Φωτογραφίες: Έφη Κρητικού
Δώδεκα ώρες τούς πήρε για να φτάσουν στην Αθήνα από Γαλλία. Άλλαξαν δύο αεροπλάνα, ψόφησαν στη ζέστη και την ταλαιπωρία, αλλά εν τέλει ήταν πολύ χαρούμενοι που έφτασαν επιτέλους στο Θέατρο Βράχων. Αυτά μας εκμυστηρεύτηκε η Dolores O’ Riordan, η οποία φρόντισε να περάσουν και οι επανενωμένοι Cranberries και το κοινό τους πολύ όμορφα το βράδυ της Τετάρτης.
Με τα νέα της εξάντλησης των εισιτηρίων, το θέαμα που αντικρύσαμε ανεβαίνοντας στο Θέατρο Βράχων αργά το απόγευμα ήταν αναμενόμενο. Η ουρά ήταν ατελείωτη, η ζέστη ανυπόφορη κι επικρατούσε ένας γενικός αποσυντονισμός. Κρατούσαμε όμως την καλή μας διάθεση, γιατί η βραδιά υποσχόταν πολλά. Ύστερα από κάμποση ασυνεννοησία στην είσοδο, καταφέραμε κατά τις 20:15 να μπούμε στον συναυλιακό χώρο. Οι κερκίδες ήταν ήδη όλες κατειλημμένες και, πριν προλάβουμε να εγκατασταθούμε κάπου, άρχισε ήδη να παίζει το support group: οι Έλληνες Rosebleed, οι οποίοι έχουν ήδη αποκτήσει τους οπαδούς τους. Μέχρι, όμως, να βρούμε ένα σημείο να σταθούμε προκειμένου να έχουμε κάποια θέα της σκηνής, δεν καταφέραμε να τους δούμε. Τους ακούσαμε πάντως, έπαιζαν μια εναλλακτική rock που σε στιγμές θύμιζε Puressence και σε κάποια κομμάτια Muse. Με την αναστάτωση που επικρατούσε, βέβαια, και τον κόσμο που κατέφθανε συνεχώς στο θέατρο αναζητώντας μια θέση, οι Rosebleed δεν μπόρεσαν να διατηρήσουν την προσοχή του κοινού. Παρόλα αυτά ήταν πολύ φιλικοί, το οποίο είναι σίγουρα θετικό.
Μετά το σετ των Rosebleed ακολούθησε κάμποση αναμονή, κατά την οποία ευτυχώς είχαμε καταφέρει να βρούμε μια καλή θέση κοντά στη σκηνή. Είχε πια σκοτεινιάσει και έφτασε η ώρα όπου το θέατρο θα γέμιζε με ήχους νοσταλγικούς, που είχαν σκοπό να μας γυρίσουν πίσω δύο δεκαετίες. Από τους 20-25άρηδες, οι οποίοι αποτελούσαν την πλειοψηφία των θεατών, έως τους 35-40ρηδες με παιδιά μαζί τους, βλέποντας τους Cranberries όλοι θα είχαν κάτι να θυμηθούν από τα νιάτα τους (ή τα πιο νιάτα τους). Έτσι, λίγο πριν τις 10 το βράδυ, έλαβαν θέσεις οι τρεις Ιρλανδοί επί σκηνής, αμέσως μετά ακολούθησε η Dolores, φορώντας ένα gothic συνολάκι σε κόκκινο-μαύρο (το οποίο δεν θα κρύψω ότι πολύ το ζήλεψα!). Ήρθε χαμογελαστή στη σκηνή, εμφανώς ταλαιπωρημένη αλλά με μια ενέργεια αξιοζήλευτη και μια πραγματική όρεξη να ευχαριστήσει τους Έλληνες φίλους της, όπως αποκαλούσε το κοινό. Καθώς ξεκίνησε να τραγουδά το “Analyse”, με απογοήτευση διαπίστωσα πως τα φωνητικά δεν ακούγονταν σχεδόν καθόλου.
Ευτυχώς αυτό διορθώθηκε αμέσως και μπορέσαμε να απολαύσουμε κανονικά τη συναυλία. Δεν ήξερα τι setlist να περιμένω στο reunion tour, δεν ήθελα και να ψάξω εκ των προτέρων τι περίπου παίζουν –για να παραμείνει έκπληξη. Εν τέλει η έκπληξη ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη. Τίμησαν όλα τα άλμπουμ τους, ειδικά τα δύο πρώτα και το Bury The Hatchet, το πιο ευρέως γνωστό. H Dolores, η μόνη από το συγκρότημα που είχε το ρόλο του performer, είχε άριστη επικοινωνία, πηγαινοερχόταν συνεχώς στη σκηνή χορεύοντας και το κοινό έδειχνε την ανταπόκριση που της άρμοζε. Έπαιξε δε κι ένα κομμάτι από το δεύτερο προσωπικό της άλμπουμ, το “Switch Off the Moment”. Σίγουρα την ώρα που ακούστηκαν οι πρώτες νότες του “Linger” πρέπει να σφίχτηκαν πολλά στομάχια, η κορυφαία στιγμή όμως ήρθε αργότερα: λίγο πριν φύγουν από τη σκηνή για διάλειμμα, η Dolores είχε πάρει στα χέρια της την ηλεκτρική κιθάρα και ξεκίνησε η εισαγωγή του “Zombie”. Ίσως και το πιο δημοφιλές τραγούδι των Cranberries, μάλλον επειδή το θέμα του είναι πάντα επίκαιρο. Με ευχές για ειρήνη στον κόσμο η αγαπητή Ιρλανδέζα μάς άφησε, για να επιστρέψει σε λίγα λεπτά, ντυμένη με μια μαύρη τουαλέτα και γάντια μέχρι τον αγκώνα. Πολύχρωμα φώτα έλουσαν το θέατρο και αρχικά νόμισα πως δεν άκουσα καλά, κι όμως είχαν αρχίσει όντως να παίζουν το συγκινητικό “Shattered”, το οποίο πραγματικά δεν είχα ελπίσει καν ν’ ακούσω! Για προτελευταίο είχαν αφήσει κάτι δυναμικό, το οποίο δεν ήταν άλλο από το “Promises”, κι έπειτα έκλεισαν με το αισιόδοξο “Dreams”.
Ανακαλώντας τη συναυλία της Τετάρτης, οι Cranberries που είδαμε ήταν δεμένοι μεταξύ τους παρά τα επτά χρόνια τα οποία τους χώρισαν, τα χαμόγελά τους ήταν αληθινά και φάνηκαν να χαίρονται για την επανένωση. Πιθανολογείται το νέο υλικό που θα κυκλοφορήσουν να αποστομώσει όσους θεωρούν ότι οι Cranberries έχουν φάει τα ψωμιά τους και ανήκουν στα 1990s. Ίδωμεν...
Παρακάτω η setlist της βραδιάς:
Analyse
Animal Instinct
How
Dreaming My Dreams
Linger
Wanted
Just My Imagination
When You're Gone
Switch Off Τhe Moment (Dolores O'Riordan)
Desperate Andy
Time Is Ticking Out
I Can't Be With You
Ode Τo My Family
Free Τo Decide
Salvation
Ridiculous Thoughts
Zombie
encore
Shattered
Still Can't...
Promises
Dreams
