Οι επισκέψεις των Clan Of Xymox στη χώρα μας είναι αυτό που λέμε «σταθερή αξία». Όποιος τους έχει δει πάνω από δύο φορές ξέρει περίπου τι να περιμένει και πώς θα κυλήσει πάνω-κάτω η συναυλία. Για όποιον δεν τους είχε ξαναδεί, βέβαια, το live του Σαββάτου στο Κύτταρο δεν ήταν και πολύ αντιπροσωπευτικό. Κι αυτό διότι απουσίαζαν οι δυο γυναικείες μορφές της «παρέας» –οι πληροφορίες μας λένε άλλωστε πως η Mojca απέκτησε πρόσφατα παιδί με τον Ronny Moorings– οπότε είδαμε τρία μόνο άτομα στη σκηνή: τον Moorings, τον Mario Usai και τον κιμπορντίστα που τους συνόδευε.
Είκοσι λεπτά μετά τις 23:00 και μετά από την ατμοσφαιρική τους εισαγωγή, άρχισε να παίζει το ηλεκτρονικό “Stranger”, βάζοντας αμέσως στο κλίμα μα και σε χορευτική διάθεση τους επισκέπτες στο γεμάτο Κύτταρο. Ακολούθησαν περάσματα από τις δυνατές στιγμές των Clan Of Xymox, τα οποία είχαν επιλεγεί όχι μόνο για να καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας τους, αλλά και για να ικανοποιήσουν όσους είχαν αισθανθεί αδικημένοι την τελευταία φορά (πριν δύο χρόνια, στον ίδιο χώρο). Τουλάχιστον έτσι φάνηκε, εφόσον τώρα δεν έλειψε από τη setlist το “Back Door”, ενώ ο Moorings –περισσότερο κεφάτος παρά απόμακρος– φάνηκε πιο ανοιχτός σε προτάσεις κατά τη διάρκεια των (πολλών και πάλι) encores.
Μεταξύ των επιλογών από την ως το 2009 πορεία τους, λοιπόν, συμπεριέλαβαν τα “This World”, “Jasmine And Rose”, “There’s No Tomorrow”, “Farewell”, “Emily”, “Hail Mary” και τη διασκευή στο “Heroes” του Bowie, με μικρά διαλείμματα για να μας παρουσιάσουν μερικά μόνο κομμάτια από το ολοκαίνουργιο άλμπουμ τους. Και φυσικά κράτησαν για το τέλος τα “Louise” και “A Day”, τα οποία και είχαν γίνει «ανάρπαστα» ανάμεσα στις ζητωκραυγές-παραγγελιές του κοινού.
Ο ήχος ήταν συνολικά καλός, το μπάσο της Mojca και τα πλήκτρα της Yvonne αντικαταστήθηκαν κυρίως από προηχογραφημένα μέρη, ενώ τα σχόλια που ακούγονταν ολόγυρα ήταν εντελώς αντιφατικά μεταξύ τους. Μπορεί να μην ήταν η καλύτερη συναυλία των Xymox, αλλά ήταν ομολογουμένως αξιοπρεπής και δεν πρέπει να δυσαρέστησε πολλούς.
Αξίζει να σημειωθεί πως το live άνοιξαν οι πολύ καλοί Wonky Doll And The Echo, οι οποίοι παίζουν κάτι ανάμεσα σε indie και new wave. Στον ρετρό ήχο τους, που φέρνει στο νου συγκροτήματα από περασμένες δεκαετίες, προσάρμοσαν και ένα μοντέρνο άκουσμα –το “Exploding Head” των A Place To Bury Strangers.
Y.Γ.: Φαίνεται πως οι Xymox είχαν διαβάσει τα σχόλιά μου της προηγούμενης φοράς σχετικά με τον υπερβολικό καπνό, αλλιώς δεν εξηγείται η πλήρης απουσία smoke machine…
