Βραδιά για βαρύθυμους λάτρεις της μουσικής αυτή του Σαββάτου στο 6 D.O.G.S. Οι Εσθονοί Talbot έφεραν το τοπίο από τη γκρίζα χώρα τους, ενώ οι Κορίνθιοι Weathers με τους Αθηναίους GodSleep έδωσαν στον κόσμο πολλά ντεσιμπέλ μπάσων ήχων, παίρνοντας το κεφάλι του εστέτ εναλλακτισμού στο κέντρο της πόλης.
Πρώτοι στη σκηνή ανέβηκαν οι GodSleep, οι οποίοι μπορεί να μην μετράνε πολύ καιρό ηλικιακά αλλά είχαν κότσια να αναμετρηθούν με τη σκηνή. Τύμπανα που οργώνουν, ένα μπάσο να κοχλάζει, δυο κιθάρες μπουκωμένες να ωρύονται κι ένας τραγουδιστής που ζηλεύει τους καταραμένους ποιητές του Αμερικάνικου Νότου. Θα το πω απλά: οι GodSleep ήταν εντυπωσιακοί. Τρομερά δεμένη μπάντα, με δουλεμένα κομμάτια και μια από τις καλύτερες σκηνικές παρουσίες της πόλης. Αξίζουν της προσοχής μας στο μέλλον.
Δεύτεροι οι Weathers από την Κόρινθο, η εξωτερική εμφάνιση των οποίων πατάει σε διάφορες βάρκες. Δεν δείχνουν να έχουν σχηματίσει ενιαία ταυτότητα, καθώς ακόμα την ψάχνουν και δεν πάνε για τα έτοιμα. Ωστόσο έμοιαζαν να έχουν μείνει ακόμα στις πρόβες, ενώ τα κομμάτια τους δεν έχουν τις απαραίτητες «άγκυρες» που θα τους καταστήσουν αμετακίνητους στον βούρκο της ελληνικής πραγματικότητας. Τα λίγα φωνητικά τους φέρνουν την τεχνοτροπία των επιρροών του κιθαρίστα, ενώ στο σημείο που ξέφυγαν από το σκηνικό άγχος έδειξαν ότι διαθέτουν τσαγανό. Ελπίζω όλο αυτό που παρακολούθησα στη σκηνή του 6 D.O.G.S. να οφείλεται σε αμηχανία, πάντως δεν με έπεισε.
Όσον αφορά τώρα στους πρωταγωνιστές, είναι πραγματικά εκπληκτικό να ανακαλύπτεις ότι σε χώρες σαν την Εσθονία παράγεται μουσική η οποία ξεφεύγει από τα όρια του ορχηστρικού μεγαλείου και της ακαδημαϊκής αντίληψης. Οι Talbot είναι μια υπέροχη περίπτωση, καθώς προέρχονται από μια χώρα με ιστορικά βαρίδια, που αποτελεί σταυροδρόμι όχι μόνο πολιτισμών, αλλά και πολιτικών: ένα κράτος-πειραματόζωο της μετασοβιετικής πραγματικότητας με τα νεοφιλελεύθερα φάρμακα να αλλοιώνουν την υπόστασή του. Σε τελική ανάλυση είναι τρομερά ενδιαφέρον να βλέπεις την ακραία μουσική έκφραση μιας τέτοιας κοινότητας.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τα ηχογραφήματα των Talbot δεν δίνουν και τρομερές υποσχέσεις διαφοροποίησης σε σχέση με ανάλογες μπάντες από άλλες χώρες. Το ντουέτο όμως υπήρξε αποκαλυπτικό για όσους και όσες βρέθηκαν το Σάββατο στο 6 D.O.G.S. Ένας ντράμερ με άπειρα τατουάζ και ολέθριο ήχο στα τύμπανα και ο συνοδοιπόρος του να συγχρονίζει εαυτόν ανάμεσα στο μπάσο, στα πλήκτρα και στις παραμορφώσεις. Με αποτέλεσμα ένα απόκοσμο μακελειό: ογκώδεις ήχοι και μπρουτάλ φωνητικά μπλέκονταν με το αλλοιωμένο μπάσο, με τα καθαρά φωνητικά και με τα καθάρια ηλεκτρονικά.
Δύο μόνο άνθρωποι χρειάστηκαν λοιπόν για να σπείρουν την, καλώς εννοούμενη, καταστροφή. Χωρίς post πεπατημένες και δίχως την ανέμπνευστη sludge βαρεμάρα, οι Talbot έδωσαν ένα υποδειγματικό μάθημα για το πώς πρέπει να ακούγεται ο σύγχρονος σκληρός ήχος: με προσωπικό στίγμα, με τελειωτικά ξεσπάσματα, με prog απολήξεις και με ασήκωτη βαρύτητα. Αρκεί μια μπάντα να έχει την όρεξη για αναζήτηση –και δεν υπάρχουν πολλές στους χαλεπούς καιρούς της αποστήθισης και της κόπιας.
Αν ξανάρθουν στην πόλη μας οι Talbot –πράγμα διόλου απίθανο αν κρίνω από την όμορφη αλληλεπίδραση με το κοινό και από την ευχαρίστηση στα δικά τους πρόσωπα– μην τους χάσετε.
