Μια ατμοσφαιρική εμφάνιση χάρισε την Πέμπτη στο αθηναϊκό κοινό ο Sivert Høyem. Μόνος, με συνοδεία δύο κιθάρες –μία ακουστική και μία ηλεκτρική– με τραγούδια από τη σόλο πορεία του αλλά και με επιτυχίες από την εποχή των αξέχαστων Madrugada. Κι ένα μεγάλο μπράβο να πούμε στους διοργανωτές, οι οποίοι όχι μόνο τήρησαν με ευλάβεια τον προγραμματισμό –πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για τα ελληνικά δεδομένα– αλλά φρόντισαν να ανοίξουν και λίγο νωρίτερα οι πόρτες του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», ώστε να προστατευθεί ο κόσμος από το κρύο και τη βροχή. Κόσμος όχι μικρός σε αριθμό: η συναυλία ήταν sold-out.
Πρώτος στη σκηνή εμφανίστηκε ο Κώστας Λειβαδάς, δίνοντας ένα πιο έντεχνο ξεκίνημα στη βραδιά. Μας πληροφόρησε μάλιστα και για τη συζήτηση που είχε με τον Høyem στα παρασκήνια, όπου μίλησαν για την Ελλάδα της κρίσης αλλά και για την ελληνική και νορβηγική ποίηση. Τόνισε δε πόσο καλός του φάνηκε και μας προϊδέασε για το live που θα ακολουθούσε, λέγοντας πως εντυπωσιάστηκε από το soundcheck και ότι ήμασταν τυχεροί όσοι είχαμε έρθει ως την πλατεία Καρύτση.
Ο Λειβαδάς μας αποχαιρέτησε με το τραγούδι ''Ο Τελευταίος Να Κλείσει Την Πόρτα'' και γύρω στις 9.30 ανέβηκε στη σκηνή ο Høyem με το ''Prisoner Of The Road'', ζεσταίνοντας αμέσως την ατμόσφαιρα. Η ερμηνεία του και η ιδιαίτερη χροιά της φωνής του μαγνήτισε όλη την αίθουσα και το κοινό παρακολούθησε ως το τέλος με ευλαβική προσήλωση, αλλά δίχως να κρύβει τον ενθουσιασμό του. Στα αντικειμενικά highlights της βραδιάς ήταν το ''January 3rd'', το οποίο ο Νορβηγός συνόδευσε με τη φυσαρμόνικά του, καθώς και η διασκευή στο ''Holocaust'' (των Big Star), προσωπικά όμως θα σταθώ και στο ''Honey Bee'', όπου έδωσε θεωρώ την πιο παθιασμένη και συγκινητική ερμηνεία του σετ. Στα συν θα πρέπει βέβαια να προστεθούν και τα δύο encore, για τα οποία μας είχε ενημερώσει από πριν λέγοντας (κατά τη διάρκεια του ''January 3rd''): «Δεν είναι αυτό το τελευταίο μου κομμάτι για απόψε, θα ξανανέβω στη σκηνή, αλλά εσείς προσποιηθείτε ότι είναι το τελευταίο!». Τελικά τελευταίο ήταν το ''The Kids Are On High Street'', από το The Deep End του 2005.
Το μόνο ίσως που ξένιζε την Πέμπτη ήταν ο χώρος όπου έγινε η συναυλία, καθώς ήταν λίγο ψυχρός και μάλλον αταίριαστος με το ύφος του Høyem. Ευτυχώς όμως η χαλαρή και χαρούμενη διάθεσή μα και τα αστεία που συχνά έκανε με το κοινό, μας βοήθησαν να νιώσουμε πιο άνετα, να αφεθούμε στις μελωδίες του και να περάσουμε καλά.
{youtube}yeTAfmSv9CQ{/youtube}
