DREAM (GIG )SPACE
Βρισκόμουν σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο. Έμοιαζε με φωτογραφικό θάλαμο ή με στούντιο ηχογράφησης. Σκιές καθισμένες τριγύρω μου και στα πόδια μου ένας σκύλος. Ξεκίνησε η προβολή μιας ιστορίας για την προδοσία. Η ποίηση και το φιλμ αντικαταστάθηκαν από εναλλασσόμενες φωτογραφίες υπό τους ήχους ηλεκτρικής κιθάρας, theremin, πιάνου και τσέλου.
Βγαίνοντας από το 6 D.O.G.S. βράδυ Τετάρτης ήταν απαραίτητη η διαδρομή ως το σπίτι για να εκλογικεύσω ήχο, λόγο και εικόνα.
ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ
Ο Frederic Oberland είναι ιδρυτικό μέλος του σχήματος FareWell Poetry. Της συνύπαρξης –με λίγα λόγια– μουσικής, ποίησης και κινηματογράφου στο ίδιο εγχείρημα. Η βραδιά στο 6 D.O.G.S. ξεκίνησε με την προβολή του φιλμ που συνόδευσε το τελευταίο τους άλμπουμ (Hoping For The Invisible To Ignite). Στο 20λεπτο “As True As Troilus” η φωνή της δημιουργού του Jayne Amara Ross ακούστηκε να απαγγέλλει τον ερωτικό μύθο του Τρωίλου και της Χρυσηίδας με βάση την προσωπική της οπτική: μέσα από ασπρόμαυρα καρέ, ο Διομήδης για άλλη μια φορά συμβόλισε την απάτη. Οι FareWell Poetry κωδικοποίησαν την προδοσία με post κιθάρες, την απόγνωση με τριγμό μπάσου και κατέληξαν με βρόγχους πως η μοναδική βιώσιμη πίστη είναι αυτή απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό.
ΣΤΟ ΒΑΓΟΝΙ
Μετά την προβολή του δίλεπτου trailer της ταινίας του Αdam Cohen Blind, η σκηνή υποδέχτηκε τους Frederic Oberland και May Roosevelt. Οι οποίοι ξεκίνησαν τις ρυθμίσεις για να συνοδεύσουν τις φωτογραφίες του Stephane C. Τα μουρμουρητά του περίγυρου μαρτυρούσαν ότι αρκετοί από τους παρευρισκόμενους είχαν έρθει κατέχοντας –ερασιτεχνικά ή επαγγελματικά– αρκετές γνώσεις για τους φωτογράφους έργο των οποίων θα προβαλλόταν. Τα παραμορφωμένα εφέ της κιθάρας του Oberland και ο στοιχειωμένος ήχος της May Roosevelt περιέβαλαν με τη δέουσα ατμόσφαιρα τον κυνικό ρομαντισμό της προβολής: ο πειραματικός αυτοσχεδιασμός των μουσικών οργάνων εναρμονιζόταν με την τάση του φωτογράφου ν΄ αποτυπώνει ρεαλιστικά ένα όραμα –ή το ανάποδο.
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ
Ultimo Domicilio τ’ όνομα της δημιουργίας του επόμενου φωτογράφου, Lorenzo Castore, και στα ηχεία έπαιζε η ομότιτλη σύνθεση του Emanuele De Raymondi σε τρία μέρη: Fontenay, Alliscalm, Finale. Εικόνες από Ιταλία, Γαλλία, Σερβία, Νέα Υόρκη, Πολωνία. Βιβλιοθήκες και προσωπικά αντικείμενα τα οποία αναδείκνυαν πολιτισμικές ομοιότητες και ιστορικές αντιθέσεις. Φίλτρα στην εικόνα και στον ήχο. Ο ήχος υπερθεμάτιζε την πρόθεση του αισθήματος. Ορχηστρικές μελωδίες, αγριεμένα καρδιοχτύπια κι ένα ξεθώριασμα των πλήκτρων του πιάνου. Δημιουργία αδιάρρηκτη και συμπαγής...
ΣΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ
Στα διαλείμματα έφτανε στ’ αυτιά μου διαρκώς το όνομα του φωτογράφου Michael Ackerman. Πριν την έναρξη της επίδειξης του συζητημένου slideshow, ο Frederic Oberland μοιράστηκε λίγες κουβέντες με το κοινό και προσφώνησε τον Σταύρο Παργινό. Ευχάριστη έκπληξη για εμάς που δεν γνωρίζαμε ποιος κρυβόταν πίσω από το «and guests» της αφίσας (λογικό), αλλά και του προγράμματος των διοργανωτών (άστοχο). Οι δυο τους έκαναν την αρχή στην ασπρόμαυρη περιπλάνηση μέσα από το φακό του Ackerman. Ο Oberman στο πιάνο και ο Παργινός στο τσέλο άφησαν τις πρώτες νότες να ηχήσουν σαν να ήταν αυτό που άκουγαν τα πρόσωπα των εμφανιζόμενων πορτραίτων. Κάθε δοξαριά κι ένα διαπεραστικό βλέμμα, κάθε πλήκτρο κι ένα στόμα που μοιάζει –ή πράγματι– κάτι λέει. Όταν οι εικόνες άρχισαν να εκλαϊκεύουν το αμερικάνικο όνειρο και να φωτίζουν το πηχτό σκοτάδι αστικών και υπαίθριων τοπίων, τέθηκε σε λειτουργία και το theremin της May Roosevelt, ενώ ο Oberland έπιασε πάλι την ηλεκτρική του κιθάρα. Το τσέλο που τρεμούλιαζε το περιβάλλον (γη), οι χορδές που ακούγονταν σα σταλαγματιές (νερό) και ο αιθέριος ήχος του theremin (αέρας) συμπλήρωσαν τον πύρινο κόσμο του Ackerman.
ΜΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΜΑΤΙΑ
A promise for yours, only to hold
In jest, in dreams, in supplications.
As True As Troilus, FareWell Poetry
