Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου
Σαββατόβραδο και τι καλύτερο από το να πάρεις έναν-δυο φίλους και να πάτε να δείτε ένα ωραίο live; Έτσι πήρα λοιπόν κι εγώ τον δρόμο προς το Gagarin και τους Club De Belugas, μια σπουδαία μπάντα με άψογους μουσικούς, οι οποίοι πλαισιώνουν τα κορυφαία φωνητικά της Brenda Boykin. Εκλεπτυσμένο lounge-nu jazz το ηχητικό τους στίγμα, με σαφείς επιρροές από την acid jazz των 1990s, μα και την απαραίτητη neo-swing και neo-soul εξελικτική πινελιά. Στοιχεία που, σε συνδυασμό με την εξαιρετική σκηνική τους παρουσία, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα μαγευτική, η οποία σε πάει πίσω στα 1950s, 1960s και 1970s χρόνια.
Όταν έφτασα στον συναυλιακό χώρο, είχε ήδη μαζευτεί αρκετός κόσμος, χορεύοντας δειλά υπό τους ήχους πολύ καλής νέας και παλαιότερης swing μουσικής, επιλεγμένης από τον ραδιοφωνικό παραγωγό Πέτρο Αδάμ. Παλιά, εκλεπτυσμένα ακούσματα δοσμένα με μια πιο φρέσκια σκοπιά, όλα υπό χορευτικούς swing ρυθμούς, έδωσαν την απαραίτητη νότα στη βραδιά και δημιούργησαν μια ιδιαίτερα ευχάριστη ατμόσφαιρα. Άλλωστε ο κ. Αδάμ είναι από τους πρώτους παραγωγούς που έπαιξαν και παρουσίασαν μουσικές και συγκροτήματα της new swing σκηνής και ήταν έτσι δεδομένο πως ξέρει καλά να ξεσηκώνει τον κόσμο.
Οι Club De Belugas βγήκαν στη σκηνή λίγο μετά τις 10, με σχετικά απλό line-up απαρτιζόμενο από drums, κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα, σαξόφωνο και φυσικά τη φανταστική Brenda Boykin στα φωνητικά. Κι έπαιξαν για σχεδόν δύο ώρες με ένταση και ενέργεια, δημιουργώντας υπέροχο κλίμα στο Gagarin τόσο με την εξαιρετική τους performance, όσο και με τα εκπληκτικά τους παιξίματα. Ακούσαμε πολλές γνωστές επιτυχίες, όπως το “Some Like It Hot”, το “What Is Jazz” και το “It Don't Mean A Thing”, καθώς και καινούργια κομμάτια από τον νέο δίσκο τους Zoo Zizarro. Με πολύ χιούμορ και με φοβερή άνεση, η μαγική Brenda Boykin παρότρυνε το κοινό να συμμετέχει και να χορέψει υπό τους ρυθμούς της μουσικής και τους χτύπους των τύμπανων. Ο κόσμος, αν και κάπως κουμπωμένος στην αρχή, άρχισε να ανταποκρίνεται καταλήγοντας στο τέλος να χορεύει ασταμάτητα!
Αυτοσαρκαστική και με βαθιά, βελούδινη, «μαύρη» soul φωνή, η Boykin ξεσήκωσε τους πάντες. Θετική εντύπωση έκανε επίσης ο drummer Mickey Neher, ο οποίος –σε funk ύφος– τραγούδησε κι έπαιξε τύμπανα δίνοντας ακόμα μεγαλύτερο παλμό στη βραδιά. Αξίζει να σημειωθεί ακόμα ο σαξοφωνίστας Karlos Boes, που κατέβηκε από τη σκηνή και αναμίχτηκε με το κοινό (συνεχίζοντας να παίζει το σαξόφωνό του) εντείνοντας έτσι την ήδη ζεστή και φιλική ατμόσφαιρα!
Όσοι βρέθηκαν λοιπόν στο Gagarin το Σάββατο το βράδυ, χόρεψαν πολύ και πέρασαν πολύ όμορφα. Οι Γερμανοί ξέρουν καλά πώς να διασκεδάζουν τον κόσμο, με κύρια όπλα αυτά που κι εμένα μου άρεσαν περισσότερο στην εμφάνισή τους –την αυθεντικότητα και τον αυθορμητισμό τους...
