Για τους θιασώτες της afrobeat και funk σκηνής, το μουσικό ραντεβού της 14ης Απριλίου αποτέλεσε το πιο γόνιμο αντίδοτο στην πολύπαθη πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε. Οι γνωστοί-άγνωστοι ύποπτοι ήταν δύο από τα πιο δυναμικά και πιστά στη Fela Kuti ιστορία σχήματα, τα οποία κάνουν θραύση σε Αμερική και Ευρώπη, δίνοντας μοναδικά live ανά τον κόσμο. Οι SoulJazz Orchestra και Kokolo έδωσαν αντίστοιχα μια σαρωτική συναυλία και απέδειξαν περίτρανα ότι το afro πνεύμα ζει και βασιλεύει!
Τόσο τα καυτά ονόματα όσο και η δελεαστική τιμή του εισιτηρίου (15 ευρώ ως προς τους ορθίους), γέμισαν ασφυκτικά το Gazarte από νεαρόκοσμο που έδειξε τα μυημένα νύχια του απέναντι στους δήθεν ή στους πιο δύσπιστους του είδους. Λίγο μετά τις 10, το νεοϋορκέζικο άρωμα των Kokolo (το New York City Afrobeat Orchestra το έχουν αποχωριστεί εδώ και καιρό) έδωσε το εναρκτήριο πρόσταγμα για να μπούμε στο afro σύμπαν. Τα πρώτα σχόλιά τους αφορούσαν στα τραπέζια και στον κόσμο που καθόταν, όμως αποζημιώθηκαν από όλους τους υπόλοιπους οι οποίοι χόρευαν στο πλάι και πίσω από τη σκηνή.
Η φλέβα των Fela Kuti, James Brown και Fania All Stars ήχησε δυνατά στα “Vote Black President”, “Fuss And Fight”, “Congo Bongo”, “More Consideration”, “Our Own Thing”, “Africa Man” και “Soul Power”, ενώ το πενταμελές σχήμα δεν παρέλειψε να τιμήσει και την Τζαμάικα μέσα από αναλόγως εθιστικές και λίαν καλοκαιρινές μελωδίες. Αμεσότητα, ένταση και ενεργητικότητα επί σκηνής, εκεί που «η παράδοση του Fela συναντά τους Clash σε ένα hip hop jam του τέλους των 70s στο ισπανικό Harlem», όπως εύστοχα είχαν γράψει για την κολεκτίβα και οι New York Times. Οδηγός της μπάντας αυτής δεν θα μπορούσε παρά να είναι (αρχικώς) η αφρικανική μουσική ιστορία και βεβαίως το αστείρευτο ταλέντο της, που δεν περιορίζεται ή αφορά στους λεγόμενους πιουρίστες. Ο ηχητικός πλούτος των Kokolo χαρακτηρίζεται από πολλαπλές και καίριες αλλαγές, ευνόητους αυτοσχεδιασμούς και πολλές afro funk δόσεις, για τις οποίες οι ανάλογοι μουσικοί ημίθεοι-μούσες θα ήταν αληθινά υπερήφανοι. Για το φινάλε μάς επιφύλαξαν μια χορταστική afro-cumbia βουτιά στην κλασική “Colegiala”, που «σκότωσε» πολλές ψυχές, όμως το άξιζε σε όλο της το μεγαλείο.
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, υποδεχτήκαμε την εξαμελή SoulJazz Orchestra, η οποία και πήρε τα μυαλά σχεδόν όλων με το άνοιγμα κιόλας, καθώς ακούστηκε το εδώ και καιρό καταλυτικό (σε decks και όχι μόνο) “Insurrection”. «Δεν έχετε δικαιολογίες, παιδιά, σηκωθείτε όλοι και χειροκροτήστε για άλλη μια φορά τους εκρηκτικούς Kokolo», μας είπε η Καναδέζικη μπάντα, που ερχόταν για πρώτη φορά στα μέρη μας και δήλωσε τρομερά ενθουσιασμένη!
Το κοινό άκουσε με προσοχή δύο νέα κομμάτια του σχήματος που, απ’ ό,τι ένιωσα, θα μας «ταλαιπωρήσουν» τα μάλα στο μέλλον, σε πολλές μπάρες (και όχι μόνο). Το δε σχόλιό τους «Athens, gonna be funky tonight or not?» συνοδεύτηκε από το τελευταίο μουσικό μας κόλλημα, που δεν είναι άλλο από το “Negus Negast” και τον τελευταίο τους θαυμάσιο δίσκο, Rising Sun. Τίμησαν επίσης τον Σομαλοκαναδό rapper συμπατριώτη τους K’naan με μια afro-funky-hip hop εκδοχή του “America” και δεν χάλασαν το χατίρι όσων απαιτούσαν δυνατά ν’ ακούσουν τα επιτυχημένα “Mr. President”, “People People”, “Freedom No Go Die”, “Mugambi” κ.α. Ο απόηχος των 1970s υπήρξε εμφανής σε όλες τις καλοδουλεμένες ενορχηστρώσεις των SoulJazz Orchestra, ενώ οι ισορροπημένοι μουσικοί τους διάλογοι πηγάζουν από πολλές εργατοώρες στα κλασικά γκαραζ-στούντιο.
Την ίδια στιγμή που οι μουσικοί μάς παρακινούσαν να κουνηθούμε γιατί “Use It Before You Lose It” –σεβόμενοι πάντα το boogaloo πνεύμα του Bobby Valentin– τα μέλη των Kokolo έβγαζαν φωτογραφίες και συνομιλούσαν/χόρευαν με το κοινό, δίνοντας μια πρόσθετη χαλαρωτική νότα στην όλη βραδιά. Ακολούθησαν δύο μακροσκελή encore με βάση το καθαρόαιμο afrobeat και, μετά από τρεις ώρες περίπου, η εξαιρετική συναυλία των δυο Πρωταγωνιστών –το τονίζω σθεναρά– έκλεινε με μια ευχή από όλους να ξαναδούμε αυτές τις δυνατές μπάντες, πλέον σε έναν ανοιχτό χώρο ή φεστιβάλ.
Με μια τέτοια ευχή έκλεισε και τη λίαν επιτυχημένη του σεζόν και ο χώρος του Gazarte, ο οποίος θα πλεύσει σε πιο επιλεκτικά νερά για την επόμενη χρονιά. Εμείς, από την άλλη, είμαστε ευτυχείς που δίνονται όλο και πιο συχνά ευκαιρίες να απολαμβάνουμε μουσικά σχήματα στην πλήρη ακμή τους!
