Όταν σου δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσεις ζωντανά δυο rappers με την λεκτική ικανότητα του Apathy και του Celph Titled, και μάλιστα μετά από τους καλύτερους προσωπικούς δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει, τότε σαφώς και πηγαίνεις τρέχοντας. Η λογική έλεγε ότι θα ακούγαμε κομμάτια τόσο από το Honkey Kong και το Nineteen Ninety Now, μερικά από τους Army Of The Pharaohs και ορισμένα ακόμα από τους Demigodz και θα ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι. Σωστά; Μμμ, σχεδόν... Αλλά ας μην προτρέχουμε.
Δεν πρόλαβα τους Transit & Conscience, οι οποίοι άνοιξαν τη βραδιά στο An, με αποζημίωσε όμως και με το παραπάνω ο ΤΝΤ των Ορθολογιστών. Επιθετικό ύφος, διάθεση δυναμική με delivery που σε κόλλαγε στον τοίχο νωρίς-νωρίς και ορισμένα πολύ καλά instrumentals να παίζουν στα μετόπισθεν (Anno Domini παραγωγές κάποιες από αυτές, όπως μας επισήμανε ο ίδιος), η εμφάνισή του μόνο ως συνοδευτική δεν χαρακτηρίζεται: κέρδισε τις εντυπώσεις στον σύντομο χρόνο που είχε στη διάθεσή του. Όχι πως όσοι τον γνωρίζαμε είχαμε κάποια αμφιβολία επ' αυτού, απλά ο ίδιος φρόντισε να το επιβεβαίωσει για ακόμα μία φορά.
Στη συνέχεια ανέβηκε στα decks ο DJ Illegal –εκπροσώπησε τους Snowgoons– παίζοντας ένα μισάωρο σετ με τραγούδια της παρέας του μα και καλλιτεχνών του ευρύτερου κύκλου τους, όπως ο Ill Bill, οι La Coka Nostra, ο Reef The Lost Cause, οι MOP, ο αδικοχαμένος Viro the Virus κ.ά. Κλιμακωτό σε ένταση, το σετ ξεκίνησε από κανονικές εντάσεις και κατέληξε σε πολυακουσμένες και γνώριμες ηχητικές βόμβες, οι οποίες οδήγησαν το κοινό μπροστά από τη σκηνή, ωθώντας το σε mosh pits προς τιμήν του.
Όταν πάλι εμφανίστηκαν οι δυο κύριοι καλεσμένοι, επικράτησε ενθουσιασμός που μετατράπηκε σε έκρηξη όταν από τα μεγάφωνα ακούστηκε το "Stop What Ya Doing" του Apathy σε παραγωγή του DJ Premier, ξεκινώντας το live. Και να σου το moshing ξανά παρόν και η αδρεναλίνη να ρέει άφθονη. Λίγο μετά θα ακούγαμε άλλη μια παραγωγή του Premo, το θρυλικό "Represent", το οποίο είχε διασκευάσει ο Celph Titled παρέα με τον Apathy στο The Catalog. Το "Shoot First" πάλι είχε άρωμα παλιών Cypress Hill (έστω και χωρίς τα ζωντανά φωνητικά του B-Real), ενώ το "East Coast Rapist" του Apathy –με το χαρακτηριστικό sample από Simple Minds– ήρθε να επιβάλλει πιο μελωδική διάθεση, μετά από το σφυροκόπημα που είχε προηγηθεί έως εκείνη τη στιγμή.
Ο Apathy σε γενικές γραμμές υπήρξε πιο ενεργητικός καθ' όλη τη διάρκεια του live, τόσο σε διάθεση, όσο και σε επίπεδο freestyling. Ο Celph Titled από την άλλη έδειχνε να έχει παραχωρήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον συνεργάτη του, αφήνοντάς τον να κάνει παιχνίδι. Σε τέτοιον μάλιστα βαθμό, ώστε δυστυχώς δεν ευχαριστηθήκαμε σχεδόν καθόλου το υλικό του Nineteen Ninety Now. Διότι, κακά τα ψέματα, ένα "Swashbuckling" δεν φτάνει για να παραγράψει το γεγονός πως δεν ακούσαμε τίποτα από την τετράδα των "Tingin", "Miss Those Days", "Styles Ain’t Raw" και "There Will Be Blood".
Αλλά για ό,τι δεν ακούσαμε από αυτόν τον δίσκο, οι δύο rappers φροντίσανε να μας το αναπληρώσουν αφενός παίζοντας υλικό από το νέο άλμπουμ των Demigodz (πανικός πάλι στο ακροατήριο μόλις ακούστηκε το "Demigodz Is Back") κι αφετέρου –κι ακόμα περισσότερο– με επιλογές από το υλικό των Army Of The Pharaohs, βλέπε "Battle Cry" και "Seven", τις οποίες το κοινό αναμενόμενα αποθέωσε. Υπήρξαν δε ιδανικός επίλογος σε ένα ικανοποιητικότατο live από δύο ιδιαιτέρως μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου hip hop.
