Ήταν μία από εκείνες τις συναυλίες που ευχόσουν να είχες μακριά μαλλιά ή απλά καταριόσουν την ώρα και τη στιγμή που χρησιμοποίησες ψαλίδι εναντίον τους. Γιατί βλέποντας τις πλούσιες, φρεσκολουσμένες κόμες των Samsara Blues Experiment να σκίζουν τον ιδρωμένο αέρα του γεμάτου Six d.o.g.s. το Σάββατο το βράδυ –και φυσικά ακούγοντας τη μουσική τους– το μόνο που ήθελες ήταν να ακολουθήσεις τη δοκιμασμένη με επιτυχία συνταγή του headbanging.
Ήχος βγαλμένος από στούντιο και σφιχτό δέσιμο από μία μπάντα μόλις τεσσάρων ετών, ήταν τα πρώτα στοιχεία τα οποία σου κινούσαν το ενδιαφέρον, πριν η μουσική σε καθηλώσει. Stoner rock που φλέρταρε έντονα με την ψυχεδέλεια και με το space rock, ενώ δεν έλειπαν οι μπλουζ αναφορές, με πεντατονικές και χρωματικές κλίμακες προσαρμοσμένες όμως στο ύφος των Samsara Blues Experiment και δοσμένες με μία πιο doom αιθητική. Τα κομμάτια ήταν βασισμένα στα πολλά κιθαριστικά ριφ, τύπου Black Sabbath, ενώ οι σειρές των ακόρντων έβγαζαν αυτήν την «κακία» που συχνά απαντάται στο μέταλ και δημιουργεί απόκοσμα τοπία. Λίγα ρεφρέν και πολλές γέφυρες εναλλάσσονταν σε αργούς –έως πολύ αργούς– ρυθμούς μη ξεπερνώντας το mid-tempo, σε τραγούδια από τα δύο άλμπουμ των Γερμανών, τα Long Distance Trip και Revelation & Mystery (του 2010 και 2011 αντίστοιχα).
Ο τραγουδιστής/κιθαρίστας Christian Peters τραγουδούσε περιστασιακά, αφήνοντας στα όργανα τον πρώτο λόγο –φατσικά έφερνε στον Dave Grohl, φωνητικά όμως μου θύμισε τον Danzig. Φαζαριστές, βρώμικες κιθάρες (δύο στον αριθμό) γεμάτες βάθος και delay σε σωστές δόσεις, οι οποίες δεν φοβόντουσαν τα καθαρά τους παίζοντας μέχρι και ρυθμικούς ρόλους που άρμοζαν σε (και θύμιζαν) hammond. Ένα ιδανικό –σε ήχο και παίξιμο– μπάσο στακάριζε στα ψηλά του χωρίς να χάνει τον όγκο του, ενώ ο ντράμερ ταλαιπωρούσε τα πιατίνια και χρησιμοποιούσε αρκετά το ταμπούρο και το ράιτ για να παίξει με το μέτρο, όταν δεν κρατούσε τη βαριά, αργόσυρτη ρυθμική αγωγή των κομματιών. Τα τελευταία ήταν χορταστικά –ποιοτικά και ποσοτικά– αφού κανένα δεν έπεσε κάτω από το πεντάλεπτο. Ηλέκτρισαν την ατμόσφαιρα του Six d.o.g.s. για πάνω από μιάμιση ώρα, συμπεριλαμβανομένου και του encore που ζητήθηκε από το κοινό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι συναυλία ήταν sold-out, ενώ το σταντ με το merchandise της μπάντας έμεινε σχεδόν άδειο, έχοντας να επιδείξει μόνο δύο μπλουζάκια μικρού μεγέθους στο τέλος της βραδιάς. Οι Samsara Blues Experiment το άξιζαν, αφού χάρισαν στον κόσμο μία ροκ βραδιά απ’ τα παλιά και όταν επιστρέψουν (είμαι σίγουρος πως θα το κάνουν) θα χρειαστούν ένα μεγάλο σταντ, το οποίο θα στηθεί σε έναν μεγαλύτερο συναυλιακό χώρο, για να υποδεχθεί τους φίλους του γκρουπ. Παλιούς και νέους.
