Πόση χαρά ν’ αντέξει ένας άνθρωπος; Και πόσο πιο ωραία να περάσεις σε ένα μουσικό δίωρο; Όπως καταλαβαίνετε, ακολουθούν μόνο διθύραμβοι για ένα υποδειγματικό reunion που, χωρίς να το έχουμε σκεφτεί, άρα και συνειδητοποιήσει, περιμέναμε πολλά χρόνια.
Προσωπικά, δεν είχα συναυλιακές ιστορίες να διηγηθώ αλλά άκουγα με ευχαρίστηση όσες ψιθύριζαν οι γύρω μου πριν ανέβει στη σκηνή ο Dulli και οι υπόλοιποι. Όλες κατέληγαν στο «τι χαμός έγινε μετά στους Prodigy». Ούτε μπορώ να ισχυριστώ πως έχω βγάλει τις ερωτικές μου απογοητεύσεις των 1990s μαζί τους, αλλά οι Afghan Whigs υπήρξαν ένα εμβληματικό συγκρότημα της εποχής, που με 4 φουριόζους δίσκους αποχώρησαν χωρίς τυμπανοκρουσίες για να ακολουθήσει μια αδιάφορη καριέρα για όλους –εκτός του Dulli, ο οποίος μπορεί να μην έγραψε ποτέ άλλο ένα “Black Love”, αλλά τραγούδησε μία ακόμα ντουζίνα σπουδαία τραγούδια.
Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως. Η βραδιά ξεκίνησε με τους Bokomolech που όλο κάπου μας τα χαλάνε στις εμφανίσεις τους. Δείχνουν λίγο άτυχοι είναι η αλήθεια. Από τη μια, τη συναυλία-παρουσίαση του καινούργιου δίσκου τους (το Mass Vulture είναι μέχρι στιγμής η κορυφαία εγχώρια παραγωγή της χρονιάς) χάλασε εν μέρει το μπλακ-άουτ που προηγήθηκε, με αποτέλεσμα να χαθεί η μισή συναυλία, αφού ο ηχολήπτης χαροπάλευε για αρκετή ώρα να φτιάξει τις ρυθμίσεις του κατά τη διάρκεια των τραγουδιών τους. Από την άλλη, την Τρίτη το βράδυ οι ίδιοι δεν έδειξαν τον ίδιο παλμό –ίσως γιατί ένιωθαν τον άβολο ρόλο τους, αφού η αλήθεια είναι πως όλοι περίμεναν τους Afghan Whigs. Παρουσίασαν πάντως και δύο καινούργια κομμάτια, με το δεύτερο να χαρακτηρίζεται από τις (ακόμα πιο) βαριές κιθάρες και να αποδεικνύει πως αυτή τη φορά η μπάντα έχει επιστρέψει για τα καλά.
Σε έναν χώρο γεμάτο από γκριζαρισμένους άντρες και παλιές μόνιμες θηλυκές παρουσίες του Mo Better (ο μέσος όρος του κοινού ξεπερνούσε κατά πολύ τα 30 έτη), η εισαγωγή του “Crime Scene Part One” έφτανε για να ξεκινήσει ένα υπέροχο rock ‘n’ roll γλέντι, που κράτησε χωρίς ουδεμία διακοπή για περίπου 100 λεπτά –αν και θα έπαιρνα όρκο πως οι Afghan Whigs έπαιξαν μόνο 20 λεπτά. Ο Dulli εμφανώς αδυνατισμένος, χωρίς ποτό και τσιγάρο στο χέρι, μαζί με τους McCollum, Curley αλλά και τη νέα φουρνιά που τους συνόδευε (εξαιρετικός ο Sumington στα ντραμς) έκαναν ένα non-stop πέρασμα από τόσα αγαπημένα τραγούδια και το κοινό τους –χωρίς καμία εξαίρεση των άμεσα κοντινών μου– τραγούδησε μέχρι και τα σημεία στίξης με ένα χαμόγελο στο στόμα που δεν μπορώ να θυμηθώ πότε είδα τελευταία φορά. Τουλάχιστον τόσο μαζικά. Ίσως στους Nine Inch Nails, εκεί όμως τα πράγματα είναι πιο άγρια έτσι κι αλλιώς.
Από τη στιγμή ειδικά που ακούστηκε το “Gentlemen” και μετά, νομίζω πως όλοι απλά έλεγαν «τι ωραία που παίζουν». Και είναι αλήθεια. Ο Dulli δεν μπλέχτηκε στα γνωστά επικοινωνιακά του παιχνίδια: σχεδόν δεν είπε κουβέντα, απλά άφηνε το ένα κομμάτι να διαδέχεται το άλλο. Άλλωστε γνώριζε πως από κάτω είχε κόσμο που τον ξέρει καλά. Τον ακολουθεί ακόμα κι αν έρχεται μόνο με μια κιθάρα και τη φωνή του Lanegan, στους Afghan Whigs θέλαμε το best of μας και μας το παρέδωσε. “Debonair”, “My Enemy”, “Faded”, “Summer’s Kiss”, “Bulletproof”, “66” και ξέχασε κι άλλα τόσα. Όλα αυτά από μια μπάντα που είχε προφανώς πάρει φωτιά, από την εξαιρετική φόρμα της φωνής μέχρι την τρίτη ρυθμική κιθάρα. Αυτό που δεν θα μπορούσε να λείψει είναι μία από τις ειδικότητες του Dulli, οι εξαιρετικές διασκευές δηλαδή (μπορείτε να ανατρέξετε και στο She Loves You των Twilight Singers που είναι γεμάτο με τέτοιες). Την Τρίτη το βράδυ επέλεξαν λοιπόν το “See And Don’t See” της Marie Lyons (η πιο πρόσφατη ηχογράφηση τους) και το “Love Crimes” του Frank Ocean.
Το φινάλε ήρθε με το “Milez Iz Dead”, αν και ολόκληρο το Vox περίμενε αυτό το καταραμένο «ένα ακόμα τραγούδι». Πήραμε έτσι τα χαμόγελά μας και φύγαμε για να ζαλίσουμε τον πρώτο DJ που θα βρίσκαμε μπροστά μας ζητώντας όσα δεν ακούσαμε (νομίζω πως όλα τα ροκ στέκια της πόλης έπαιξαν από μία τουλάχιστον φορά το “Somethin’ Hot” χτες). Και οι Afghan Whigs έφυγαν για Primavera, για να δείξουν στα hip πιτσιρίκια της Ευρώπης «πως γίνεται η δουλειά».
{youtube}dFKPxDbP0aw{/youtube}
