Είναι πράγματα που ο καθένας μας επιθυμεί. Κι ενώ γνωρίζεις πως μάλλον δεν θα καταφέρεις ποτέ, διατηρείς μέσα σου την κρυφή ελπίδα ότι κάπως, κάπου, κάποτε στο timeline της ζωής σου (α ρε άτιμα social media) θα πραγματοποιηθούν. Μια τέτοια επιθυμία ήταν και για τον γράφοντα η παρακολούθηση μιας συναυλίας των Cunninlynguists.
Των ποιων; θα αναρωτηθείτε ίσως αρκετοί –μάλλον εύλογα. Σε μια αναπάντεχη όμως τροπή των γεγονότων, ένα από τα πιο καλοκρυμμένα μυστικά του αμερικανικού hip hop (το οποίο αποκαλύπτεται ευτυχώς με τα χρόνια σε περισσότερο κόσμο) ανακοίνωσε πριν λίγους μήνες ότι θα κάνει στάση και στη χώρα μας. Κάτι που αμέσως πυροδότησε στο μυαλό μου αναμνήσεις από ξενύχτια κάποια χρόνια πίσω, σε σκοπιές με θέα τα τουρκικά παράλια και με το δεύτερο άλμπουμ των Αμερικανών, SouthernUnderground, σε ατελείωτα repeat.
Τη βραδιά της Παρασκευής στο Δίπυλο ξεκίνησε ο Ταυτισμένος Λάθος, μέλος των Ψυχόδραμα07 και της παρέας των B-Muzik. Από τους καλύτερους MCs της τελευταίας δεκαετίας, ο Ταφ Λάθος δεν άργησε να δείξει γιατί έχει κερδίσει τη γενικότερη αποδοχή του εγχώριου κοινού, παίζοντας αρκετά κομμάτια από το Ήταν Περίεργη Κατάσταση, γνωστές μελωδίες όπως τα “Καλημέρα” & “Μ.Μ.Ε.”, αλλά και κάνοντας μια αναδρομή στο Ψυχόδραμα παρελθόν με τα “Σκληρή Ζωή, Χαμένα Χρόνια”, “Σανατόριο” και “Η Ψυχή Των Ψυχό” σε a capella εκδοχές –ακούσαμε επίσης και δύο τραγούδια από τον επερχόμενο δίσκο του. Όταν μάλιστα του δινόταν η ευκαιρία, έδειχνε τις εντυπωσιακές ικανότητες του σε ρόλο ριμοπολυβόλου (που λέγανε και κάποιοι παλιότερα), με τον κόσμο να τον χειροκροτεί φανερά ευχαριστημένος. Warm-up ό,τι πρέπει επομένως, που δεν μπόρεσε να χαλαστεί από το πρόβλημα στον ήχο του μικροφώνου, το οποίο «μπούκωνε» σε αρκετές περιπτώσεις.
Από τη στιγμή που τελείωσε ο Ταφ Λάθος, μεσολάβησαν μόλις μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να αναλάβει δράση ο DJ που είχαν φέρει μαζί τους οι Cunninlynguists, με το καταπληκτικό όνομα DJ Flip Flop. Παρά το όνομα αυτό, όμως, ο κύριος πίσω από τα πλατώ έκανε μια δυναμική εισαγωγή, την οποία ακολούθησε η εμφάνιση του Natti, του Deacon The Villain και του Kno πάνω στη σκηνή. Εξαιρετικά ορεξάτοι και ομιλητικοί, μας θύμισαν πως σε ένα hip hop live μπορεί να επικρατεί και feel-good κλίμα, αντί για τα συνήθη γκανγκστεριλίκια, τους πυροβολισμούς από τα ηχεία και τους τσαμπουκάδες.
Όσοι φοβόντουσαν ότι οι Cunninlynguists θα επικεντρώνονταν στο Oneirology ή στο προσωπικό LP του Kno διαψεύστηκαν πανηγυρικά την Παρασκευή. Το γκρουπ μας ταξίδεψε σε όλη του τη μέχρι τώρα πορεία, ξεκινώντας από το Will Rap For Food με τα “Thugged Out Since Cub Scouts”, “Mic Like A Memory” και φυσικά το “Lynguistics” (με το οποίο και έκλεισαν την εμφάνισή τους). Το SouthernUnderground εκπροσωπήθηκε με το φλάουτο του “The South”, με το “Seasons” (χωρίς Masta Ace φυσικά) και με το “Old School”, που ξεσήκωσε όλους τους παρευρισκόμενους στο πόδι. Περιέργως ωστόσο έλαμψε δια της απουσίας του το “Love Ain’t”, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα κομμάτια τους.
Το A Piece Of Stange πάλι έκανε την παρουσία του αισθητή μέσω των “Hellfire” (πρώτο κομμάτι της συναυλίας), “Since When” –όπου οι Cunninlynguists κατέρριψαν τις φήμες πως οι νότιοι δεν μπορούν να ραπάρουν– και “Nothing To Give”, ενώ από Dirty Acres είχαμε “KKKY” (ασφαλώς), όπου το κοινό για άλλη μια φορά εξερράγη, “Wonderful”, “Dance For Me”, αλλά και το υπέροχο “Mexico”, το οποίο έδωσε μια διαφορετική νότα στη βραδιά. Το Oneirology, τέλος, εκπροσωπήθηκε με τα “Enemies With Benefits”, “Get Ignorant”, “My Habit” και τη μπιτάρα του “Stars Shine Brightest”, δεν ακούσαμε όμως μια από τις καλύτερες στιγμές του, το “Hard As They Come”. Επισκεφτήκαμε δε και τα δύο Strange Journey με τα “Hypnotized” και “Never Come Down”, τον ύμνο δηλαδή της μπάντας για τους απανταχού φίλους της... χλωρίδας!
Σίγουρα στα παραπάνω κάτι έχω παραλείψει, αλλά το γενικότερο συμπέρασμα είναι πως οι Cunninlynguists δεν ήρθαν απλά ορεξάτοι στην Αθήνα μα και με τη διάθεση να ικανοποιήσουν τους πάντες: από όσους φίλους τους γνώρισαν τα τελευταία 2-3 τελευταία χρόνια, έως τους ανθρώπους που τους ακολουθούν από τις αρχές τις καριέρας τους. Το πόσο καλά περνάνε οι τρεις τους επί σκηνής συνοψίστηκε απόλυτα στις κουβέντες που ξεστόμισε ο Kno λίγο πριν μας αποχαιρετήσουν, πως δηλαδή παράγεις καλή μουσική μόνο όταν δουλεύεις με ανθρώπους οι οποίοι είναι κοντινοί σου και φίλοι σου –όπως είναι για εκείνον ο Deacon. Αυτό το δέσιμο βγαίνει αβίαστα και κάνει και το κοινό να τους εκτιμάει και να περνάει καλά στις εμφανίσεις τους.
Η Αθήνα δεν αποτέλεσε λοιπόν εξαίρεση, με ένα live που –παρά την όχι μεγάλη διάρκειά του– κατάφερε να μας αφήσει όλους με ένα χαμόγελο ικανοποίησης στα πρόσωπα. Συνεχίζοντας έτσι το εντυπωσιακό σερί της Noiz Productions, η οποία τελευταία φέρνει καταξιωμένα ονόματα με πρωτόγνωρους ρυθμούς για τα ελληνικά hip hop δεδομένα –και σε ιδιαίτερα λογικές τιμές. Ραντεβού λοιπόν μέσα στον Απρίλη με τον ΑΖ...
{youtube}WCtiWpaEUO8{/youtube}
