Βράδυ Παρασκευής και η προσπάθεια εμφανής στο Entertainment Stage, χώρο όμορφα διαμορφωμένο, με σωστό ήχο και με όλα όσα απαιτεί μια σύγχρονη συναυλία: ένα psychedelic trance πάρτι από τα παλιά, που αρχίζει τα μεσάνυχτα και τελειώνει όταν ο ήλιος βρίσκεται ψηλά. Την ώρα δηλαδή που τα μαύρα γυαλιά των ravers ξεκινούν να παίρνουν την κατηφόρα η οποία οδηγεί από το κέντρο του κεφαλιού μπροστά από τα μάτια. Πρωταγωνιστές οι Infected Mushroom, το ντουέτο από το Ισραήλ που εμφανίστηκε ως κουαρτέτο –με την προσθήκη ενός κιθαρίστα κι ενός ντράμερ.
Η βραδιά ξεκίνησε με τον Roni Iron να ζεσταίνει την ατμόσφαιρα με trance και dubstep επιλογές, κατά τη διάρκεια των οποίων το κοινό αυξανόταν σε πληθυσμό λεπτό με το λεπτό. Τελικά κατάφερε να γεμίσει σχεδόν το Entertainment Stage, που μετά τις 2:30 ήταν έτοιμο να υποδεχθεί τους πρωταγωνιστές.
Οι Infected Mushroom ξεκίνησαν δυναμικά και με τα bpm να βρίσκονται αρκετά ψηλά, κάτι που δεν επρόκειτο να αλλάξει παρά σε ελάχιστες στιγμές της συναυλίας. Ο Erez Aizen αποτελεί την κινητήριο δύναμή τους, αφού κάνει σχεδόν τα πάντα σε μουσικό επίπεδο, «ήσυχος» πίσω από hardware και synthesizers, αφήνοντας στον Amit Duvdevani το φωνητικό και επικοινωνιακό κομμάτι. Και πράγματι ο Duvdev αποδείχθηκε πολύ καλός περφόρμερ. Ο κόσμος παρ’ όλα αυτά φάνηκε αρκετά μουδιασμένος –τουλάχιστον στην αρχή– περιμένοντας ίσως μία πιο psychedelic trance παρουσίαση από το συγκρότημα.
Το trance δεν έλειψε τελικά, μπλέχτηκε όμως με dubstep, ακόμα και με big beat και με heavy metal, δημιουργώντας νοητά ερωτηματικά πάνω από τα κεφάλια των ακροατών και βάζοντάς τους μικρά βαρίδια στα πόδια. Η αλήθεια είναι ότι η προσέγγιση των Ισραηλινών στη ζωντανή εμφάνιση θέτει αυτομάτως εκτός setlist μερικά από τα καλύτερα κομμάτια τους. Έτσι, τα “Psycho”, “Bust A Move”, “None Of This Is Real”, “Dracul” και άλλα, που κάποτε θα σηματοδοτούσαν το ζενίθ μιας Infected Mushroom συναυλίας, απουσίασαν. Τη θέση τους πήραν μεταγενέστερες δημιουργίες σαν τα “Becoming Insane”, “Cities Of The Future” και “Pink Nightmares”, τα οποία τελικά φάνηκαν ικανά να ξεσηκώσουν το κοινό. Ρίχνοντας όμως μια ματιά στην πορεία των Infected Mushroom στον χρόνο, αυτά ήταν λίγο-πολύ γνωστά και αναμενόμενα.
Οι παραπάνω επιλογές αποτέλεσαν και τις καλύτερες στιγμές του live, μαζί με το “I Wish”, που παρουσιάστηκε σε μία βαριά trance έκδοση α-λα-Skazi. Ευχάριστη έκπληξη υπήρξε και η πετυχημένη big beat εκτέλεση του “The Pretender” των Foo Fighters. Το encore πάλι ξεκίνησε με έναν μονόλογο του ντράμερ, ο οποίος φάνηκε να απολαμβάνει την προσωρινή απόδρασή του από το μέτρημα 4/4, όπου προηγουμένως είχε αποδειχθεί αλάνθαστος. Το “Heavyweight” μπλέχτηκε με το ρεφρέν του “I Wish” και ήταν το τελευταίο κομμάτι της βραδιάς –μια πολύ καλή επιλογή για κλείσιμο. Πάντως, νιώθω ότι το Other Side του Converting Vegetarians αδικήθηκε. Όντας μία από τις πιο ενδιαφέρουσες δουλειές των Ισραηλινών, θα μπορούσε να κατέχει εξέχουσα θέση στις –νέου τύπου– ζωντανές εμφανίσεις τους, αφού βρίθει φωνητικών και σολιστικών μερών.
Εντέλει, οι Infected Mushroom παρουσιάσανε στην Αθήνα μόνο ένα μέρος του πολύπλευρου μουσικού τους κόσμου. Και έτσι, όποιος ήρθε για πρώτη φορά σε ζωντανή επαφή μαζί τους, δεν ξέρω κατά πόσο έμεινε ικανοποιημένος από το –άρτιο κατά τ’ άλλα– live της Παρασκευής.
Η νύχτα όμως δεν τελείωσε εκεί. Ο Iraklis Mindphaser ξεκίνησε κατά τις 04:15 το πρωί, σερβίροντάς μας αυθεντικές psy-trance λιχουδιές. Δεν μπόρεσα να τον ακούσω για πολύ –και να με συγχωρεί γι’ αυτό– καθ’ ότι η ώρα περασμένη και τα βλέφαρα βαριά. Ο περισσότερος κόσμος πάντως έμεινε για να τιμήσει έναν από τους πιο συνεπείς Έλληνες DJ του είδους, αλλά και για να αρπάξει την τελευταία ευκαιρία που του δόθηκε για χορό.
{youtube}P0Hg3LjiwRM{/youtube}
