Ερεβοσκαπανείς μουσικόφιλοι της μεταλλικής συνομοταξίας αγαλλιάστε! Η #1 μουσική θεότητα της Σκανδιναβίας ολάκερης, ο Odin του σύγχρονου σκληρού ήχου, ο άρχοντας του Πολέμου, του Θανάτου και της Γνώσης, βρέθηκε μεταξύ υμών την ύστατη μέρα του Μαρτίου για να υπενθυμίσει προς όλες τις κατευθύνσεις ποιος είναι ο απόλυτος άρχοντας της οργανωμένης ηχητικής δυσαρμονίας του σήμερα. Οι Σουηδοί avant-garde metalheads προκάλεσαν τις αισθήσεις με ένα καταιγιστικό live, που όμοιό του σπάνια συναντάς.
.JPG)
Βράδυ Πέμπτης και στους παραδρόμους της Λιοσίων γίνεται το αδιαχώρητο από αυτοκίνητα τα οποία σε δυσκολεύουν να παρκάρεις και να βρεθείς το γρηγορότερο δυνατό στο Gagarin. Αφού τελικά τα κατάφερα και εισήλθα στον χώρο, είχα τη χαρά να προετoιμαστώ για το κυρίως μενού από τους εκ Νέας Μάκρης ορμώμενους Tardive Dyskinesia, που παρέδωσαν 35 λεπτά αξιόλογου mathcore όντας «χεσμένοι από τη χαρά τους» (μεταφέρω τα ακριβή δικά τους λόγια) που βρίσκονταν στην παραπάνω από ευχάριστη θέση να ανοίγουν τη συναυλία των Meshuggah. Και μάλιστα λίγο μόνο καιρό μετά από την εξίσου τιμητική για αυτούς παρουσία στη συναυλία των Dillinger Escape Plan. Έχοντας λοιπόν στρώσει ένα κάφρικο ηλεκτροφόρο χαλί για τον επερχόμενο οδοστρωτήρα, πέρασαν από το κέντρο της σκηνής στα πλάγια αυτής –ως άλλοι VIP καλεσμένοι– για να παρακολουθήσουν το main act.
Για τους Meshuggah η Ελλάδα αποτελούσε δεύτερο συναυλιακό σταθμό της ευρωπαϊκής περιοδείας που αποφάσισαν να κάνουν λίγους μήνες πριν παραδώσουν το νέο τους δισκογραφικό πόνημα –ίσως προς «ζωντανή» υπενθύμιση προς όλους του ποιος κινεί τις εξελίξεις στο metal της εποχής μας. Πρώτος ανέβηκε στη σκηνή ο Tomas Haake, ο οποίος και στρογγυλοκάθισε πίσω από το drum kit του πριν αποδώσει σε αυτό ρυθμούς τάχα βγαλμένους από μαθηματικές εξισώσεις και υπολογιστές, με ρομποτική ακρίβεια και απόκοσμη αισθητική –οριοθετώντας τα χαοτικά οκτάχορδα μεγαθήρια των Fredrik Thordendal και Marten Hagstrom που, με τη σειρά τους, συνόδευαν τον λεκτικό βόρβορο του Jens Kidman καθώς εξαπολυόταν, με εξαιρετική άνεση, προς την αρένα.
Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Με τη συνοδεία νέου artwork στο φόντο και με επιβλητικό φωτισμό, τραγούδια όπως τα “Bleed”, “Electric Red”, “Combustion” και “Lethargica” (όλα από το εξαίσιο ObZen) κατέδειξαν όλη την απόκοσμη ποιότητά τους, οδηγώντας το κοινό σε έντονες εκδηλώσεις λατρείας. Ωσάν άλλο καθαρτήριο, το βίαιο πιτ το οποίο δημιουργήθηκε είχε από όλα: από ανηλεές crowd-surfing έως ασταμάτητο head-banging και παράτολμο stage-diving. Υπήρξαν βέβαια και στιγμές κατά τις οποίες το κοινό έμοιαζε σαστισμένο μπροστά στο αποστομωτικό θέαμα.
Στη σκηνή, κεντρική φιγούρα αποδείχθηκε o Jens Kidman, ο οποίος ενίοτε απευθυνόταν στο κοινό καλώντας το σε πιο έντονη συμμετοχή. Στα αριστερά του οι δύο Βίκινγκς της μπάντας –Hagstrom και Lovegren– επιδίδονταν σε ακραίο κοπάνημα, ενώ ο Thordendal κεντούσε σύντομα και αλλόκοτα σόλο. Και όλα αυτά όσο ο Haake υπέτασε ολοκληρωτικά τον χωροχρόνο στις διαθέσεις του... Ειδικά στο “Future Breed Machine”, με το οποίο έκλεισε και το live, η απόδοση των Meshuggah εκτοξεύτηκε.
Αν και η έλλειψη encore άφησε το πιστό κοινό των Σουηδών να διψάει για το κάτι παραπάνω, στην μία ώρα και περίπου ένα τέταρτο που οι Mesuggah βρέθηκαν στη σκηνή πέτυχαν να δώσουν το απόλυτο. Αυτό που έμελλε να αποτυπωθεί στη μνήμη όλων μας ήταν μια performance ασύγκριτη σε τεχνική βιρτουοζιτέ. Ακραίος ήχος. Ακραία τραγούδια. Ακραία συναυλία. Θα ήταν αναίδεια η μη υπόκλιση σε μια τόσο τεράστια μπάντα...
setlist:
Rational Gaze
Bleed
Electric Red
Pravus
Stengah
Combustion
Lethargica
Perpetual Black Second
Sane
Straws Pulled At Random
Future Breed Machine
