Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου
Μετά τους Faust και τους Wooden Shjips, η συναυλία των Ozric Tentacles ήταν το επόμενο βήμα που δόθηκε στο αθηναΐκό κουαρτέτο για να μας πάρουν τα αυτιά: αν πρέπει να δοθεί ένας επιθετικός προσδιορισμός, οι Nechayevschina είναι τολμηροί. Είναι πολύ άνετοι, έχουν οριακά πατημένα τα είκοσι χρόνια ζωής και παίζουν μπάλα στα –όποια– όρια των kraut/post-rock/stoner και της –σχεδόν αμιγώς– ορχηστρικής ψυχεδέλειας, μαζί με ηχητικά στοιχεία δανεισμένα από τη γείτονα χώρα Τουρκία. Η ολοφανής επιτομή της τόλμης τους, βέβαια, έγκειται στην επιλογή ενός ονόματος δυσπρόφερτου για ένα 80% των ακροατών, εμπνευσμένου από τον Ρώσο επαναστάτη Σεργκέι Νετσάγιεφ.
Οι Nechayevschina ξεκίνησαν στην ώρα τους και έπαιξαν τρία διόλου ευσύνοπτα κομμάτια, εκ των οποίων ξεχώρισε το συνειρμικό “Yenicari”, βγαλμένο από το φερώνυμο ντεμπούτο τους (2009). Παρότι διακηρύττουν ότι δεν προβάρουν και πολύ συχνά, ο ένας έπαιζε καλύτερα από τον άλλον, είτε το θέμα είχε να κάνει με έγχορδα, είτε με πειράγματα πεταλιών. Στα τύμπανα βέβαια ήταν που γινόταν ένας μικρός χαμός κι έπαιρνες όρκο ότι το αγόρι με την κόκκινη μπλούζα είχε στο βιογραφικό του μία τουλάχιστον δεκαετία τυμπανοκρουσίας και το πλέον αρμόζον DNA.
Μέχρι να τελειώσουν οι Nechayevschina, το μαγαζί –ποια κρίση;– είχε φουλάρει για τρισχιλιοστή φορά από κόσμο που είχε έρθει να δει τους Ozric Tentacles. Ως γνωστόν, το ελληνικό κοινό –όπως και κάθε εθνικό κοινό– έχει τα κολλήματα του και οι Ozrics είναι ένα από αυτά. Με 25 χρόνια παρουσίας στον χώρο και πάμπολλες επισκέψεις στην Αθήνα, επέστρεψαν φέτος τόσο μάχιμοι, ώστε οφείλουμε να αποδώσουμε τις 2 ώρες και 40 λεπτά περίπου που έπαιξαν στον hippie φυσικό τρόπο ζωής τους... Οι Ozric Tentacles του 2010 είναι πια οικογενειακή υπόθεση, αφού, πέρα από τον διαχρονικό εγκέφαλο του Ed Wynne σε ηλεκτρική/ακουστική κιθάρα, συναντάμε τη σύζυγο Brandi στο μπάσο και τον γιο τους Silas σε συνθεσάιζερ και πλήκτρα. Η συγγένεια πλέον σπάει μόνο στα άτεγκτα τύμπανα του Oliver Seagle.
Το βάρος των δεκαετιών καθιστούσε εντελώς αναμενόμενο το ότι οι Βρετανοί θα ήταν παικτικά άρτιοι, με γερή εσωτερική συνoχή, και ότι ο Ed Wynne θα μπορούσε να σολάρει με κλειστά τα μάτια μέσα στο όλο συχνοτικό κομφούζιο που χαρακτηρίζει το ύφος των Ozric Tentacles. Παρότι ο ίδιος αντιμετώπισε τη βραδιά λίγο διεκπεραιωτικά, η Brandi ενθουσιαζόταν συχνά και μάλιστα χοροπηδούσε στο τέλος κάθε κομματιού. Με αναφορές από διάφορες εποχές της μακρόσυρτης δισκογραφίας τους και με καίρια σημεία τα “Mooncalf”, “Sploosh!” και “Eternal Wheel”, το κουαρτέτο φάνηκε να ικανοποίησε υπέρ το δέον το πολυπληθές ακροατήριο του Gagarin με την αυστηρά hippie αισθητική και τον καθιερωμένο ηχητικό προοδευτισμό του.
Υποθέτουμε ότι οι Ozrics θα επιστρέψουν στο ελληνικό κοινό τους το αργότερο σε δύο χρόνια από τώρα, ενώ εμείς, παράλληλα, θα περιμένουμε με αγωνία την εξέλιξη των Nechayevschina.
