Αν υπάρχει ένα πράγμα που αντιπαθώ στις συναυλίες, είναι εκείνα τα συγκροτήματα που παίζουν μόνο κομμάτια από τον ολοκαίνουργιο δίσκο τους και επιστρέφουν στο encore με μια-δυο επιτυχίες από το παρελθόν, για να πουν ότι έδωσαν στον κόσμο αυτό που ήθελε να ακούσει. Έτσι, όταν διάβασα στους Times του Λονδίνου το σχόλιο «μπορεί και να αρέσει στους φαν των Kasabian» στον δρόμο για την Ο2 Arena την προηγούμενη Πέμπτη, φοβήθηκα ότι θα επακολουθούσε ακριβώς αυτό: μια συναυλία αποκλειστικά για τους φανατικούς ακροατές των Kasabian, οι οποίοι έχουν ήδη μάθει απ' έξω τον τελευταίο τους δίσκο Velociraptor! (για όποιον δεν γνωρίζει, το θαυμαστικό αποτελεί μέρος του τίτλου).
Ευτυχώς, διαψεύσθηκα πλήρως (και εγώ και οι Times). Ξεκινώντας με το single “Days Are Forgotten”, το γκρουπ από το Leicestershire –με την περιστασιακή συνοδεία ενός κουαρτέτου εγχόρδων– έδωσε μια εξαιρετική συναυλία, παίζοντας όλες τις επιτυχίες του: από τα ηλεκτρικά “L.S.F.” και “Clubfoot” του πρώτου δίσκου, στα πιο μελωδικά “Thick As Thieves”, “Underdog”, “Where Did All The Love Go”, “Shoot The Runner” και “Fast Fuse”. Φυσικά δεν έλειψε το νέο τους single “Re-Wired” και το ομότιτλο του τέταρτου άλμπουμ τους Velociraptor!, σωστότατα τοποθετημένα ανάμεσα στα hit τους, ώστε να σου δίνουν μια ανάσα από το διαρκές χοροπήδημα.
Οι Kasabian είναι από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις συγκροτημάτων που έχουν δύο frontmen. O ένας είναι ο βασικός τραγουδιστής Tom Meighan, ο οποίος προσπαθεί να επιβάλλει το star quality που του έχουν πει ότι έχει –όχι πως δεν είναι χαρισματικός, αλλά του πηγαίνει πιο πολύ το φυσικό indie rock στυλ του από εκείνο του σταρ με τα μαύρα γυαλιά και το ροκαμπίλι χτένισμα. Όταν βγαίνει στη σκηνή απαιτεί από τον κόσμο να συμμετέχει, ενω τους καλεί να σηκώσουν τα χέρια τους στον αέρα και να τραγουδήσουν το “Take Aim” μαζί με τον έτερο frontman, Sergio Pizzorno, ο οποίος –κρυμμένος πίσω από μια περίεργη φωνή και ένα ακόμα πιο περίεργο κούρεμα– κατορθώνει να ξεσηκώνει αβίαστα το κοινό, επιβάλλοντας τον ρυθμό του. Στο “Empire”, το πιο γνωστό κομμάτι του δεύτερου άλμπουμ τους, η κατάμεστη αρένα ουρλιάζει τα συνεχόμενα ρεφρέν, ενώ λίγο αργότερα τα φώτα έσβησαν τελείως και –υπό το φως διάφορων κινητών, που έκαναν τον χώρο να θυμίζει έναστρο ουρανό– ακούστηκε το πιο καινούργιο “La Fee Verte”, στην πιο ήσυχη στιγμή της συναυλίας.
Παρόλο που η κορύφωση της βραδιάς ήρθε στο τελευταίο τραγούδι, το “Fire” –όπου ο Meighan και ο Pizzorno κάλεσαν τον κόσμο να καθίσει στο πάτωμα μόνο και μόνο για να τους τινάξουν στον αέρα για ένα ακόμα ρεφρέν– η συναυλία στην O2 Arena είχε διαρκή εορταστικό χαρακτήρα. Όχι μόνο γιατί ήταν τα 31α γενέθλια του Serge, ο οποίος απόλαυσε 18.000 άτομα να του τραγουδάνε «Happy Birthday», αλλά και επειδή οι Kasabian αποφάσισαν ότι έπρεπε να χαιρετίσουν τα Χριστούγεννα με ένα τεράστιο sing-along του “Jingle Bells”, πριν ευχηθούν Merry Fucking Christmas στο κοινό τους!
Merry Fucking Christmas και από μας, λοιπόν!
