Τέτοιο δίδυμο συναυλιών μέσα σε τρεις μόνο μέρες φαντάζομαι δεν θα περίμεναν ούτε και οι πιο αισιόδοξοι εγχώριοι οπαδοί του metalcore ιδιώματος. Δυο μέρες μετά την εμφάνιση των Ελβετών Cataract, το κοινό της Αθήνας είχε την ευκαιρία να δει ένα από τα ονόματα που, αν μη τι άλλο, έβαλε αρκετά το χεράκι του στη διαμόρφωση της εν λόγω σκηνής στο παγκόσμιο στερέωμα –τους εκ Φλόριντα ορμώμενους (και νυν κατοίκους Νέας Υόρκης) Shai Hulud. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε ότι σε περίπου ενάμιση μήνα θα παρακολουθήσουμε ζωντανά και ένα από τα πιο γνωστά ονόματα του χώρου, τους August Burns Red, μπορούμε να πούμε πως κάτι αρκετά σοβαρό γίνεται στη διοργάνωση συναυλιών γύρω από τη συγκεκριμένη σκηνή στα μέρη μας.
Για αρχή, όμως, το μενού της βραδιάς της Τρίτης περιελάμβανε τους δικούς μας Delete The Mass. Δεν τους είχα ξαναπαρακολουθήσει και, για να είμαι ειλικρινής, με τα πρώτα τραγούδια που παίξανε δεν ενθουσιάστηκα κιόλας. Έβλεπα μπροστά μου μια μπάντα η οποία ήθελε δίχως αμφιβολία να παίξει όσο πιο δυνατά μπορούσε, έβγαζε όμως συνεχώς στο προσκήνιο τις επιρροές της. Παρόλ’ αυτά, η συνέχεια με διέψευσε ευχάριστα μιας και τα επόμενα κομμάτια τους δείξανε χαρακτήρα και είχαν και κάτι πιο δικό τους, σε αντίθεση με τα αρχικά. Όσο μάλιστα περνούσε η ώρα, οι συνθέσεις έμοιαζαν όλο και πιο σφιχτοδεμένες, καθιστώντας το αποτέλεσμα ενδιαφέρον. Μια συνέχεια προς αυτή τη κατεύθυνση είναι επιβεβλημένη, θεωρώ.
Με το πέρας της εμφάνισης των Delete The Mass, άρχισε αμέσως το στήσιμο του εξοπλισμού των Shai Hulud επί σκηνής του An –και μάλιστα από τους ίδιους! Κάτι που παρατήρησε ο συνοδοιπόρος εκείνη τη βραδιά Στυλιανός Τζιρίτας, ήταν η αλλαγή της θέσης των τύμπανων από την παράταξη για δεξιόχειρες σε αυτή για αριστερόχειρες, κάτι που επιβεβαιώθηκε όταν είδαμε τον drummer των Αμερικανών να ασκεί την τέχνη του μπροστά μας. Τα τεχνικά όμως είναι δευτερεύοντα σε μια τέτοια εμφάνιση. Διότι οι Shai Hulud ήρθαν, είδαν, κατέκτησαν άπαντες εντός του χώρου και απήλθαν!
Μεγάλος πρωταγωνιστής ο αεικίνητος και χαρισματικός τους frontman, ο οποίος συγκέντρωσε αβίαστα τα βλέμματα, έβαλε το κοινό στο κόλπο καθ’ όλη τη διάρκεια της εμφάνισης και διέθετε πάθος και φλόγα για όσα τραγουδούσε, αλλά και μια αντιμετώπιση απέναντι στο υλικό της μπάντας του είδους «αν τα τραγουδάς, το καλό που σου θέλω είναι να τα εννοείς». Όχι ότι οι υπόλοιποι Shai Hulud πηγαίνανε πίσω. Συχνά-πυκνά κατά τη διάρκεια της συναυλίας θα έβλεπες και τους τέσσερις όρθιους να χοροπηδάνε συντονισμένοι, να κουνιούνται ακατάπαυστα με τον ρυθμό και να τραγουδάνε τους στίχους των κομματιών λες και η ζωή τους εξαρτιόταν από αυτό. Μουσικά, πάλι, έβλεπες ό,τι ούτως ή άλλως περίμενες από αυτούς παιγμένο εξαιρετικά καλά για ζωντανή εμφάνιση. Metal, hardcore, progressive στοιχεία, emo αναμνήσεις, αλλαγές μουσικού ύφους σε ρυθμό μυδραλιοβόλου και μια ασταμάτητη ορμή και ενέργεια, την οποία δεν μπορούσες να μην υιοθετήσεις βρισκόμενος απέναντί της.
Εν τέλει, το μυστικό της επιτυχίας των Shai Hulud, εκτός από την άρτια τεχνική πλευρά της μουσικής τους και την εντυπωσιακή πολυμορφία της, είναι η εύθραυστη μα τόσο πετυχημένη ισορροπία που έχουν καταφέρει ανάμεσα στη μελωδία και στο επιθετικό χάος το οποίο επιδεικνύουν. Αυτή καθιστά τη μουσική τους –και κατ’ επέκταση τις συναυλίες τους– ενδιαφέρουσα και όχι ένα απλά δυνατό αποτέλεσμα, δίχως συναισθηματικές αυξομειώσεις. Εκεί λοιπόν που σε είχαν στείλει για κούνημα του σώματος ως φυσικό επακόλουθο του hardcore σφυροκοπήματος, εκεί ακριβώς σου πετάγανε στα μούτρα και μια progressive metal αλληλουχία, που σου φανέρωνε ευαίσθητες χορδές τις οποίες δεν περίμενες με βάση τα όσα είχαν προηγηθεί. Και όταν σε είχαν πείσει πια ότι διαθέτουν συναισθήματα, σε ρίχνανε σε μια θάλασσα από metalcore μπουκώματα για την επαγρύπνηση του όλου θέματος.
Έκρηξη αδρεναλίνης, επομένως, αλλά με μια σκεπτόμενη πλευρά μας επιδείξανε οι Shai Hulud το βράδυ της περασμένης Τρίτης στο An, σε μια καλοκουρδισμένη performance οι οποία συνεπήρε άπαντες τους παρευρισκόμενους. Να ήταν μόνο και λίγο περισσότεροι αυτοί για να στηριχτούν τέτοιες βραδιές, τι καλά που θα ήταν...
