Μπορεί να μην κατάφερε ποτέ έστω και να πλησιάσει τη δημοτικότητα, την αναγνωρισιμότητα και τις πωλήσεις του συντοπίτη του (και συνεργάτη του ανά διαστήματα) Nas, αλλά αυτή η σύγκριση είναι μάλλον άδικη προς τον ΑΖ. Παιδί κι εκείνος της σκηνής του Queensbridge, καβάλησε το άρμα του νεοϋορκέζικου ραπ στη δεκαετία του 1990, πραγματοποιώντας συνεργασίες με πολλά από τα ηχηρά ονόματα της σκηνής αλλά και αξιομνημόνευτη εμφάνιση σε έναν από τους καλύτερους δίσκους της hip hop ιστορίας –το Illmatic του Nas (1994). Ναι, ο ΑΖ δεν πραγματοποίησε την πορεία που πολλοί περιμένανε (ή και που του άξιζε), κατάφερε όμως να χτίσει μια κληρονομιά αξιοσέβαστη, συνεχίζοντας ακάθεκτα σχεδόν 20 χρόνια μετά την πρώτη φορά που τον ακούσαμε, σε «εκείνο» το feat.
Στην Αθήνα την περασμένη Τετάρτη, εμφανίστηκε στη σκηνή του An Club με τον συνοδοιπόρο του DJ Doo Wop και προσέφερε ένα σετ που δεν θα μπορούσε να αφήσει κανένα ανικανοποίητο, τουλάχιστον ως προς την επιλογή των κομματιών: και το “Problems” ακούσαμε νωρίς-νωρίς και το “Rather Unique” από το ντεμπούτο του (και καλύτερό του δίσκο) Doe Or Die (1995). Κάπου εκεί ο Doo Wop μας έκανε μάλιστα και μια ηχητική αναδρομή στο hip hop παρελθόν υπό τους ήχους των Mobb Deep, Wu-Tang και Nas, γέφυρα χρήσιμη ώστε να περάσουμε στη συμμετοχή η οποία έβαλε στην ουσία τον ΑΖ στον rap χάρτη, το “Life’s A Bitch”. Κι αυτό δεν ήταν το τέλος στην αναδρομή των συνεργασιών του με τον Nas, αφού ακούσαμε και το “Gimme Yours” (από το Do Or Die), αλλά και το “The Flyest” (από το Stillmatic του Nas, 2001).
Σιγά-σιγά περνάγαμε λοιπόν και στα ’00s, πράγμα που φάνηκε ακόμα περισσότερο όταν από τα ηχεία ακούστηκαν τα “The Come Up” και “The Format”, στα οποία ο ΑΖ φρόντισε να υπάρξει αρκούντως ενεργητικός. Όχι βέβαια ότι δεν ήταν και γενικά, στο σύνολο της εμφάνισής του: η προσπάθεια δημιουργίας παρεΐστικης ατμόσφαιρας και πάρτυ διάθεσης έγινε έκδηλη από τα πρώτα κιόλας λεπτά του στη σκηνή. Σε εκείνο το σημείο το μικρόφωνο άρπαξε ο Doo Wop, ο οποίος –αφού μας αφηγήθηκε τη συνεργασία του με τον Guru των Gang Starr– μας φιλοδώρησε και με ένα κουπλέ αφιερωμένο σε αυτόν, αλλά και μ’ ένα mash-up με αστραπιαία cuts, τα οποία πηγαινοερχόντουσαν μεταξύ των μεγαλύτερων επιτυχιών του συγκροτήματος-θρύλου. Η επιστροφή στη συναυλιακή πραγματικότητα έγινε με το “Phone Tap” (από το βραχύβιο συγκρότημα των Firm, όπου υπήρξε μέλος ο ΑΖ) και με τις πιο αναγνωρίσιμες στιγμές από την προσωπική του δισκογραφία, όπως τα “Mo Money, Mo Murder, Mo Homicide” και “Sugar Hill”.
Συνολικά ήταν μια σύντομη εμφάνιση, με τα κομμάτια κομμένα στη μέση ή πολλές φορές περιορισμένα σε ένα και μόνο κουπλέ. Πλην όμως, περιείχε όλες τις μουσικές επιλογές που θα μπορούσε να επιθυμεί ένας φίλος του ΑΖ (ή του γενικότερου underground hip hop), καθώς κι έναν performer ο οποίος είχε έρθει με διάθεση να ανεβάσει το αθηναϊκό κοινό. Η επιθυμία για μια μεγαλύτερη σε διάρκεια βραδιά θα υπήρχε φαντάζομαι στους περισσότερους, αμφιβάλλω όμως εάν έστω κι ένας θεατής έφυγε την Τετάρτη απογοητευμένος ή δυσαρεστημένος από το live. Τίμια εμφάνιση, από έναν τίμιο καλλιτέχνη.
{youtube}nCnqDvvZrcM{/youtube}
