ποτέ έφτασαν να ξεθάψουν, με τον Pitout να λέει χαρακτηριστικά στους υπόλοιπους δύο μετά το τέλος του ότι «we don’t have any more songs»!
Υπήρξε σαρωτική λοιπόν η εμφάνιση των Nü Sensae προχθές στο Six d.o.g.s. Ήταν τέτοια η ενέργεια την οποία μας μετέδιδαν, ώστε σε έκανε να ξεχάσεις το μονοδιάστατο της μουσικής τους. Ναι, έλειπαν οι μελωδίες που θα σπάγανε το συνεχές σφυροκόπημα του ήχου –και ίσως ένας πιο αποστασιοποιημένος ακροατής θα σκεφτόταν πως σημειώθηκε κοιλιά κάπου στο μέσον της εμφάνισής τους. Όμως το καναδικό τρίο στοχεύει καταφανώς στη νεανική ενέργεια και τρέλα, και πετυχαίνει. Ε, αν κάτι τέτοιο σημαίνει πως στην πορεία θα χάσουν τους λίγο μεγαλύτερους ακροατές, νομίζω ότι το θυσιάζουν δίχως δεύτερες σκέψεις. Η αποστολή τους είναι άλλωστε να δημιουργήσουν ένα μουσικό χάος, χτισμένο πάνω στους βασικούς πυλώνες της grunge και πανκ κληρονομιάς. Κι αυτό ακριβώς κάνουν, με αδιαμφισβήτητη επιτυχία.
{youtube}Q9MZ5UBtmJA{/youtube}
