Ακούγοντας για πρώτη φορά το όνομα Mop Mop, έρχονται στον νου οι αντίστοιχες μελωδίες των Louis Jordan και Max Roach, όμως εδώ τα πράγματα έχουν πιο τροπική επίγευση. Παραφράζοντας τη λεξικολογική τους διάσταση ως μια «μπάσταρδη παράσταση σύγχρονης τζαζ βασισμένη σε υπνωτικές ρυθμικές λούπες που φτάνουν στα όρια της μονοτονίας», έχουμε να κάνουμε με ένα κοσμοπολίτικο dancefloor άκουσμα, το οποίο φλερτάρει με την ψυχεδελική πτυχή του. Έτσι τουλάχιστον το γνωρίσαμε το βράδυ του Σαββάτου στο Six d.o.g.s.
Το τρίο των Andrea Benini (τύμπανα, εφέ & φωνητικά), Alex Trebo (πλήκτρα) και Luca Spinogatti (πικάπ, samples) επιδόθηκε σε ένα jazzy, afrofunk, disco & exotica soundsystem βουτηγμένο στον πληθωρικό κόσμο των James Brown, Fela Kuti, Martin Denny, Michel Magne, Μandingo… Η πιο χορευτική εκδοχή του “Capo Est” (από το άλμπουμ The 11th Pill), αποτέλεσε το εναρκτήριο ζέσταμα για τους λίγους πιστούς που μαζεύτηκαν χαλαρά γύρω από τη σκηνή –με την απαραίτητη βέβαια μπύρα ανά χείρας. Ήταν επίσης βραδιά γνωριμίας με το «μαγικό νησί» (Isle Of Magic), έτσι τουλάχιστον όπως το οραματίστηκε το σχήμα στην τελευταία δισκογραφική του περιπέτεια.
Η τροπική τζαζ του “Kamakumba”, το exotica βουντού λιώσιμο του “Naja Haje” –ελαφρώς τροποποιημένο για τις προσταγές μιας αλλιώτικης «ωδής» στον μέγιστο Don Cherry και το δικό του “Brown Rice”– το afrofunky παιχνίδισμα του “Ash” και η ethio-mediterranean αύρα του αγαπημένου “Phantom Of The Panther”, έδειξαν τα δόντια τους σε εκείνους που έμειναν μαγκωμένοι ή αμήχανοι στο σύνολο της βραδιάς. «Δεν ξέρω για εσάς, όμως εγώ εύχομαι να ήμουν στην κόλαση», ψιθύρισε στο μικρόφωνο ο πυρήνας του τρίο, για να μας ρίξει κατόπιν στον nu jazz λαβύρινθο του ομώνυμου τραγουδιού από τον δίσκο Kiss Of Kali και να μας «απελευθερώσει» με ένα άκρως ενδιαφέρον και παράξενα εθιστικό punk-disco “Amarcord”, το οποίο κι έκλεισε την εμφάνισή τους.
Σίγουρα το όλο αποτέλεσμα θα ήταν πιο ελκυστικό ή πιο στιβαρό με την παρουσία μιας φωνής ή ενός πνευστού, η παρέα πάντως έμεινε σταθερή στο μότο της «Dance rules our mood». Με το σχόλιο ενός φίλου για μια «Yello σκιά» (του ομώνυμου ελβετικού ηλεκτρονικού ντούο) περιπλανήθηκα για μιάμιση ώρα και κάτι στον ταξιδιάρικο κόσμο των Mop Mop κι ευχήθηκα να τους δω ξανά σύντομα σε μια πιο «ολική» επαναφορά!
