Είτε για σωστούς, είτε για λανθασμένους λόγους, η εμφάνιση των Αμερικανών Milk Music ήταν πολυαναμενόμενη. Για ορισμένους από όσους προσήλθαν στο 6 D.O.G.S. ο λόγος ήταν απλά και μόνο η σφραγίδα των Arte Fiasco (έχουν πλέον αποκτήσει σφραγίδα και απολαμβάνουν του προνομίου της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης ως προς τις επιλογές τους), ενώ για ορισμένους άλλους ο λόγος ήταν το Beyond Living, το αμιγώς χαρισματικό EP που κυκλοφόρησαν το 2010 οι Milk Music.
Σε δύο ελληνικά συγκροτήματα δόθηκε το βήμα πριν από τους Milk Music και συγκεκριμένα στους Pockets (πρώην Pockets Full Of Sand) και στις Mongrelettes. Στις μεταξύ τους ομοιότητες περιλαμβάνεται η σχετικά πρόσφατη εμφάνιση «στα πράγματα» και η ταχεία ανάδειξή τους ανάμεσα στα αξιόλογα νέα σχήματα. Κατά τα λοιπά, λίγα στοιχεία συνδέουν τους μεν και τους δε –με τους Pockets να παραβιάζουν κατά βάση την έννοια του noise-rock και με τις Mongrelettes να επιδίδονται σε υψηλής πιστότητας ψυχεδελικό garage. Μία από τις υπαρξιακές διαφορές μεταξύ τους είναι ότι οι Mongrelettes αναβιώνουν συγκεκριμένα προϋπάρχοντα ye-ye και μη μοτίβα, ενώ οι Pockets σπάνε τις φόρμες και χτίζουν τις θορυβώδεις δικές τους, όπως κάθε συγκρότημα που εκτιμά την ηχητική δυστοκία και τους Mars.
Στη συνέχεια, οι Milk Music ανέβηκαν επί σκηνής για να ρυθμίσουν τον εξοπλισμό τους, ο οποίος έμελλε να τους προδίδει πιστά ανά δύο περίπου κομμάτια στην πορεία του σετ... Το συγκρότημα από την Oλύμπια της Oυάσινγκτον δεν επρόκειτο (έτσι κι αλλιώς) να φέρει μαζί του ούτε πολλές περγαμηνές, ούτε καμιά τεράστια εμπειρία ζωντανών εμφανίσεων. Παρ’ ολ’ αυτά αναμενόταν να σταθεί στο ύψος του από άποψη δυναμικής. Αναμενόταν επίσης να ξυπνήσει στο κοινό του κάθε νοσταλγικό αμερικανοπρεπές ένστικτο που να ανάγεται στα «χρυσά χρόνια» της δισκογραφικής εταιρίας SST.
Αλλά οι Milk Music που παρακολούθησε το αθηναϊκό κοινό την Τετάρτη αναδείχθηκαν κατώτεροι των προσδοκιών, κατώτεροι των περιστάσεων, κατώτεροι των διαθέσεων. Ήταν μια ομάδα κανονικό ξεπατίκωμα των Lou Barlow & J. Mascis και στην όψη, πέρα από τον ήχο, που είχε μεν το υλικό για το οποίο όλοι προσήλθαμε (το μείγμα-διελκυστίνδα δηλαδή μεταξύ πρωτοκλασάτου αμερικανικού πανκ και πρωτοκλασάτου αμερικανικού indie), αλλά δεν μπόρεσε ούτε αξιοπρεπώς να το αποδώσει, ούτε να διέλθει τη διάθεση του κοινού –ούτε καν τη δική της.
Αν και σημασία δεν έχει το αποτέλεσμα. Σημασία έχει ότι σε μια χώρα όπου δεν έχουμε τίποτα, έχουμε την ευκαιρία να διαπιστώνουμε εκ του σύνεγγυς και να διαχωρίζουμε ιδίοις όμμασι τη φενάκη από το αξιόλογο του παγκόσμιου αναβρασμού μικρής κλίμακας.
{youtube}q7av_SeorO4{/youtube}
