Φωτογραφίες: Armen Nazarian
Το βράδυ της Παρασκευής μας περίμενε ένα διπλό χορευτικό act στο Block33. Για τους γηραιότερους, το jungle/drum ‘n’ bass σετ των LTJ Bukem & MC Conrad και για τους νεαρότερους το dubstep σετ του –μόλις 19 ετών!– Devnik. Αποδείχτηκε μια εντονότατη βραδιά, στην οποία πραγματικά δυσκολευόμουν να διαλέξω stage, οπότε πήγαινα εναλλάξ ανά δεκάλεπτο-τέταρτο και στα δυο…
Έφτασα υπερβολικά νωρίς, όπως αποδείχτηκε –περίπου στις 11. Συνηθισμένος από τις ροκ συναυλίες, ξέχασα ότι τα χορευτικά δρώμενα ξεκινούν πρακτικά μετά τα μεσάνυχτα. Φυσικά, δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου κόσμος στο άνοιγμα της βραδιάς από τους support DJs, οι οποίοι προσπαθούσαν να ζεστάνουν τους χώρους. Ο κόσμος άρχισε να συρρέει στο Block33 από τις 12.30 κι έπειτα, περιλαμβάνοντας από 16άχρονα παιδιά μέχρι και σαραντάρηδες! Τα μικρότερα ονόματα έπαιξαν όμορφα σε κάθε σκηνή, κρατημένα στο πνεύμα των βασικών καλλιτεχνών που θα τους διαδέχονταν.
Πρώτος εμφανίστηκε, γύρω στις 1.30, ο LTJ Bukem –στον μεγαλύτερο από τους δυο χώρους του Block33. Φυσικά μαζί του βρισκόταν και το «έτερον ήμισύ» του, ο MC Conrad, ο οποίος και ανέλαβε την επικοινωνία με το κοινό. Ο Bukem παρέμεινε πίσω από τα decks, στο βάθος, και βγήκε μόνο να μας χαιρετήσει. Παρά τα χρόνια που και οι δύο έχουν πλέον στην πλάτη τους, αποδείχτηκαν αντάξιοι των προσδοκιών, και μας χάρισαν ένα ωραιότατο –και έντονο– τρίωρο. Μας καληνύχτισαν γύρω στις 4.30 το πρωί, αφήνοντάς μας με τις καλύτερες των εντυπώσεων, καθώς και με μια ανάμνηση παλαιότερων dance εποχών.
Στο μεταξύ, λίγο πριν τις 3, είχε ανέβει στα decks του δεύτερου χώρου του Block33 ο Devnik. Καταρχάς, όντως το dubstep είναι η rave των ημερών μας, όπως έχει ειπωθεί. Πρόκειται για μία από τις πιο ακμάζουσες μουσικές σκηνές, κι έλκει απίστευτα τους έφηβους (και μετέφηβους), σέρνοντας μαζί της τη φήμη των καλύτερων πάρτυ. Κι όντως, ο Devnik ήρθε στη Θεσσαλονίκη για να επιβεβαιώσει αυτή τη φήμη: έντονοι ρυθμοί, κορμιά που λικνίζονταν ασταμάτητα και μουσικές που δεν ήταν ούτε μονότονες, ούτε κουραστικές. Βέβαια, υπήρχαν δυο μειονεκτήματα. Πρώτον, οι dubstep οπαδοί είναι στυλιστικά λίγο…κάπως –τουλάχιστον για όσους από μας δεν είναι και πολύ των dance δρώμενων και δεν είναι πια πιτσιρικάδες. Και, δεύτερον, τα dB αποδεικνύονταν τόσο πολλά ώρες-ώρες, ώστε για το επόμενο 24ωρο, τα αυτιά βουίζουν. Κι όχι, δεν είμαι υπερβολικός –όταν σε μεγάλη απόσταση από τα μεγάφωνα τα νιώθω να με «φυσάνε». Όπως και να ’χει, ο κόσμος έδειχνε να περνάει πολύ όμορφα κι αυτό έχει σημασία σε τέτοιες βραδιές.
Κάπου στις 5 το πρωί έφυγα από το Block33, μιας και άρχισαν να με εγκαταλείπουν οι δυνάμεις. Προσωπικά, παρόλο που είχα απωθημένο να δω μια φορά τον Bukem, αν διάλεγα τελικά κάποιο από τα δυο stages, θα διάλεγα το μικρό. Το dubstep μου κάθεται πιο καλά σαν χορευτική σκηνή κι απ’ ό,τι φάνηκε η πιτσιρικαρία γνωρίζει καλύτερα…
